ဦးေအာင္ခင္၊, ကိုေဇာ္ဝင္းလႈိင္
08.02.2013
အစုိးရကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔နဲ႔ KIO/KIA
ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔တို႔ဟာ ေဖေဖၚဝါရီလ (၄) ရက္ေန႔က ေရႊလီၿမိဳ ႔မွာ
ေဆြးေႏြးပြဲ က်င္းပခဲ့ၾကေပမယ့္ စစ္ပြဲရပ္စဲတဲ့အဆင့္ကို မေရာက္ေသးတာ
ေတြ႔ရပါတယ္။ စစ္ပြဲေစာင့္ၾကည့္ဖို႔၊ စစ္အရွိန္က်ဆင္းဖို႔နဲ႔
ဆက္လက္ေဆြးေႏြးဖို႔အတြက္ ဂတိျပဳၾကတဲ့ အစည္းအေဝး ျဖစ္ပါတယ္။ အစိုးရက
ေဆြးေႏြးေျဖရွင္းဖို႔ ႀကိဳးပမ္းေနေပမယ့္ အာဏာရျပည္ခိုင္ၿဖိဳးပါတီနဲ႔
စစ္တပ္ရဲ ႔ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္အခ်ဳိ ႔ကေတာ့ စစ္အင္အားသံုးၿပီး
ႏိွမ္နင္းဖို႔သာ လိုလားၾကပါတယ္။ ကခ်င္ျပည္နယ္မွာ သယံဇာတ ထုတ္ယူေနတဲ့
အခြင့္ထူးခံ အရင္းရွင္ ဦးေတဇကလည္း ထုိးစစ္ဆင္ေနတဲ့ အစိုးရတပ္အတြက္
ႏွစ္ဆန္းပိုင္းက က်ပ္သန္း (၇၀) လွဴဒါန္းသြားပါတယ္။ ကခ်င္ျပည္နယ္စစ္ပြဲဟာ
နယ္ေျမလုပြဲလို ျဖစ္ေနပါတယ္။
KIO/KIA မေပၚခင္ကတည္းက ျမစ္ႀကီးနား၊ ဗန္းေမာ္နဲ႔ မီးရထားလမ္းတေလွ်ာက္က ၿမိဳ ႔ေလးေတြကို ဗမာအစိုးရအုပ္စိုးတာမို႔ KIO/KIA ဟာ ေက်းလက္ေဒသနဲ႔ တရုတ္-ျမန္မာနယ္စပ္ကိုသာ ခ်ဳပ္ကိုင္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ KIA ခ်ဳပ္ကိုင္တဲ့ နယ္ေျမဟာ က်ယ္ဝန္းေပမယ့္ ဟိုတကြက္ဒီတကြက္ ျဖစ္ေနပါတယ္။ စတုရမ္းကိလိုမီတာ (၉၀, ၀၀၀) နီးပါးက်ယ္ဝန္တဲ့ ျပည္နယ္မွာ KIO/KIA ဟာ စတုရမ္းကီလိုမီတာ (၄၀, ၀၀၀) ေလာက္အထိသာ သူ႔နည္းသူ႔ဟန္နဲ႔ ႀကီးစိုးႏိုင္ခဲ့တယ္လို႔ ခန္႔မွန္းၾကပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ ၁၉၉၄ အပစ္အခတ္ရပ္စဲလုိက္တဲ့ေနာက္ပိုင္း အစိုးရတပ္ေတြမ်ားလာၿပီး အေျခအေန ေျပာင္းလဲသြားပါတယ္။ ဖားကန္႔ေက်ာက္စိမ္းေဒသမွာ စစ္အုပ္စုနဲ႔ အခြင့္ထူးခံ အရင္းရွင္တစု ႀကီးစိုးလာပါတယ္။ ဟူးေကာင္းခ်ဳိင့္ဝွမ္းေဒသ ေရႊရွာေဖြေရးမွာ KIO နဲ႔ ဗမာစစ္အုပ္စု ၿပိဳင္ဆုိင္ၾကပါတယ္။ အခြင့္ထူးခံ ယုဇနကုမၼဏီရဲ ႔ စိုက္ပ်ဳိးေရးစီမံကိန္းေၾကာင့္ ဟူးေကာင္ေဒသ က်ားထိန္းသိမ္းေရး ေဘးမဲ့ေတာမွာ က်ားသတၱဝါဟာ မရွိသေလာက္ ျဖစ္ေနပါတယ္။ KIO/KIA နဲ႔ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲတဲ့ (၁၇) ႏွစ္ကာလမွာ စစ္အုပ္စု၊ အခြင့္ထူးခံ အရင္းရွင္တစု နဲ႔ တရုတ္ကုမၼဏီေတြ ကခ်င္ျပည္နယ္ စီးပြားေရးမွာ အဓိက ပါဝင္လာပါတယ္။ အပစ္အခတ္ရပ္စဲတဲ့အတြက္ အမ်ားဆံုးအက်ဳိးခံစားရသူေတြ ျဖစ္လာပါတယ္။ ေရႊ၊ ေက်ာက္မ်က္၊ သစ္၊ သတၱဳတြင္းနဲ႔ ေရအားလွ်ပ္စစ္လုပ္ငန္းေတြမွာ အႀကီးအက်ယ္ ရင္းႏီွးျမွပ္ႏံွၾကပါတယ္။
