ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္း၏သူငယ္ခ်င္းဦးဖုိးခက္

ရွားပါးပံုမ်ားျဖစ္ပါတယ္

ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္း၏သူငယ္ခ်င္းဦးဖုိးခက္

“ေဟ့ဘိုးကက္”ဆိုသည့္ ႏွုဳတ္ဆက္စကားသည္ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး အလြန္ရင္းႏွီး ခင္မင္ေၾကာင္းၿပသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ေခၚလုိက္သည့္ “ဘးိုကက္”မွာအမွန္ၿဖစ္သည္။ ေရနံေခ်ာင္းအမ်ိဳးသားေက်ာင္းေနစဥ္က“ဘိုးကက္”ဟုေခၚသည္။ ေနာင္မွ“ဘိုးခက္”ျဖစ္သြားသည္။
ယေန့လူငယ္မ်ားသည္“ကက္”ကိုျမင္ဖူးသူ၊ “ကက္ကစားနည္း”သိသူ မရွိသေလာက္ ၿဖစ္သြားသည္။ “ကက္”ကိုၿမန္မာအဘိဓာန္တြင္ ပံုမ်ားႏွင့္ေဖာ္ၿပထားသည္။ ကက္ကို အၿဖဴအနီပြင့္မ်ားပါေသာ သစ္သားၿပားငယ္ဖဲခ်ပ္။ ယင္းဖဲခ်ပ္ၿဖင့္ကစားနည္း။ စပါး၆၄တင္း၀င္ေသာ ပုတ္ၾကီး။ ယင္း၏ခ်င့္၀န္ဟု အစိပၸာယ္(၄)မ်ိဳးဖြင့္ထားသည္။ စာေရးသူငယ္စဥ္က ကိုလိုနီေခတ္တြင္ ရပ္ထဲရြာထဲ ကက္ကစားေနၾကသည္ကို ခဏခဏေတြ႕ရသည္။ ခ်င့္၀န္၏အစိပၸာယ္မွာလည္း “တင္းၿပည္စသည္တို့ၿဖင့္ တြက္ယူေသာ အတိုင္းတာမိ်ဳး” ဟုဖြင့္ဆိုသည္။ ကက္ကစားနည္းတြင္က်ယ္ ေနခိ်န္တြင္ စာေရးသူ၏အဘိုးႏွင့္အဘြား ဦးခ်စ္တီးေဒၚဇီလိတို့က ေယာက်္ားေလးထဲက ပထမဆံုးေမြးသည့္သားကို ဘိုးကက္ ေနာက္တစ္ဦးကို ဘိုးထင္ဟု အမည္ေပးသည္။ “ထင္”မွာ ျမန္မာအဘိဓာန္တြင္ “ကက္ဖဲတြင္ တတိယ အၾကီးဆံုးဖဲခ်ပ္။ (တရုတ္Tian)ဟု ဖြင့္ဆိုထားသည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဆီ စာေရးရပံုကိုလည္း စာေရးသူဖခင္ကို ေမးၾကည့္သည္။ ခရစ္ႏွစ္၁၉၃၄ခုႏွစ္က ဆရာၾကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မိွဳင္းႏွင့္မဟာ၀ိဇၨာေက်ာင္းသားေလးေမာင္ခ်မ္းျမ (ျမေကတု၊ ျမန္မာစာ ပါေမာကၡ၊ ေနာင္တြင္ စာေရးသူတို႕ကို မြန္စာသင္ေပးသူ) ေဆာင္းပါးမ်ား ကိုယ္စီေရး၍ အျငင္းပြားၾကသည္။ အေၾကာင္းရင္းမွာ ပုဂံေခတ္ အေနာ္ရထာမင္းက တရုတ္ျပည္သို႕ စြယ္ေတာ္ေတာင္းအသြား၊ ေရထဲငုပ္၍ ေရွာင္တိမ္းေနေသာ ဥတည္ဘြားကို ဆရာၾကီးကိုယ္ေတာ္မွဳိင္းက ေရမ်ားကို ဂါထာမႏ ၱန္ေခၚ ပန္တူ အတတ္ပညာျဖင့္ စုတ္ထုတ္သည္ ဟု ဂ်ာနယ္မ်ားတြင္ ေရးသားေဖာ္ျပသည္။ ေမာင္ခ်မ္းျမက ပန္တူအစြမ္း မျဖစ္ႏိုင္။ ေရွးေဟာင္းေ၀ါဟာရ “ပတူ”ေခၚ ေရစုပ္စက္တစ္မ်ိဳး အစြမ္းသာ ျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္း၊ ဂ်ာနယ္တြင္ေဖာ္ျပရာမွ ဆရာၾကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းႏွင့္ ေမာင္ခ်မ္းျမ ဂ်ာနယ္မ်ားတြင္ အျပန္အလွန္ေရးသားၾကသည္။ ႏွစ္ဦးစလံုး၏ တင္ျပခ်က္မ်ားကို စာေရးသူဖခင္ကေက်နပ္သျဖင့္ ထုိအေၾကာင္းပါ ျမန္မာစာအုပ္ထြက္ရွိပါသလား ဟု ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းထံ ေမးသည့္စာျဖစ္သည္။
စာထဲတြင္ ေရနံေျမ သပိတ္အေၾကာင္းပါလာသည္။ ေခ်ာက္ျမိဳ႕ေရနံေျမ စာေရးမ်ား လုပ္သားမ်ားႏွင့္ ေရနံေခ်ာင္းေရနံေျမ လုပ္သားမ်ားပူးေပါင္း၍ ေခ်ာက္ျမိဳ႕ သခင္ဘိုးလွၾကီး (အာဠာ၀က) ေခါင္းေဆာင္ကာ ရန္ကုန္သို႕ ေျခက်င္ခ်ီတက္ ဆႏၵျပၾကသည္ “၁၃၀၀ျပည့္ အေရးေတာ္ပံု” ျဖစ္ပါသည္။ ခ်ီတက္သည့္အထဲတြင္ ေရနံေခ်ာင္းေရနံေျမ လွ်ပ္စစ္ ၀ါယာမင္းျဖစ္သူ စာေရးသူ၏ဖခင္ ဦးဘိုးခက္ ပါ၀င္သည္ကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းမသိ၍ ထိုသို႕ ေရးလိုက္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။
စာထဲမွာပါသည့္ “ဘအံုး ဆိုတဲ့ေကာင္ကိုလည္း ငါအမွတ္ရေသးတယ္” ဆိုထားရာ ဘအံုး အေၾကာင္းကို စာေရးသူ၏ဖခင္အားေမးၾကည့္ရာ ဘအံုးအေၾကာင္း ေျပာျပခ်က္မ်ားကို စာေရးသူမွတ္သားထားေသာ္လည္း စစ္သည္ဘ၀ႏွင့္ ဟိုျမိဳ႕ေျပာင္း သည္ျမိဳ႕ေျပာင္း ႏွင့္ ရွာမေတြ႕ေတာ့ပါ။
“မေကြးက သခင္လွေမာင္ဆိုတာ လက္စသတ္ေတာ့တို႕နဲ႕ တန္းအတူတူ လွေမာင္ပါလား၊ ငါမသိဘူး၊ အင္းစိန္ေထာင္ေတြ႕ေတာ့မွသိတယ္” စာထဲမွာပါသည့္ အမ်ိဳးသားေက်ာင္းသားဘ၀ သူတို႕ႏွင့္တစ္တန္းထဲသား လွေမာင္ျဖစ္သည္။ ေဖာင္းကေတာရြာ၏ အေနာက္ေတာင္ေထာင့္ ဧရာ၀တီ ျမစ္မၾကီး၏ အေရွ႕ဘက္ကမ္းရွိ ဘူးကၽြန္းရြာမွ ျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းအားရက္တြင္ လွေမာင္ရွိရာ ဘူးကၽြန္းရြာသို႕ ေရတက္ခ်ိန္ ေလွငယ္ေလးႏွင့္သြားၾကသည္။ ေအာင္ဆန္းကို ေလွငယ္ေလးေပၚ အလယ္ေခါင္တြင္ ထားကာ ေလွာ္တက္တစ္ေခ်ာင္းႏွင့္ ေလွာ္ေစသည္။ ဘိုးကက္က ေနာက္က ပဲ့လည္းကိုင္ ေလွာ္လည္းေလွာ္ ေရွ႕မွာ ဘိုးထင္ကေလွာ္သည္။ ေရတိမ္ပိုင္းကသြားၾကသည္။
ေဆာင္းရာသီ ေရက်ခ်ိန္၌လည္း သဲေသာင္ျပင္မ်ားကို ျဖတ္၍ ေဖာင္းကေတာရြာမွ လွေမာင္ရွိရာ ဘူးကၽြန္းရြာသို႕ ေျခက်င္ သြားၾကသည္။ ေအာင္ဆန္း၊ ဘိုးကက္၊ ဘိုးထင္ တို႕သံုးေယာက္မွာ အင္းအိုင္ေဘးနား ကပ္၍ျဖတ္သြားစဥ္ ဟသၤာငွက္မ်ား အုပ္စုဖြဲ႕၍ ေနစာလႈံေနသည္ကို ေတြ႕ျမင္ၾကရရာ ေအာင္ဆန္းမွာ စိတ္ရႊင္လန္းေနသည္။ ဘူးကၽြန္းရြာနား