ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးႏွင့္ ရဟန္းေတာ္မ်ား၏က႑ (အပိုင္း၃) ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္

11 October 2013 at 17:24

ေလာကုတၱရာသက္သက္ကို ၾကည့္၍ သူ႔ကြ်န္ျဖစ္ရပံု

မင္းတုန္းမင္းလက္ထက္တြင္ ေအာက္ျမန္မာႏုိင္ငံကို အဂၤလိပ္တို႔သိမ္းပိုက္ၿပီးကာလ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္တြင္ အဂၤလိပ္တို႔သည္ ျမန္မာတစ္ႏုိင္ငံလံုးကို သိမ္းပိုက္လိမ့္မည္ဟု ႀကိဳတင္ျမင္သျဖင့္ ႏွလံုးရည္၊ လက္ရံုးရည္တို႔ႏွင့္ အထူး ျပည့္စံုေတာ္မူေသာ ကေနာင္မင္းသားႀကီးသည္ အေမွ်ာ္အျမင္ႀကီးစြာျဖင့္ ဥေရာပႏုိင္ငံမ်ားသို႔ ပညာေတာ္သင္မ်ား ေစလႊတ္ေတာ္မူ၏။ ၎ပညာသင္မ်ား မႏၱေလးေနျပည္ေတာ္သို႔ ျပန္ေရာက္လာသည့္အခါ ဖန္ခ်က္စက္ရံု၊ သတၳဳဒဂၤါးသြန္းစက္ရံု၊ လက္နက္စက္ရံုမ်ားကို တည္ေဆာက္ေတာ္မူေလသည္။

တစ္ခါေသာ္ မင္းတုန္းမင္းသည္ သာသနာပိုင္ဆရာေတာ္ႀကီးႏွင့္ သံဃာေတာ္မ်ားအား နန္းေတာ္သို႔ပင့္၍ ဆြမ္းကပ္ေတာ္မူ၏။ ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ား ဆြမ္းဘုန္းေပးေနစဥ္ ျပင္းထန္ေသာ ေပါက္ကြဲသံႀကီးၾကားရၿပီး နန္းေတာ္ ပင္တုန္ခါ၍ သြားေလသည္။ ဆရာေတာ္ၾကီးက မင္းၾကီးအား အက်ိဳးအေၾကာင္းကို ေမးေတာ္မူရာ “ညီေတာ္ အိမ္ေရွ႕စံ ေရထဲ၌ ေရျမွဳပ္ဗံုး စမ္းသပ္ေဖာက္ခြဲျခင္း ျဖစ္ပါတယ္ဘုရား” ဟု ေလွ်ာက္၏။ ဆရာေတာ္ႀကီးက ေအာ္.. သတၱဝါေတြ သတ္ျဖတ္ရန္အလုပ္ျဖစ္၍ စိတ္မခ်မ္းသာဟု မ်က္ႏွာမသာ ျဖစ္ေတာ္မူ၍ ဆြမ္းလုပ္ကို ဘုန္းမေပးပဲ ေနေတာ္မူ၏။ မင္းတုန္းမင္းႀကီးက ၎လက္နက္ စမ္းသပ္မႈကိုမလုပ္ေတာ့ဘဲ ရပ္ပစ္ပါမည္ဟု ကတိေပးမွ ဆြမ္းကိုျပန္၍ ဘုန္းေပးေတာ္မူသည္။

ဤအေၾကာင္းေၾကာင့္ ကေနာင္မင္းသားႀကီး၏ အေမွ်ာ္အျမင္ျဖင့္ တီတြင္ထုတ္လုပ္ေနေသာ ေရျမႇဳပ္ဗံုးလုပ္ငန္းမွာ ေလာကုတၱရာ သက္သက္ေၾကာင့္ ရပ္တန္႔သြားခဲ့ရသည္။ အက်ဳိးဆက္အားျဖင့္ နယ္ခ်ဲ႕အဂၤလိပ္တုိ႔ ေရတပ္ႀကီးျဖင့္ ဧရာဝတီျမစ္အတုိင္း ဆန္တက္လာေသာအခါ ခုခံရန္ ေခတ္မီလက္နက္ မရွိခဲ့ေခ်။ သူ႔ကြၽန္ျဖစ္ခဲ့ရသည္ကုိ ေတြးမိတုိင္း အသဲနာၾကရသည္။ ထိုအတိတ္သင္ခန္းစာက ႏုိင္ငံေရးအျမင္မရွိသည့္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ားေၾကာင့္ တို္င္းျပည္၊ သူ႔ကြ်န္သေဘာက္ဘဝသို႔ လြယ္လြယ္ႏွင့္ က်ဆင္းခဲ့ရသည္ကို သင္ခန္းစာယူနိုင္ပါသည္။

