မနက္ျဖန္က်ေရာက္မဲ့ ေဖေဖၚ၀ါရီလ ၁၂ ရက္ေန႔ဟာ ၆၆ ၾကိမ္ေျမာက္ ျပည္ေထာင္စုေန႔ ပါ။ ျပည္ ေထာင္စုေန႔ အေၾကာင္းေတြးလုိက္တုိင္း ပထမဆုံး သတိရတာကေတာ့ အလယ္တန္း၊ အထက္တန္း ေက်ာင္းသားဘ၀တုန္းက ေရးခဲ့ဖူးတဲ့ ''ျပည္ေထာင္စုေန႔ တုိ႔မေမ့'' ဆုိတဲ့ စာစီစာကုံးျပဳိင္ပဲြေတြပါပဲ့။ ျပည္ေထာင္စုေန႔တင္ မကပါဘူး။ လြတ္လပ္ေရးေန႔၊ အာဇာနည္ေန႔ေတြမွာလဲ အလားတူ ေခါင္းစဥ္ ေတြနဲ႔ စာစီစာကုံးေတြ ေရးခဲ့ၾကရပါတယ္။
ဒီေန႔ ျမန္မာနုိင္ငံက အလက၊ အထက ေတြမွာ ဒီလုိစာစီစာကုံးျပဳိင္ပဲြေတြ ဆက္ရွိေနဆဲလုိ႔ က်ေနာ္ ထင္ပါတယ္။ တနည္းအားျဖင့္ေျပာမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဒီမုိကေရစီေခတ္လုိ႔ေျပာေနတဲ့ ဒီေန႔ေခတ္ ဆယ္ ေက်ာ္သက္ခေလးေတြဟာလဲ မဆလ (ျမန္မာ့ဆုိရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ပါတီ) ေခတ္မွာလူျဖစ္ခဲ့တဲ့ က်ေနာ္ တုိ႔ ငယ္ငယ္တုန္းကလုိဘဲ့ ျပဌဏ္းစာအုပ္ပါ အခ်က္လက္ေတြကို အလြတ္က်က္ျပီး စာစီစာကုန္းေရး တာ၊ စာေမးပဲြေျဖတာေတြလုပ္ေနၾကဆဲပါ။
ဒါေပမဲ့ အဲဒီျပဌဏ္းစာအုပ္ကုိ ဘယ္သူေတြကေရးတာလဲ။ ဘယ္လုိရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ေရးထားတာလဲ။ ျပည္ေထာင္စုေန႔ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ လြန္ခဲ့တဲ့ ၆၆ နွစ္က ပင္လုံစာခ်ဳပ္ပါအခ်က္လက္ေတြနဲ႔ ဒီေန႔ ေက်ာင္း စာအုပ္ပါ အခ်က္လက္ေတြ တထပ္တည္းက်ရဲ့လားဆုိတာကိုေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ေခတ္ကေက်ာင္းသား အေတာ္မ်ားမ်ား မစဥ္းစားခဲ့သလုိ ဒီေန႔ေခတ္ေက်ာင္းသားအေတာ္မ်ားမ်ားဟာလဲ စဥ္းစားမိမွာမဟုတ္ ေသးဘူးလုိ႔ က်ေနာ္ထင္ပါတယ္။