အေရာက္ ဆီးပင္မ်ားမွ ဆီးသီးမ်ား ေျမျပင္ေၾကြက် ျပန္႕က်ဲေနသည္ကို ေအာင္ဆန္းႏွစ္သက္ၾကည္ႏူးေနသည္။ အျပန္လာရာလမ္းေဘး ၀ဲယာတြင္ ၾကက္သြန္၊ အာလူးခင္း၊ ေျမပဲခင္း၊ ေျပာင္းဖူးခင္း၊ စိမ္းစားဥပင္မ်ား ၊ ေျပာင္းဖူးထြားထြားႏွင့္ ေျပာင္းပင္မ်ား စိမ္းစိမ္းစိုစို ေတြ႕ျမင္ရသည့္ ေအာင္ဆန္းမွာ စိတ္ၾကည္လင္လန္းဆန္းေနသည္ဟု ဖခင္ကေျပာျပသည္။ ျမစ္ကမ္းေဘးရွိ ေညာင္မုတ္ဆိတ္ပင္မ်ားကို ေအာင္ဆန္းအလြန္ သေဘာက်သည္။ ေညာင္ပင္ေအာက္တြင္ အတန္ၾကာထိုင္ေနတတ္သည္။
၁၉၄၇ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလ လဆန္းရက္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ပင္လံုညီလာခံသို႕ အသြား ေရနံေခ်ာင္းျမိဳ႕သို႕အေရာက္ လူထုၾကီးကို တရားေဟာသည္။ စာေရးသူဖခင္ ဦးဘိုးခက္ႏွင့္ ညီဦးဘေဌးတို႕ ေရႊဘံုသာေဘာလံုးကြင္းသို႕ေဖာင္းကေတာရြာမွ ေျခက်င္သြားၾကသည္။ ေခ်ာင္းတိမ္ေခ်ာင္းကို ေက်ာ္လိုက္သည္ႏွင့္ ေရႊဘံုသာသို႕အသြား ကတၱရာလမ္းမွာ အတက္ၾကီးျဖစ္သည္။ အတက္ၾကီးမွာ ျမင္းလွည္းမ်ားပင္ တျဖည္းျဖည္းတက္ ေနရင္း ျမင္းမ်ားေရွ႕သို႕ဒူးညြတ္ကာ ဖင္ထိုင္က်ရသည့္ အတက္ၾကီး ျဖစ္သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း တရားေဟာရာ ေရႊဘံုသာေဘာလံုးကြင္း သို႕ေရာက္ေသာအခါ ေနာက္က်ေနေပျပီ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းမွာ တရားေဟာျပီးသြားေပျပီ။ ပထမဦးဆံုးထြက္လာသည့္ လူအုပ္ၾကီးမွာ မ်ားလွသည္။ တိုးေ၀ွ႕၍ ကြင္းအတြင္းသို႕ ၀င္မည္အလုပ္….
ဖခင္က “မ၀င္ပါနဲ႕ေတာ့ကြာ…..
တို႕ဒီနားကပဲ ေစာင့္ေတာ့မယ္”
ဟု ကြင္းအတြင္း ၀င္မည့္တံခါးေပါက္ၾကီး အနီးအနားကေစာင့္ေနၾကသည္။ ေရွ႕ဆံုးက ထြက္လာသည့္ လူအုပ္ၾကီးေနာက္မွ ကြင္းအတြင္းၾကြင္းက်န္ခဲ့သည့္ လူအမ်ားအျပား ျခံရံကာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ေရွ႔ဆံုးမွ ထြက္လာသည္။ ဖခင္ ဦးဘုိးခက္က သူ႕ညီဦးဘေဌးကို ….
“ဟိုမွာ …..ေအာင္ဆန္း……ေအာင္ဆန္း”
ဟု လက္ညွိဳးထိုးျပလိုက္သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ သူတို႕မွာ ေရွ႕သို႕ ၀ါးတစ္ျပန္ကြာ သြားေပျပီ။ သူ႕ကားနားသို႕ ေရာက္ကာနီးေနေပျပီ။ ထိုအခိုက္ စာေရးသူဦးေလးဦးဘေဌး က လူအုပ္ၾကီး အၾကား ေျပး၀င္သြားကာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းေနာက္နား ကပ္လ်က္ေရာက္ရွိသြားသည္။
ဦးဘေဌးက “ရွဴးရွဲ…..ရွဴးရွဲ…..ရွဴးရွဲ…..”