ဘုန္းေတာ္ႀကီးျဖစ္ေစ၊ ေက်ာင္းသားျဖစ္ေစ၊ အလုပ္သမား၊ လယ္သမားျဖစ္ေစ၊ တပ္မေတာ္သားျဖစ္ေစ ႏုိင္ငံေရးကို ေလ့လာလိုက္စားဖို႔ လိုပါသည္။ သို႔မွသာ ကိုယ့္ႏုိင္ငံ မည္သည့္အေျခအေနသုိ႔ ေရာက္ရွိေနသည္၊ မည္ကဲ့သို႔ တိုးတက္ေအာင္ ျပဳလုပ္ရမည္၊ တိုင္းတစ္ပါးရန္မွ မည္ကဲ့သို႔ ကာကြယ္ရန္ ျပဳလုပ္ရမည္ကို သိရွိနားလည္ႏုိင္ပါသည္။ ႏုိင္ငံေရးသည္ ႏုိင္ငံ၏အေရးကိစၥ ျဖစ္ပါသည္။ ထိုႏုိင္ငံတြင္း ေနထိုင္ၾကသည့္ လူမ်ားအားလံုး၏ အေရးပင္ ျဖစ္ပါသည္။ တစ္ဦးတစ္ေယာက္၊ တစ္ပါတီ၊ တစ္ဖြဲ႔တစ္စည္း၏ အလုပ္ မဟုတ္ပါ။ အားလံုးက ပါဝင္တာဝန္ယူဖို႔ လိုပါသည္။

စစ္အာဏာရွင္စနစ္ေအာက္တြင္ ေထာင္က်ခံခဲ့ရေသာ ဆရာေတာ္မ်ား

၃ ႏွစ္ေျမာက္ (၈.၈.၈၈) ရွစ္ေလးလံုး ႏွစ္ပတ္လည္ ၃ ႏွစ္ေျမာက္ အခမ္းအနား ဆြမ္းဆန္စိမ္းေလာင္းပြဲကုိ မႏၲေလးၿမိဳ႕၌ က်င္းပစဥ္ စစ္တပ္က ဝင္ေရာက္အၾကမ္းဖက္သျဖင့္ သံဃာေတာ္ ၂ ပါးႏွင့္ ေက်ာင္းသား ၂ ဦး ေသဆံုးခဲ့ရသည္။ ဤအတြက္ သံဃာေတာ္မ်ားသည္ ဤမွ် ၾကမ္းၾကဳတ္ရက္စက္သည့္ အာဏာရွင္မ်ား၏ အလွဴဒါနကုိ ျငင္းပယ္၍ ပတၱနိတၱဇနကံေဆာင္ သပိတ္ေမွာက္ခဲ့ၾက သည္။

ဤသုိ႔ ကုိယ့္ေက်ာင္းဝင္းအတြင္း ကုိယ္ေနၿပီး ကုိယ့္အရပ္ဒကာတုိ႔ လွဴေသာဆြမ္းကုိသာစားရန္ ဆံုးျဖတ္ေတာ္ မူၾကသည့္ ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားႏွင့္ တပည့္၊ သံဃာ၊ ကုိရင္မ်ားအား စစ္အာဏာရွင္တုိ႔က ဖမ္းဆီးႏွိပ္စက္ ေထာင္ခ်ၿပီး သကၤန္းပါ ခြၽတ္ခဲ့ၾကသည္။ မသန္႔ရွင္းေသာလွဴဖြယ္ပစၥည္းမ်ားကုိ မသတီ၍ အလွဴမခံျခင္းေၾကာင့္ သံဃာေတာ္ အရွင္ျမတ္တုိ႔အား တရားလက္လြတ္ လက္နက္အားကိုး လူမုိက္လုပ္၍ ဖမ္းဆီးခဲ့သည္။ လာလွဴသည္ကို မယူျခင္းသည္အျပစ္ရွိသေလာ မွန္ မမွန္ ဆန္းစစ္ၾကည့္နိုင္ပါသည္။