က်ေနာ္မွတ္မိသမွ်ကုိျပန္ေကာက္ရမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ျပည္ေထာင္စုေန႔ျဖစ္ေပၚလာပုံအေၾကာင္းကိုဘဲ့ ေက်ာင္းစာအုပ္မွာ အက်ယ္တ၀င့္ရွင္းျပထားျပီး အဲဒီေန႔မတုိင္ခင္မွာျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ အဆင့္ဆင့္ေသာေဆြး ေႏြးပဲြေတြ၊ ျမန္မာအစိုးရေခါင္းေဆာင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ ခ်င္း၊ ကခ်င္၊ ရွမ္းနယ္က ေတာင္တန္း သားကုိယ္စားလွယ္ေတြၾကား ခ်ဳပ္ဆုိခဲ့တဲ့ ပင္လုံစာခ်ဳပ္ပါ အခ်က္အလက္ေတြ၊ ဘာေၾကာင့္ အဲဒီ အ ခ်က္အလက္လက္ေတြက အေရးၾကီးတယ္ဆုိတာေတြကို အေသခ်ာေဖၚျပထားျခင္းမရွိပါဘူး။ သတင္း သေဘာအရေျပာမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဘာျဖစ္တယ္ဆုိတာကိုဘဲ့ အေလးေပးေဖၚျပထားျပီး ဘာေၾကာင့္ျဖစ္ ေပၚလာတယ္၊ ဘာေၾကာင့္အေရးၾကီးတယ္ဆုိတဲ့ဘက္မွာ ေဖၚျပမႈ အားနဲေနခဲ့တယ္လုိ႔ ထင္ပါတယ္။
ဒါက အခုမွစဥ္းစားမိတာပါ။ ေက်ာင္းသားဘ၀ကေတာ့ ဒီလုိစဥ္းစားရေကာင္းမွန္းမသိခဲ့ပါ။ လြတ္လပ္ ေရးေန႔၊ ျပည္ေထာင္စုေန႔႔ မနက္ပုိင္းေတြမွာက်င္းပေလ့ရွိတဲ့ အားကစားပဲြေတြမွာဆုရေအာင္ ၀င္ျပဳိင္ဖုိ႔နဲ႔ ညေနပုိင္းေတြမွာက်င္းပတဲ့ ယဥ္ေက်းမႈကပဲြက လွပ်ဳိျဖဴေတြကို ၾကည့္ဖုိ႔ေလာက္သာ စိတ္၀င္စားခဲ့သူ ပါ။ က်ေနာ္တုိ႔ေခတ္က ျပည္ေထာင္စုအလံကုိ နုိင္ငံတ၀ွမ္း သယ္ယူတာ၊ တုိင္းအားကစားကြင္းမွာ အ ခန္း နားအၾကီး အက်ယ္လုပ္ျပီး ၾကိုဆုိတာ၊ ယဥ္ေက်းမႈ ျပခန္းမ်ဳိးုစုံ၊ ယဥ္ေက်းမႈ အကမ်ဳိးစုံနဲ႔ေဖ်ာ္ေျဖ တာေတြကုိ လူအမ်ား အထူးစိတ္၀င္စားခဲ့ပါတယ္။ မွတ္မွတ္ရရ အဲဒီေခတ္က နာမည္ၾကီးလွတဲ့ ရန္ကုန္ က်ဳိကၠံဆံကြင္းက ျပည္ေထာင္စုေန႔ျပပဲြကိုေတာင္ က်ေနာ္ တကူးတကာ့သြား ၾကည့္ဖူးပါတယ္။
တနည္းအားျဖင့္ေျပာမယ္ဆုိရင္ေတာ့ တန္းတူေရးနဲ႔ ကိုယ္ပုိင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္အတြက္ ေဆြးေႏြးခဲ့တဲ့ေန႔၊ ျပည္မနဲ႔ေတာင္တန္းေဒသအားလုံးေပါင္းျပီး ျပည္ေထာင္စုျမန္မာနုိင္ငံအျဖစ္ ျဗိတိသွ်နယ္ခ်ဲ့ဆီကေန လြတ္လပ္ေရးအရယူနုိင္ဖုိ႔ ပင္လုံစာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ဆုိနုိင္ခဲ့တဲ့ေန႔၊ အဲဒီေန႔ကုိ ျပည္ေထာင္စုေန႔အျဖစ္သတ္ မွတ္ျပီး အခန္းနားေတြအၾကီးအက်ယ္က်င္းပေနေပမဲ့ ျပည္ေထာင္စုရဲ့အနွစ္သာရကိုမေဖၚျပဘဲ ယဥ္ ေက်းမႈအက အခုန္ေတြနဲ႔သာ အခ်ိန္ကုန္ေနေစခဲ့ပါတယ္။ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြဟာလဲ ယဥ္ေက်းမႈ ကပဲြမွာ ဘယ္တုိင္းရင္းသူကလွတယ္၊ ၀တ္စုံကေကာင္းတယ္၊ ဘယ္လုိ စသျဖင့္ အေပၚယံအျမင္ေတြ နဲ႔ဘဲ့ အခ်ိန္ေတြကုန္လြန္ခဲ့ရတယ္လို႔က်ေနာ္ထင္ပါတယ္။
ကမၻာၾကိးသည္ ေက်ာင္းမွာလုံး၍ အိမ္မွာျပားသည္
က်ေနာ္တုိ႔ငယ္ငယ္တုန္းက ေခတ္စားခဲ့တဲ့ ကာတြန္းတခုထဲက စာသားေတြပါ။ အခုေခတ္က အင္တာ နက္ေခတ္၊ အုိင္းဖုန္းေခတ္၊ မ်က္နွာစာအုပ္ေခတ္ေရာက္ေနျပီဆုိေတာ့ ဒီစကားလုံးဟာ ဒီေန႔လူငယ္ ေတြအတြက္ ျငင္းခုန္ဘြယ္မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ေက်ာင္းစာအုပ္ပါ ျပဌဏ္းခ်က္ေတြဟာ အိမ္မွာ တမ်ဳိး၊ ေက်ာင္းမွာတမ်ဳိး အဓိပၸါယ္ထြက္ေနတာတတ္တာကေတာ့ တူေနဆဲလုိ႔ထင္ပါတယ္။
ေက်ာင္းစာအုပ္ပါ သမုိင္းသင္ခန္းစာေတြ၊ ပထ၀ီ သင္ခန္းစာေတြကုိ အမွန္လုိ႔ထင္ခဲ့ျပီး အေသက်က္ မွတ္လာခဲ့တဲ့ က်ေနာ္တို႔မ်ဳိးဆက္ဟာ ၁၉၈၈ ရွစ္ေလးလုံးအေရးေတာ္ပုံေနာက္ပုိင္းက်မွ သမုိင္းေတြ၊ ပထ၀ီေတြဟာ ေက်ာင္းမွာတမ်ဳိး၊ အျပင္မွာတမ်ဳိးျဖစ္ေနမွန္း သိခြင့္ရလာခဲ့ပါတယ္။
''လြတ္လပ္ေရးေန႔ေတြ၊ ျပည္ေထာင္စုေန႔ေတြက အတုအေယာင္ေတြပါကြာ။ အဲဒါေတြအစစ္အမွန္ဆုိ ရင္ ငါတုိ႔ ဒီေနရာမွာ ေနဖုိ႔ဘယ္လုိမလဲ''
အဲဒါ က်ေနာ္တုိ႔ေတာထဲေရာက္ေရာက္ခ်င္း ပထမဆုံးအၾကိမ္က်င္းပတဲ့ ျပည္ေထာင္စုေန႔ အခန္းနားအ တြက္ဖိတ္ၾကားခ်က္ကုိ ျငင္းပယ္လုိက္တဲ့ KNU (ကရင့္အမ်ဳိးသားအစည္းရံုး) အရာရွိတဦးရဲ့ စကားပါ။ သူ႔စကားကိုၾကားေတာ့ က်ေနာ္အေတာ္အံၾသသြားပါတယ္။ ျမန္မာနုိင္ငံမွာေနစဥ္ နွစ္ ၂၀ ေက်ာ္ကာလ အတြင္း ဒီလုိစကားမ်ဳိး တခါမွမၾကားဖူးပါ။