စစ္အုပ္စုကို ကိုယ္စားျပဳတဲ့ကုမၼဏီေတြ အႀကီးဆံုး ကန္ထရိုက္ကို ရပါတယ္။ ၂၀၀၂ မွာ စစ္အစိုးရ သတ္မွတ္တဲ့ ေရႊလုပ္ကြက္ (၄၀) ေက်ာ္မွာ (၂၀) ေက်ာ္ဟာ ကခ်င္ျပည္နယ္မွာပါ။ အင္မုိင္ခ၊ မလိချမစ္ဆံု၊ စြန္ပရာဘြန္၊ ပူတာအုိ၊ ဟူးေကာင္း၊ ဖားကန္႔ နဲ႔ ခ်င္းတြင္းမွာ ေရႊရွာခြင့္ ေပးပါတယ္။ စစ္အုပ္စုပိုင္ Northern Star ကုမၼဏီက တရုတ္လုပ္ငန္းရွင္ (ရင္ဟိုင္း) ကို က်ပ္ေငြ (၈၀) တန္ ေရႊလုပ္ကြက္တခု ေရာင္းခ်ခဲ့ပါတယ္။ ဦးေတဇ စစ္တပ္ကို လွဴတဲ့ေငြက က်ပ္သန္း (၇၀) သာ ရွိပါတယ္။ စစ္အစုိးရနဲ႔ ဖက္စပ္လုပ္တဲ့ကုမၼဏီေတြဟာ သူတုိ႔ရထားတဲ့ ေရႊတူးေဖာ္ခြင့္လိုင္စင္ေတြကို တရုတ္ကို ေရာင္းစားၾကတာမ်ားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကခ်င္ျပည္နယ္မွာ အမ်ားဆံုးရင္းႏီွးျမဳပ္ႏံွသူဟာ တရုတ္ ျဖစ္ပါတယ္။ KIO ကလည္း အထုိက္အေလွ်ာက္ အက်ဳိးအျမတ္ ခံစားရေပမယ့္ ခ်ဳပ္ကိုင္ႏိုင္တဲ့နယ္ေျမ က်ဥ္းေျမာင္းသြားပါတယ္။
သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ ပ်က္စီးမွန္းေပမယ့္ ရန္ပံုေငြရရွိေရးအတြက္ သယံဇာတလုပ္ငန္းမွာ KIO ပါဝင္လုပ္ကိုင္လာရပါတယ္။ ကခ်င္ျပည္နယ္က စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြဟာ ပြင့္လင္းျမင္သာမႈကင္းတဲ့ က်ိတ္ဝိုင္းေတြျဖစ္တာမို႔ အဂတိလိုက္စားမႈမ်ားပါတယ္။ စစ္အုပ္စုနဲ႔ တရုတ္ဟာ ကခ်င္ျပည္နယ္ကို အမဲဖ်က္သလို ခုတ္ပိုင္းလီွးျဖတ္ေနတယ္လို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ အစိုးရတပ္ရင္း (၁၂၀) ေက်ာ္ဟာ KIA ထိန္းခ်ဳပ္တဲ့ နယ္ေျမမွာေနရာယူၿပီး တုိက္ခိုက္ေနတာဟာ ႏိုင္ငံအခ်င္းခ်င္းျဖစ္ပြားတဲ့ စစ္ပြဲလိုျဖစ္ေနတယ္လို႔ KIA ဒု-စစ္ဦးခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဂြမ္ေမာ္ (၂၀၁၁) ဒီဇင္ဘာလမွာ ေျပာသြားပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဗမာအစိုးရတပ္ဟာ သဘာဝသယံဇာတကို အမ်ားဆံုး ခ်ဳပ္ကိုင္ႏိုင္ေအာင္ ထိုးစစ္ဆင္ေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။