ဤသုိ႔ ဖမ္းဆီးခံရသည့္ ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားထဲတြင္ ပိဋကတ္သံုးပံု အာဂံုေဆာင္ႏုိင္သည့္ ဆရာေတာ္ ၄ ပါး အနက္မွ သက္ေတာ္ဝါေတာ္အငယ္ဆံုးဆရာေတာ္တစ္ပါးလည္း ပါဝင္သည္။

၎သံဃာေတာ္တုိ႔မွာ -

၁။ တိပိဋကဓရ ဦးသုမဂၤလ လကၤာရ၊ မဟာဂႏၶာရံုေက်ာင္းတုိက္၊ ေရကူး၊ ကမၻာေအး၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕။

၂။ ဧကပိဋက ဆရာေတာ္ ဦးကၠႏၵက၊ မဟာဂႏၶာရံုေက်ာင္းတုိက္၊ ေရကူး၊ ကမၻာေအး၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕။

၃။ ဆရာေတာ္ ဦးတိေလာကဘိဝံသ အင္းစိန္ရြာမ ပရိယတၱိစာသင္တုိက္။

၄။ ဆရာေတာ္ ဦးပဏိတဘိဝံသ မဟာေဗာဓိေက်ာင္းတုိက္၊ ရန္ကင္း။

၅။ ဆရာေတာ္ ဦးဥာဏဝံသ ေက်ာက္ကုန္း၊ ေမဒိနီေတာရေက်ာင္းတုိက္၊ ရန္ကင္း။

၆။ ဆရာေတာ္ ရာဇဓမၼဘိဝံသ မစုိးရိမ္ေက်ာင္းတုိက္၊ အေနာက္ျပင္၊ မႏၲေလးၿမိဳ႕။

၇။ ဆရာေတာ္ ဦးကဝိႏၵ စာခ်ဆရာေတာ္ မစုိးရိမ္တုိက္ေဟာင္း၊ မႏၲေလးၿမိဳ႕။

၈။ ဆရာေတာ္ ဦးေရဝတ ေလျပင္ေလးရပ္ ရဟန္းပ်ဳိသမဂၢ အတြင္းေရးမွဴး၊ ေတာင္သမန္တုိက္ ေအးေက်ာင္း၊ မႏၲေလးၿမိဳ႕။ (မွတ္ခ်က္။ ဆရာေတာ္သည္ လြတ္ေျမာက္ၿပီး လပိုင္းအတြင္း ပ်ံလြန္ေတာ္မူခဲ့သည္။)

၉။ ဆရာေတာ္ ဦးေခမာနႏၵ ရတနာမာန္ေအာင္ေက်ာင္း၊ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕၊ ရွမ္းျပည္နယ္။

အထက္ပါ ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားနင့္ အျခားဆရာေတာ္၊ သံဃာေတာ္ေပါင္း ၂၀၀ ေက်ာ္ ျဖစ္သည္။