လြတ္လပ္ေရးေန႔က်ရင္ လြတ္လပ္ေရးေန႔၊ ျပည္ေထာင္စုေန႔က်ရင္ ျပည္ေထာင္စုေန႔ က်င္းပျပီး ဒီလုိဘဲ့ ေပ်ာ္ပဲြရႊင္ပဲြေတြလုပ္၊ အားကစားျပိဳင္ပဲြလုပ္နဲ႔ ေနလာခဲ့တာ နွစ္ေတြဘယ္နဲေတာ့မလဲ။
ဒါေပမဲ့ အခုေတာ့ အဲဒီေန႔ေတြဟာ အနွစ္သာရမရွိဘူး၊ အဲဒီေန႔ေတြအတုိင္း အစစ္မွန္အဓိပၸါယ္ရွိမယ္ ဆုိရင္၊ တနည္းအားျဖင့္ အဲဒီေန႔ေတြျဖစ္ေပၚလာစဥ္က ေပးခဲ့တဲ့ ကတိေတြ၊ စာခ်ဳပ္စာတန္းေတြအတုိင္း တာ၀န္ရွိသူအားလုံးက စနစ္တက်ေဆာင္ရြက္လာမယ္ဆုိရင္ က်ေနာ္တုိ႔ေက်ာင္းသားေတြ ေတာခုိစရာ အေၾကာင္းမရွိသလုိ KNU အပါ၀င္ လူမ်ဳိးစုေတြလဲ ကုိယ္ပုိင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္နဲ႔ ကုိယ္ပုိင္ျပဌဏး္ခြင့္အတြက္ လက္နက္ကုိင္ေတာ္လွန္ေရးလုပ္ေနစရာမလုိဘူးလုိ႔ KNU အရာရွိက ေျပာသြားတာျဖစ္ပါတယ္။
ဒါက ေနာက္ပုိင္းမွ စဥ္းစားရင္းနဲ႔ တေျဖးေျဖးနားလည္လာတာပါ။ သူ႔စကားကုိ စၾကားၾကားခ်င္းမွာ ''ဒီ လူဘာေၾကာင္တာလဲ'' ဆုိျပီး နားမလည္နုိင္သလုိ သူ႔ကုိၾကည့္ခဲ့ပါတယ္။ ရဲေဘာ္ေတြကလဲ အဲဒီပုဂၢဳိလ္ ရဲ့စကားကုိ နားမလည္ၾကပါဘူး။ တသက္လုံး ဒီလုိပဲ့လုပ္လာတဲ့ ျပည္ေထာင္စုေန႔ဘဲ၊ သူတုိ႔မလာလဲ ကိုယ္ဘာသာ ကုိယ့္စခန္းမွာ ဆက္လုပ္ရံုေပါ့။ ဒါေပမဲ့ တခုစိတ္၀င္စားဖုိ႔ေကာင္းတာကေတာ့ လြတ္လပ္ ေရးေန႔၊ ျပည္ေထာင္စုေန႔ေတြကို သူတုိ႔မလာေပမဲ့ ဖုန္းေမာ္ေန႔တုိ႔၊ ၈ ေလးလုံးနွစ္ပတ္လည္ေန႔တုိ႔၊ ေဒၚ ေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေမြးေန႔တုိ႔ကိုေတာ့ KNU အပါ၀င္ မဟာမိတ္အဖြဲ႔ေတြက စိတ္၀င္တစား တက္ ေရာက္အားေပးၾကပါတယ္။