KIA ကခ်င္တပ္မဟာ အခ်င္းခ်င္းဆက္သြယ္လို႔ မရေအာင္ႀကိဳးပမ္းတာဟာ အစိုးရထိုးစစ္ရဲ ႔ ရည္ရြယ္ခ်က္တခု ျဖစ္ပါတယ္။ KIA တပ္မဟာ (၅) ခုဟာ အေရွ ႔အေနာက္ေတာင္ေျမာက္နဲ႔ ဗဟုိဆိုၿပီး နယ္ေျမ (၅) ခုခြဲၿပီး ေနရာယူထားပါတယ္။ ဗဟိုနယ္ေျမကို တာဝန္ယူတဲ့ တပ္မဟာ (၅) ဟာ KIO/KIA ဌာနခ်ဳပ္ကို ခုခံကာကြယ္ပါတယ္။ ၁၉၈၇ မွာ တရုတ္-ျမန္မာ နယ္စပ္က KIO/KIA ဌာနခ်ဳပ္ေတြျဖစ္တဲ့ Na Hpaw နဲ႔ Pa Jau ကို အစိုးရတပ္က သိမ္းပိုက္ႏိုင္ပါတယ္။ ဌာနခ်ဳပ္ေတြ က်ဆံုးပ်က္စီးသြားေပမယ့္ KIO/KIA လက္နက္ကိုင္လႈပ္ရွားမႈဟာ မပ်က္စီးဘဲ ဒီကေန႔အထိ ရွင္သန္ေနပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ ဝ ျပည္ေသြးစည္ညီညႊတ္ေရးတပ္ဖြဲ႔လို ျပည္နယ္တခုလံုးကို ခ်ဳပ္ကိုင္ဖို႔ဆိုတာ KIA အတြက္ မျဖစ္ႏိုင္သေလာက္ပါ။ လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္အစိတ္နဲ႔ ကြာျခားတာကေတာ့ လိုင္ဇာ ေခတ္မွာ တရုတ္ရင္းႏီွးျမွပ္ႏံွမႈေတြ မ်ားလာတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဗမာနဲ႔တရုတ္ကို အေပးအယူလုပ္ၿပီး ကခ်င္အမ်ဳိးသားေရးနဲ႔ သယံဇာထိန္းခ်ဳပ္ေရးအတြက္ မွ်မွ်တတျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးပမ္းဖို႔သာ ရွိပါတယ္။ ေရႊလီေဆြးေႏြးပြဲမွာ တရုတ္အစိုးရ ကိုယ္စားလွယ္ေတြ သက္ေသအျဖစ္ ပါဝင္လာကို အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး ကခ်င္တိုင္ရင္းသားအေရးကို ၿငိမ္းခ်မ္းစြာေျဖရွင္းႏိုင္လိမ္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ရပါတယ္။
http://burmese.voanews.com/content/news-analysis-natural-resources-ethnic-causes/1600270.html
KIO/KIA မေပၚခင္ကတည္းက ျမစ္ႀကီးနား၊ ဗန္းေမာ္နဲ႔ မီးရထားလမ္းတေလွ်ာက္က ၿမိဳ ႔ေလးေတြကို ဗမာအစိုးရအုပ္စိုးတာမို႔ KIO/KIA ဟာ ေက်းလက္ေဒသနဲ႔ တရုတ္-ျမန္မာနယ္စပ္ကိုသာ ခ်ဳပ္ကိုင္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ KIA ခ်ဳပ္ကိုင္တဲ့ နယ္ေျမဟာ က်ယ္ဝန္းေပမယ့္ ဟိုတကြက္ဒီတကြက္ ျဖစ္ေနပါတယ္။ စတုရမ္းကိလိုမီတာ (၉၀, ၀၀၀) နီးပါးက်ယ္ဝန္တဲ့ ျပည္နယ္မွာ KIO/KIA ဟာ စတုရမ္းကီလိုမီတာ (၄၀, ၀၀၀) ေလာက္အထိသာ သူ႔နည္းသူ႔ဟန္နဲ႔ ႀကီးစိုးႏိုင္ခဲ့တယ္လို႔ ခန္႔မွန္းၾကပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ ၁၉၉၄ အပစ္အခတ္ရပ္စဲလုိက္တဲ့ေနာက္ပိုင္း