ျပည္သူလူထုခ်မ္းသာမွ ရဟန္းေတာ္မ်ားလည္း ခ်မ္းသာ၍ တရားကုိ ေကာင္းစြာအားထုတ္ႏုိင္ၾကမည္မွာ ေျပာစရာပင္ မလိုေခ်။ ျပည္သူတုိ႔ ဆင္းရဲလြန္းမႈကုိ မၾကည့္ႏုိင္၍ ကယ္တင္ရန္ ႀကိဳးစားခဲ့ၾကေသာ ဆရာေတာ္သံဃာေတာ္မ်ား ေထာင္တြင္း၌ ဒုကၡဆင္းရဲခံေနရခ်ိန္တြင္ ႏုိင္ငံေရးသည္ ငါတုိ႔ အလုပ္မဟုတ္ ငါတုိ႔နဲ႔မဆုိင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ား မွန္သည္။ ငါတုိ႔အား ဆြမ္းဟင္းေကာင္းေကာင္း ပုိ႔သည္။ ဟယ္လီေကာ္ပတာႀကီးမ်ားေတာင္စီး၍ ပရိတ္ရြတ္ရေသးသည္။ ယခင္က မစားဘူးေသာေခ်ာကလက္ႏွင့္ ႏုိင္ငံျခားမုန္႔မ်ဳိးစံုလည္း စားရသည္၊ မစီးဖူးေသးေသာကားမ်ားလည္း စီးရသည္၊ မပုိင္ဆုိင္ဖူးေသာ တီဗြီလည္း ပုိင္ဆုိင္ရသည္၊ တီဗြီထဲမွလည္း တရားေဟာရသည္၊ သတင္းစာထဲမွာလည္း ခဏ ခဏ ပါရသည္။ ထုိ႔ထက္ပုိ၍ ေကာင္းသည္မွာ ငါတုိ႔အား ဘြဲ႕တံဆိပ္ႀကီးမ်ားလည္း ကပ္ၾကသည္၊ ငါတုိ႔မွာ စစ္အာဏာရွင္မ်ား လက္ထက္တြင္ အင္မတန္ ေက်ာ္ၾကားလာေပသည္...ဟု ျပည္သူမ်ား ဒုကၡပင္လယ္ ေဝေနရသည္ကုိ သတိမရ၊ ညီေနာင္ ရဟန္းေတာ္မ်ားကုိလည္း ဥပကၡာျပဳကာ စည္းစိမ္ယစ္မူးရင္း အာဏာပိုင္တုိ႔ ခုိင္းသည့္အတုိင္း လုိက္လုပ္ေနၾကေသာ သံဃာေတာ္မ်ားလည္း ရွိေပေသးသည္။

စစ္အာဏာရွင္လက္ထက္သံဃာေတာ္မ်ားကို ဖ်ားေယာင္းနည္း ၅ နည္း။

၁။ ဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ားကုိ ပစၥည္းျဖင့္ ဖ်ားေယာင္းျခင္း (သာဓကအားျဖင့္ တီဗီ၊ ေရဒီယုိ၊ ေမာ္ေတာ္ကားမ်ား)

၂။ ဘြဲ႕တံဆိပ္မ်ား ကပ္လွဴ၍ ဖ်ားေယာင္းျခင္း။

၃။ ႏုိင္ငံရပ္ျခားသုိ႔ ဘုရားဖူးပုိ႔ေပးျခင္းျဖင့္ ဖ်ားေယာင္းျခင္း။

၄။ ဘုရားပုထုိးမ်ားျပဳျပင္ေပးျခင္း၊ အလွဴေပးျခင္းျဖင့္ ဖ်ားေယာင္းျခင္း။

၅။ မိမိတုိ႔ကုိ ေထာက္ခံေသာ ရဟန္းေတာ္မ်ား လာဘ္လာဘ ရႊင္ေစရန္ ၿမိဳ႕နယ္အလုိက္ စုေပါင္းရွင္ျပဳပြဲမ်ား ျပဳလုပ္ေပးျခင္းျဖင့္ ဖ်ားေယာင္းျခင္း။