ဒါက ျပည္ေထာင္စုေန႔ရဲ့သမုိင္းဆုိင္ရာ အခ်က္လက္နဲ႔ အဓိပၸါယ္အေပၚ မတူညီတဲ့အရပ္ကလာတဲ့ လူ နွစ္ဦးရဲ့ ကဲြျပားတဲ့ အျမင္တခုပါ။ ျပီးေတာ့ ပထ၀ီ။ ပထ၀ီကေတာ့ ေရွ့မွာေျပာခဲ့တဲ့အတုိင္း ေက်ာင္းမွာ လုံး၍ အိမ္မွာျပားေနသည္ဆုိတာ အမွန္ပါဘဲ့။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိရင္ က်ေနာ္တုိ႔ အခုေရာက္ေနတဲ့ ထုိင္း-ျမန္မာနယ္ စပ္တေက်ာ၊ တရုတ္-ျမန္မာ နယ္စပ္တေက်ာမွာ လူမ်ဳိးစုသူပုန္ေတြထိမ္းခ်ဳပ္ထားတဲ့ ေဒသ ဒီေလာက္အထိ အက်ယ္ၾကီးရွိေနတယ္ဆုိတာကုိ ေက်ာင္းသင္ခန္းစာထဲက ပထ၀ီမွာ က်ေနာ္ တုိ႔ တခါမွမၾကားဖူးခဲ့လုိ႔ျဖစ္ပါတယ္။
တရုတ္-ျမန္မာနယ္စပ္ ကခ်င္ျပည္နယ္ ပူတာအုိကေန သံလြင္ျမစ္အေရွ့ဖက္တျခမ္းလုံး၊ ေသာရင္းျမစ္ တေလ်ာက္နဲ႔ ဘုရားသုံးဆူေဒသအပါ၀င္ ဟုိး...ေအာက္ဖက္စြန္း ေကာ့ေသာင့္အထိ တရုတ္၊ ထုိင္း နယ္စပ္တေလ်ာက္လုံး လူမ်ဳိးစုသူပုန္ေတြ ထိမ္းခ်ဳပ္ထားတဲ့ေဒသက နဲနဲေနာေနာမွ မဟုတ္တာ။ ၁၉၈၈ က်ေနာ္တုိ႔ေတာခုိစဥ္ကာလထုတ္ေ၀တဲ့ စာအုပ္စာတန္းေတြအရဆုိရင္ ျမန္မာနုိင္ငံ အက်ယ္အ၀န္းရဲ့ ၂၅ ရာခုိင္နႈံး ေလာက္ကုိေတာင္ လူမ်ဳိးစုသူပုန္ေတြက ထိမ္းထားတဲ့ သေဘာရွိပါတယ္။
ဒီအခ်က္လက္အမွန္ေတြကို ဘာျဖစ္လုိ႔ သမုိင္းေရးဆရာေတြ၊ ပထ၀ီေရးဆရာေတြက ေက်ာင္းသား ေတြကုိ သိခြင့္မေပးခဲ့တာလဲ။ သမုိင္းေတြ၊ ပထ၀ီေတြကို အရွိတုိင္းမသင္ဘဲ လုိတုိးပုိေလွ်ာ့လုပ္ျပီး လက္ရွိအစိုးရအၾကဳိက္ ျပဌဏ္းခ်က္ေတြေရးဆြဲ ခဲ့တာလား။ အခုခ်ိန္မွာေကာ အမွန္တိုင္းျပန္လည္ေရး ဆြဲ ျပဌဏ္းဖုိ႔အခ်ိန္မေရာက္ေသးဘူးလား။
ပင္လုံစာခ်ဳပ္အေၾကာင္း၊ ဖက္ဒရယ္မူအေၾကာင္းေျပာတာ စုိးရိမ္စရာလား
ျပည္ေထာင္စုေန႔က်င္းပပုံကုိသာသိျပီး ပင္လုံစာခ်ဳပ္ပါ အခ်က္လက္ေတြ၊ အဲဒီကတဆင့္ေရးဆဲြခဲ့တဲ့ ၁၉၄၇ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံအေျခခံဥပေဒေတြ၊ လြတ္လပ္ေရးရျပီးခ်ိန္ကစျပီး လူမ်ဳိးစုေတြရဲ့ ရုန္းကန္တုိက္ ပဲြ၀င္ေနမႈေတြအေၾကာင္း ဘာမွေကာင္းေကာင္းမသိတဲ့ က်ေနာ္ဟာ ေတာထဲေရာက္တဲ့အခါမွာေတာ့ ဒီ အခ်က္လက္ေတြကုိ အသဲအသန္ေလ့လာခဲ့ရပါတယ္။ မေလ့လာလုိ႔မျဖစ္၊ လူမ်ဳိးစု မဟာမိတ္ လက္ နက္ကုိင္အဖြဲ႔ေတြက ဒီအေၾကာင္းဘဲ့ေနစဥ္ေျပာေနျပီး ဒီအတြက္ဘဲ့ သူတို႔တေတြက ဒီေတာ ဒီေတာင္ ေတြထဲ ရာစုနွစ္တ၀က္ေက်ာ္အထိ ေရာက္ေနၾကရတာမဟုတ္လား။