အစိုးရတပ္ေတြမ်ားလာၿပီး အေျခအေန ေျပာင္းလဲသြားပါတယ္။ ဖားကန္႔ေက်ာက္စိမ္းေဒသမွာ စစ္အုပ္စုနဲ႔ အခြင့္ထူးခံ အရင္းရွင္တစု ႀကီးစိုးလာပါတယ္။ ဟူးေကာင္းခ်ဳိင့္ဝွမ္းေဒသ ေရႊရွာေဖြေရးမွာ KIO နဲ႔ ဗမာစစ္အုပ္စု ၿပိဳင္ဆုိင္ၾကပါတယ္။ အခြင့္ထူးခံ ယုဇနကုမၼဏီရဲ ႔ စိုက္ပ်ဳိးေရးစီမံကိန္းေၾကာင့္ ဟူးေကာင္ေဒသ က်ားထိန္းသိမ္းေရး ေဘးမဲ့ေတာမွာ က်ားသတၱဝါဟာ မရွိသေလာက္ ျဖစ္ေနပါတယ္။ KIO/KIA နဲ႔ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲတဲ့ (၁၇) ႏွစ္ကာလမွာ စစ္အုပ္စု၊ အခြင့္ထူးခံ အရင္းရွင္တစု နဲ႔ တရုတ္ကုမၼဏီေတြ ကခ်င္ျပည္နယ္ စီးပြားေရးမွာ အဓိက ပါဝင္လာပါတယ္။ အပစ္အခတ္ရပ္စဲတဲ့အတြက္ အမ်ားဆံုးအက်ဳိးခံစားရသူေတြ ျဖစ္လာပါတယ္။ ေရႊ၊ ေက်ာက္မ်က္၊ သစ္၊ သတၱဳတြင္းနဲ႔ ေရအားလွ်ပ္စစ္လုပ္ငန္းေတြမွာ အႀကီးအက်ယ္ ရင္းႏီွးျမွပ္ႏံွၾကပါတယ္။
စစ္အုပ္စုကို ကိုယ္စားျပဳတဲ့ကုမၼဏီေတြ အႀကီးဆံုး ကန္ထရိုက္ကို ရပါတယ္။ ၂၀၀၂ မွာ စစ္အစိုးရ သတ္မွတ္တဲ့ ေရႊလုပ္ကြက္ (၄၀) ေက်ာ္မွာ (၂၀) ေက်ာ္ဟာ ကခ်င္ျပည္နယ္မွာပါ။ အင္မုိင္ခ၊ မလိချမစ္ဆံု၊ စြန္ပရာဘြန္၊ ပူတာအုိ၊ ဟူးေကာင္း၊ ဖားကန္႔ နဲ႔ ခ်င္းတြင္းမွာ ေရႊရွာခြင့္ ေပးပါတယ္။ စစ္အုပ္စုပိုင္ Northern Star ကုမၼဏီက တရုတ္လုပ္ငန္းရွင္ (ရင္ဟိုင္း) ကို က်ပ္ေငြ (၈၀) တန္ ေရႊလုပ္ကြက္တခု ေရာင္းခ်ခဲ့ပါတယ္။ ဦးေတဇ စစ္တပ္ကို လွဴတဲ့ေငြက က်ပ္သန္း (၇၀) သာ ရွိပါတယ္။ စစ္အစုိးရနဲ႔ ဖက္စပ္လုပ္တဲ့ကုမၼဏီေတြဟာ သူတုိ႔ရထားတဲ့ ေရႊတူးေဖာ္ခြင့္လိုင္စင္ေတြကို တရုတ္ကို ေရာင္းစားၾကတာမ်ားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကခ်င္ျပည္နယ္မွာ အမ်ားဆံုးရင္းႏီွးျမဳပ္ႏံွသူဟာ တရုတ္ ျဖစ္ပါတယ္။ KIO ကလည္း အထုိက္အေလွ်ာက္ အက်ဳိးအျမတ္ ခံစားရေပမယ့္ ခ်ဳပ္ကိုင္ႏိုင္တဲ့နယ္ေျမ က်ဥ္းေျမာင္းသြားပါတယ္။
သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ ပ်က္စီးမွန္းေပမယ့္ ရန္ပံုေငြရရွိေရးအတြက္ သယံဇာတလုပ္ငန္းမွာ KIO ပါဝင္လုပ္ကိုင္လာရပါတယ္။ ကခ်င္ျပည္နယ္က စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြဟာ ပြင့္လင္းျမင္သာမႈကင္းတဲ့ က်ိတ္ဝိုင္းေတြျဖစ္တာမို႔ အဂတိလိုက္စားမႈမ်ားပါတယ္။ စစ္အုပ္စုနဲ႔ တရုတ္ဟာ ကခ်င္ျပည္နယ္ကို အမဲဖ်က္သလို