အေရးအၾကီးဆံုးမွာ သံဃာ့မဟာနာယကအဖြဲ႔တြင္ မိမိေထာက္ခံထားသည့္ သံဃာမ်ားကို အဓိကေနရာမ်ားတြင္ ေနရာ ရရွိေစရန္ ဖန္တီးၿပီး သံဃာထုကို ခ်ဳပ္ကိုင္ထားမွဳပင္ ျဖစ္သည္။ သီလဂုဏ္သမာဓိဂုဏ္တို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားကို နာယကေနရာ ဥကၠ႒ေနရာတို႔တြင္ အရုပ္ကဲ့သို႔ထားၿပီး အတြင္းေရးမွဴးေနရာတို႔တြင္ အစိုးရအလိုက်ရဟန္းတို႔က ေနရာယူလ်က္ ခ်ယ္လွယ္နိုင္သည့္ အေနအထားကို ဖန္တီးထားခဲ့သည္။  ဦးဥတၱမကဲ့သို႔ ျပည္သူဖက္မွ ရပ္တည္၍ အစိုးရကို ရဲဝန္႔စြာ ေဝဖန္ေဟာေျပာေသာ ဆရာေတာ္ သံဃာေတာ္တို႔ကို ေျပာဆိုဆံုးမ၍ ခက္ခဲေသာရဟန္းအျဖစ္ သံဃာ့မဟာနာယကအဖြဲ႔ၾကီးမွ သတ္မွတ္၍ ေဟာေျပာခြင့္ကို ပိတ္ပင္ျပီးအုပ္ခ်ဳပ္သူအ ၾကိဳက္လိုက္၍ ေဖၚလံဖါးျခင္း အေၾကာင္းရွာ၍ အျပစ္ဒဏ္ေပးျခင္း၊ ဥပမာ ဒယ္အိုးဆရာေတာ္၊ ေရႊညဝါဆရာေတာ္ တို႔ကို တရားေဟာေျပာျခင္းမွ တစ္ႏွစ္ပိတ္ပင္လိုက္ျခင္းတို႔သည္ ထင္ရွားေသာသာဓကမ်ားျဖစ္သည္။ ယေန႔ေခတ္တြင္ အစိုးရေျပာင္းလဲလာေသာ္လည္း သံဃာမဟာနာယကအဖြဲ႔ႀကီးက မေျပာင္းဘဲ ယခင္အတိုင္း အစိုးရမင္းတို႔ကို ေဝဖန္ရဲသည့္ သံဃာတို႔ကို ဆက္လက္ႏွိပ္ကြပ္ျခင္းကို ရပ္တန္းက ရပ္ဖို႔လိုေနၿပီ ျဖစ္သည္။  အစိုးရက မည္သည့္ တံု႔ျပန္မွဳကိုမွ် မလုပ္ေသာ္လည္း အစိုးရကို မ်က္ႏွာလုပ္သည့္အလုပ္သည္ အိုးကမပူစေလာင္းကပူေနသည့္ သေဘာ သက္ေရာက္ေနသည္။ သံဃာ့မဟာနာယကအဖြဲ႔ႀကီးသည္ သာသနာေတာ္တည္တံ့သန္႔ရွင္းစင္ၾကယ္ေရးအတြက္ သာမက အဂတိလိုက္စားမႈ နိုင္ငံေရးဘက္လိုက္မႈကင္းေဝးၿပီး သံဃာထုႀကီးအား မွန္ကန္မွ်တစြာ ဦးေဆာင္နိုင္ေသာ အဖြဲ႔ၾကီးျဖစ္လာေစရန္ လိုေပသည္။ သံဃာေတာ္မ်ားႏွင့္ သံဃာ့အဖြဲ႔အစည္းမ်ားကို ထိန္းခ်ဳပ္ရန္ ဦးေနဝင္းက အထူးႀကိဳးစားေဆာင္ရြက္ခဲ့ျပီး ၁၉၈၀ခုႏွစ္တြင္ သာသနာသန္႔ရွင္းေရးဆိုသည့္ ေၾကြးေၾကာ္မႈေအာက္တြင္ အစိုးရအလိုက် သံဃာေတာ္ အခ်င္းခ်င္း ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္နိုင္သည့္ သံဃာ့မဟာနာယကအဖြဲ႔ႀကီး၏ ဖြဲ႔စည္းပံုကို သာသနာေရးဝန္ႀကီးဌာနမွ ေရးဆြဲျပီး အတည္ျပဳနိုင္ခဲ့သည္။ ထိုအခ်ိန္မွစ၍ သံဃာေတာ္မ်ားသည္ ယခင္ကလို သီးျခားလြတ္လပ္ေသာ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားအျဖစ္ မလွဳပ္ရွားနိုင္ေတာ့ဘဲ အစိုးရအလိုက်သံဃာထုႀကီးကို ထိန္းခ်ဳပ္ထားသည့္ သာသနာ့မဟာနာယကအဖြဲ႔ႀကီး၏ ဖိႏွိပ္မႈကို အၿမဲမျပတ္ ခံစားလာခဲ့ရသည္မွာ ယေန႔ေခတ္ တိုင္ေအာင္ပင္ျဖစ္သည္။ သာသနာ့မဟာနာယကအဖြဲ႔ႀကီးမွ ႏုိင္ငံေရးအျမင္ရွိေသာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ားကို ႏွိပ္ကြပ္သည့္ အလုပ္ကိုလုပ္ၿပီး အစိုးရကို ေဖၚလံဖါးေနေသာ္လည္းွ ျပည္သူတို႔၏နစ္နာမႈမ်ားကို ထုတ္ေဖၚေျပာဆိုျခင္း၊ ျပည္သူမ်ားႏွင့္ ဆႏၵျပရာတြင္ ဦးေဆာင္ပါဝင္သည့္သံဃာေတာ္မ်ားကို အစိုးရမွဖမ္းဆီးၿပီး အတင္းအဓမၼ သကၤန္းကုိ ဆြဲခြ်တ္ လူဝတ္လဲေစျခင္း၊ ေထာင္တန္းခ်ျခင္းတို႔ကုိ မင္းအာဏာစက္ျဖင့္ လုပ္ပိုင္ခြင့္မရွိသည္ကုိ သိေသာ္လည္း ထိုလုပ္ရပ္မ်ားကိုမူ ကန္႔ကြက္ ေျပာဆိုရဲျခင္းမရွိဘဲ ႏွာေစးေနၾကသည္မွာ အလြန္ရွက္ဆုတ္ဖြယ္ ေကာင္းလွေပသည္။ ယေန႔လက္ရွိ ေငြၾကာယံ ေက်ာင္းတိုက္ႀကီးကုိ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္တြင္ ရဲမ်ားက ဝင္ေရာက္ၿပီး သံဃာေတာ္တို႔ကို အၾကမ္းဖက္ ရိုက္ႏွက္ဖမ္းဆီးျခင္း၊ သံဃိကပိုင္ပစၥည္းမ်ား၊ အလွဴေတာ္ေငြမ်ားကို သိမ္းဆည္းျခင္းတို႔ကို ေျဗာင္ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကၿပီး ယေန႔အခ်ိန္ထိ၊ ထိုသိမ္းဆည္းပစၥည္းမ်ားကို ျပန္လည္ေပးအပ္ျခင္း မျပဳဘဲထားျခင္းကို သာသနာ့မဟာနာယကအဖြဲ႔ႀကီးမွ သံဃာ့နစ္နာခ်က္မ်ားကို သံဃာထုကိုယ္စားေရွ႕မွ မားမားမတ္မတ္ ရပ္တည္ၿပီး ေတာင္းဆိုခဲ့ျခင္း မရွိဘဲ လ်စ္လ်ဴွု႐ႈေနျခင္းကိုၾကည့္လွ်င္ သာသနာ့မဟာနာယကအဖြဲ႔ႀကီးသည္ တကယ့္သံဃာထုႀကီး အက်ိဳးကို မေဆာင္ရြက္ဘဲ အုပ္ခ်ဳပ္သူတို႔ အလိုက်သာ လုပ္ေဆာင္ေနသည့္ သံဃာထုကို ကိုယ္စားမျပဳသည့္အဖြဲ႔ႀကီး ျဖစ္ေနေၾကာင္း ထင္ရွားေစသည္။