ဒီလုိနဲ႔ ပင္လုံစာခ်ဳပ္နဲ႔ ဖက္ဒရယ္မူအေၾကာင္းေဆြးေႏြးခ်က္ေတြဟာ မာနယ္ပေလာဌာနခ်ဳပ္အပါ၀င္ ေတာတြင္းသူပုန္စခန္းအသီးသီးနဲ႔ ေတာတြင္းေက်းလက္ေဒသေတြ၊ နယ္စပ္နဲ႔ျပည္ပမွာထုတ္ေ၀တဲ့ စာအုပ္စာတန္းေတြမွာ အဆက္မျပတ္ေဖၚျပပါရွိခဲ့ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ အစိုးရထိမ္းခ်ဳပ္ေဒသမွာေတာ့ ဒါေတြကို ေျပာသံတခါမွ မၾကားမိ။ ဒီကိစၥကိုေျပာမိရင္ ခြဲထြက္ေရးသမားလုိလုိ၊ တုိင္းျပည္သစၥာေဖါက္လုိလုိ အ ထင္ခံခဲ့ရတဲ့အေျခေနက မဆလ ေခတ္ကအတုိင္း ရွိျမဲရွိေနဆဲျဖစ္ေနပါတယ္။
က်ေနာ္မွတ္မိသေလာက္ဆုိရင္ ျပည္ေထာင္စုေန႔နဲ႔ လူမ်ဳိးစုျပသာနာအေၾကာင္း၊ အတိအက်ေျပာရမယ္ ဆုိရင္ ဖက္ဒရယ္မူအေၾကာင္း ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း မီဒီယာအေပၚ စတင္ေဆြးေႏြးလာသူဟာ အဲဒီပင္လုံ စာခ်ဳပ္အခန္းနားဆီတက္ခဲ့တဲ့ ရွမ္းေခါင္းေဆာင္ ဦးေရြအုန္း ျဖစ္ပါတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၀ နွစ္ ၀န္းက်င္ဟာ မီဒီယာအေျခေန၊ နုိင္ငံေရးအေျခေန ပြင့္လင္းမႈမရွိေသးတဲ့အတြက္ ဒီလုိကိစၥမ်ဳိးကို ျပည္ပ ေရဒီယုိေတြေပၚ တက္ေျပာရဲတဲ့ ျပည္တြင္းက နုိင္ငံေရးသမား အေတာ္ရွားပါးတဲ့ကာလျဖစ္ပါတယ္။
ဆုိလုိတာကေတာ့ ၁၉၅၈ ခုနွစ္ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ဦးနု ေခတ္ကျဖစ္ပြါးခဲ့တဲ့ ၁၉၄၇ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံ အေျခ ခံဥပေဒပါ ''ခြဲထြက္ခြင့္မူ'' အျငင္းပြါးမႈကိစၥ၊ အဲဒီေနာက္ပုိင္း ''လူမ်ဳိးစုေတြခဲြထြက္မွာစိုးလုိ႔ စစ္တပ္က အာဏာ သိမ္းရပါတယ္၊ တုိင္းျပည္ၾကီး ေဂ်ာက္ထဲက်ဖုိ႔ လက္တလုံးအလုိမွာ တပ္မေတာ္က ကယ္ တင္လုိက္ရပါတယ္္'' လုိ႔ လုပ္ၾကံအေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္းရဲ့စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းမႈျဖစ္ စဥ္ေတြဟာ ဒီေန႔ကာလမွာ ေဆြးေႏြးသင့္တဲ့ကိစၥေတြျဖစ္ပါတယ္။