ခုတ္ပိုင္းလီွးျဖတ္ေနတယ္လို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ အစိုးရတပ္ရင္း (၁၂၀) ေက်ာ္ဟာ KIA ထိန္းခ်ဳပ္တဲ့ နယ္ေျမမွာေနရာယူၿပီး တုိက္ခိုက္ေနတာဟာ ႏိုင္ငံအခ်င္းခ်င္းျဖစ္ပြားတဲ့ စစ္ပြဲလိုျဖစ္ေနတယ္လို႔ KIA ဒု-စစ္ဦးခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဂြမ္ေမာ္ (၂၀၁၁) ဒီဇင္ဘာလမွာ ေျပာသြားပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဗမာအစိုးရတပ္ဟာ သဘာဝသယံဇာတကို အမ်ားဆံုး ခ်ဳပ္ကိုင္ႏိုင္ေအာင္ ထိုးစစ္ဆင္ေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။
KIA ကခ်င္တပ္မဟာ အခ်င္းခ်င္းဆက္သြယ္လို႔ မရေအာင္ႀကိဳးပမ္းတာဟာ အစိုးရထိုးစစ္ရဲ ႔ ရည္ရြယ္ခ်က္တခု ျဖစ္ပါတယ္။ KIA တပ္မဟာ (၅) ခုဟာ အေရွ ႔အေနာက္ေတာင္ေျမာက္နဲ႔ ဗဟုိဆိုၿပီး နယ္ေျမ (၅) ခုခြဲၿပီး ေနရာယူထားပါတယ္။ ဗဟိုနယ္ေျမကို တာဝန္ယူတဲ့ တပ္မဟာ (၅) ဟာ KIO/KIA ဌာနခ်ဳပ္ကို ခုခံကာကြယ္ပါတယ္။ ၁၉၈၇ မွာ တရုတ္-ျမန္မာ နယ္စပ္က KIO/KIA ဌာနခ်ဳပ္ေတြျဖစ္တဲ့ Na Hpaw နဲ႔ Pa Jau ကို အစိုးရတပ္က သိမ္းပိုက္ႏိုင္ပါတယ္။ ဌာနခ်ဳပ္ေတြ က်ဆံုးပ်က္စီးသြားေပမယ့္ KIO/KIA လက္နက္ကိုင္လႈပ္ရွားမႈဟာ မပ်က္စီးဘဲ ဒီကေန႔အထိ ရွင္သန္ေနပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ ဝ ျပည္ေသြးစည္ညီညႊတ္ေရးတပ္ဖြဲ႔လို ျပည္နယ္တခုလံုးကို ခ်ဳပ္ကိုင္ဖို႔ဆိုတာ KIA အတြက္ မျဖစ္ႏိုင္သေလာက္ပါ။ လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္အစိတ္နဲ႔ ကြာျခားတာကေတာ့ လိုင္ဇာ ေခတ္မွာ တရုတ္ရင္းႏီွးျမွပ္ႏံွမႈေတြ မ်ားလာတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဗမာနဲ႔တရုတ္ကို အေပးအယူလုပ္ၿပီး ကခ်င္အမ်ဳိးသားေရးနဲ႔ သယံဇာထိန္းခ်ဳပ္ေရးအတြက္ မွ်မွ်တတျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးပမ္းဖို႔သာ ရွိပါတယ္။ ေရႊလီေဆြးေႏြးပြဲမွာ တရုတ္အစိုးရ ကိုယ္စားလွယ္ေတြ သက္ေသအျဖစ္ ပါဝင္လာကို အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး ကခ်င္တိုင္ရင္းသားအေရးကို ၿငိမ္းခ်မ္းစြာေျဖရွင္းႏိုင္လိမ္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ရပါတယ္။
http://burmese.voanews.com/content/news-analysis-natural-resources-ethnic-causes/1600270.html
No comments:
Post a Comment