ယေန႔လက္ရွိ ေငြၾကာယံ ေက်ာင္းတိုက္ႀကီးကုိ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္တြင္ ရဲမ်ားက ဝင္ေရာက္ၿပီး သံဃာေတာ္တို႔ကို အၾကမ္းဖက္ ရိုက္ႏွက္ဖမ္းဆီးျခင္း၊ သံဃိကပိုင္ပစၥည္းမ်ား၊ အလွဴေတာ္ေငြမ်ားကို သိမ္းဆည္းျခင္းတို႔ကို ေျဗာင္ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကၿပီး ယေန႔အခ်ိန္ထိ၊ ထိုသိမ္းဆည္းပစၥည္းမ်ားကို ျပန္လည္ေပးအပ္ျခင္း မျပဳဘဲထားျခင္းကို အစုိးရႏွင့္ ဦးေဆာင္ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားက တရားသျဖင့္ျဖစ္ေအာင္ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ၿပီး ကူညီေပးၾကဖုိ႔ လုိသည္။ သုိ႔မွသာ ေျပာင္းလဲလာေသာေခတ္သစ္တြင္ ျပည္သူမ်ား၊ သံဃာေတာ္မ်ားအေနႏွင့္ တရားဥပေဒစုိးမုိးမႈ၏ အႏွစ္သာရကုိ လံုျခံဳစိတ္ခ်စြာရရွိႏုိင္ၾကမည္ ျဖစ္သည္။