ဦးေရြအုန္းလုိ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေဆြးေႏြးတဲ့ နုိင္ငံေရးသမားေတြ၊ လူမ်ဳိးစုေခါင္းေဆာင္ေတြ လုိေနပါ တယ္။ ဒါေတြကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း မေဆြးေႏြးဘဲ စစ္တပ္နဲ႔ အစုိးရကေျပာတဲ့အတုိင္း သမုိင္းေရး ဆရာေတြက ေက်ာင္းစာအုပ္ထဲ ထည့္ေရးထားတာဟာ မျဖစ္သင့္တဲ့ကိစၥပါ။ ဒီလုိတဖက္သတ္ေရး ထားတဲ့အတြက္ ''ဖက္ဒရယ္မူ'' လုိ႔ေျပာလုိက္တာနဲ႔ လူေတြက မထိရဲ မကုိင္ရဲ ျဖစ္လာခဲ့၊ ျဖစ္ေနခဲ့တာ ဒီေန႔ျမင္ေနရတဲ့ အတုိင္းပါပဲ့။
အခုလုိနုိင္ငံေရးပြင့္လင္းစကာလမွာ အထူးသျဖင့္ ပြင့္လင္းစအစိုးရသစ္နဲ႔ လႊတ္ေတာ္သစ္ေခတ္မွာ ပထမဆုံးအၾကိမ္က်င္းပတဲ့ ျပည္ေထာင္စုေန႔မွာ ပင္လုံစာခ်ဳပ္နဲ႔ ဖက္ဒရယ္မူကိစၥ ဆြးေႏြးသင့္ပါ တယ္။ ေနျပည္ေတာ္ ပါလီမန္ထဲက လူမ်ဳိးုစုပါတီကုိယ္စားလွယ္ေတြ၊ လူမ်ဳိးစုအခြင့္ ေရးနဲ႔ ဒီမုိကေရစီအခြင့္ေရး ဒြန္တဲြေနတယ္လုိ႔ ယုံၾကည္တဲ့ နုိင္ငံေရးသမားေတြ အေသခ်ာေဆြးေနြး တင္ျပသင့္တဲ့ကာလလုိ႔ က်ေနာ္ ထင္ပါတယ္။
ျပည္ေထာင္စုေန႔ အလံသယ္အခန္းနားေတြ၊ ယဥ္ေက်းမႈကပဲြခုန္ပဲြ၊ အားကစားျပိဳင္ပဲြေတြ၊ ေခါင္းေဆာင္ ၾကီးမ်ားရဲ့ ရွန္ပိန္ေသာက္တဲ့ညစာစားပဲြအပါ၀င္ နွစ္စဥ္လုပ္ေနၾကပဲြေတြအျပင္ ပင္လုံစာခ်ဳပ္ပါအခ်က္ လက္ေတြ၊ ျပည္ေထာင္စုရဲ့အနွစ္သာရေတြ၊ ဖက္ဒရယ္မူရဲ့အနွစ္သာရေတြကိုပါေဆြးေႏြးနုိင္တဲ့၊ အသြင္ သ႑န္အျပင္ အနွစ္သာအရပါ ျပည္ေထာင္စုစိတ္ဓာတ္ကုိ ေဖၚေဆာင္နုိင္မဲ့ တကယ့္ ျပည္ေထာင္စုေန႔ မ်ဳိး က်င္းပသင့္တဲ့အခ်ိန္ေရာက္ေနျပီလို႔ ၆၆ ၾကိမ္ေျမာက္ ျပည္ေထာင္စုေန႔မွာ အေလးအနက္ တုိက္ တြန္း တင္ျပလုိက္ရပါတယ္။
No comments:
Post a Comment