“ရွဴးရွဲ…..ရွဴးရွဲ…..ရွဴးရွဲ…..”
ဟု ပါးစပ္က လုပ္ျပလိုက္သည္။
“ရွဴးရွဲ အသံၾကားလုိက္သည္ႏွင့္ တစ္ျပိဳင္နက္…..ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ရပ္လုိက္ျပီး ေနာက္သို႕ လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။ (၁၅)ႏွစ္ ၾကာသြားေသာ္လည္း ထုိ“ရွဴးရွဲ” အသံကို မွတ္မိသြားေပျပီ။ ေဖာင္းကေတာေတာင္ရြာမွာ ေအာင္ဆန္းေ၀ပံုက် ရသည့္ သူစားမည့္ ပဲက်ိဳသုပ္ထဲ မိုးေမွ်ာ္ငရုတ္သီးမ်ား ေထာင္းထည့္ သျဖင့္ ….
“ရွဴးရွဲ…..ရွဴးရွဲ…..ရွဴးရွဲ…..ဘေဌးရ……စပ္လွခ်ည္လားကြ”
ဆိုခဲ့သည္မ်ားကို လည္းမွတ္မိသြားသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ အလြန္အံ့အားသင့္သြားျပီး “ဟ ဘေဌးပါလား…. ဘယ္သူပါေသးလဲ၊ အစ္ကိုၾကီးေကာပါလား…..”ဟု ေမးလိုက္သည္။ ထုိအခါ ဦးဘေဌးက…. အစ္ကို ဦးဘိုးခက္ကို လက္ညိွဳးထိုးျပလိုက္သည္။ ထိုအခ်ိန္မွ ဖခင္သည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အနီးသို႕ေျပးသြားသည္။ လူအမ်ားကေဘးမွ၀ိုင္းၾကည့္ ေနၾကသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက
“ဦးခ်စ္တီး ၊ ေဒၚဇီလိ ၊ မမညိဳ၊ ဘိုးထင္တို႕ေကာေနေကာင္းလား…”.ဟု ေမးသည္။ ဖခင္က “ဖခင္ ဦးခ်စ္တီးႏွင့္ သားငယ္ ဘေအးတို႕ဆံုးသြားျပီ။ ေဒၚဇီလိ ၊မမညိဳ၊ ဘိုးထင္တို႕ေနေကာင္းၾကတယ္္……”ဟု ျပန္ေျဖသည္။
ခဏအၾကာ စကားေျပာဆိုၾကျပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက….
“ယခု ..ပင္လံုျမိဳ႕ကို အေရာက္သြားရမယ္ ….။ဒီကအသြား ေက်ာက္ပန္းေတာင္းျမိဳ႕မွာ တရားေဟာရအံုးမယ္။ ပင္လံုကအျပန္ ေဖာင္းကေတာရြာေလးကို လာျဖစ္ေအာင္လာခဲ့ပါမယ္၊ သြားေတာ့မယ္ကြာ….”
ဟုႏႈတ္ဆက္ကာ လူအုပ္ၾကီးပါ လက္ေ၀ွ႕ရမ္းႏႈတ္ဆက္၍ ေအာ္စတင္ကားေရွ႕ခန္းအတြင္းသို႕ ၀င္သြားပါသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းမွာ ပင္နီအကႌ်၊ ေဖာ့ဦးထုပ္ေဆာင္းထားသည္။
ဇူလိုင္(၁၉)ရက္ေန႕ည ေဖာင္းကေတာရြာေလးတြင္ ေၾကကြဲဖြယ္ရာ ျဖစ္ရပ္ ျဖစ္ခဲ့ရပါသည္။ “ပင္လံုကအျပန္ ေဖာင္းကေတာရြာေလးကို လာျဖစ္ေအာင္လာခဲ့ပါ့မယ္…” ဟုစကားဆိုခဲ့သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းမွာ ပင္လံုက အျပန္ (၅)လရွိသြားပါျပီ။ ေဖာင္းကေတာရြာေလးသို႕ မလာျဖစ္ေသးပါ။တိုင္းျပည္လြတ္လပ္ေရးရဖုိ႕ ေန႕မအားညမအား ၾကိဳးပမ္းေနရသျဖင့္ မလာျဖစ္ေသးဟန္တူပါသည္။ သို႕ေသာ္ ေမွ်ာ္သူမ်ားကေတာ့ေမွ်ာ္ေနၾကပါသည္။

မူရင္း Thet Hsu Hlaing's photo.

ကိုထြန္းေ၀
ျပန္လည္မွ်ေ၀ပါတယ္.။
22.7.2013