နိဂံုးအေနျဖင့္ ျပည္သူတုိ႔ကုိ ဖိႏွိပ္အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့သည့္ တစ္ပါတီစနစ္သည္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ ထုိ႔အတူ စစ္အာဏာရွင္စနစ္သည္လည္း ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ သုိ႔ရာတြင္ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားကုိ အစုိးရအလုိက် ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ေနေသာ သံဃာမဟာနာယကအဖြဲ႔ႀကီး၏ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးယႏၲရားမွာမူ ဆက္လက္ရွင္သန္ေနၿပီး သံံဃာထုအား ဖိႏွိပ္ေနစဲရွိေသးသည္။

ယေန႔ေခတ္ေျပာင္းကာလတြင္ သံဃာမဟာနာယကအဖြဲ႔ႀကီး၏ဖြဲ႔စည္းပံုကို ဒီမိုကေရစီနည္းက် ေခတ္အျမင္၊ နိုင္ငံေရးအျမင္ရွိေသာ မ်ိဳးခ်စ္ရဟန္းေတာ္တို႔က ဦးေဆာင္နိုင္သည့္ အေနအထားသို႔ ေရာက္ရွိလာရန္ သံဃာထုႀကီး၏ စုေပါင္းအားျဖင့္ ဖြဲ႔စည္းပံုကို ေျပာင္းလဲေရးဆြဲရန္ လိုအပ္ေနျပီ ျဖစ္သည္၊ သို႔မွသာ သံဃာထုႀကီး၏ အက်ိဳး၊ သာသနာသန္႔ရွင္းေရး အက်ိဳး၊ ဘက္လိုက္မွဳကင္းစြာျဖင့္ ျပည္သူျပည္သား ဒကာ၊ ဒယိကာမတို႔၏ အက်ိဳးကို ရြတ္ရြတ္ခြ်ံခြ်ံ ထမ္းေဆာင္နိုင္မည့္ သာသနာပိုင္အဖြဲ႔ၾကီးအျဖစ္ ေပၚထြက္လာနိုင္မည္ျဖစ္သည္ဟု တင္ျပလိုက္ရ ပါသည္။

လြန္တာရွိရင္ ဝႏၵာမိပါဘုရား။

ထြန္းေအာင္ေက်ာ္ (၇၄)

မွတ္ခ်က္။ ။ ဤေဆာင္းပါးကို ၁၉၉၃ ခုႏွစ္၊ ေဖေဖၚဝါရီလ ၂ ရက္ေန႔တြင္ ေရးသားခဲ့ေသာ္လည္း ေခတ္ေျပာင္းကာလ ေရာက္လာသျဖင့္ ျပန္လည္ဆီေလ်ာ္ေအာင္ တည္းျဖတ္နိုင္သမွ် တည္းျဖတ္ၿပီး တင္ျပလိုက္ပါသည္။ ေရႊဝါေရာင္　သံဃာေတာ္မ်ားစာရင္းကို ေပးႏုိင္ပါက ေနာင္ေရးမည့္ေဆာင္းပါးမ်ားတြင္ ထည့္လုိပါသည္။ စာရင္းရွိသူမ်ား မွတ္တမ္းတင္ႏုိင္္ရန္ ပို႔ေပးပါရန္ ေမတၱာရပ္ခံအပ္ပါသည္။

က်မ္းကိုးစာရင္း

၁။ ဦးကုလားမွန္နန္းရာဇဝင္ေတာ္ႀကီး

၂။ ေဘ၊ပု၊ရွိန္ ျမန္မာ့နိုင္ငံေရးကိုကိုင္လွဳပ္ခဲ့ေသာထိုသံုးဦး

၃။ တိမ္ျမဳပ္ေနေသာသခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းစာေပမ်ား

၄။ တို႔ဗမာအစည္းအရံုးသမိုင္း