မိဘေမတၱာ

မိဘေမတၱာ ၾကီးမားလွပါတယ္..။
မည္သူမဆို မိမိတို ့ရဲ ့မိဘ၀မ္းထဲမွာ ဒီပံုေလးအတိုင္းေနခဲ့ၾကရပါတယ္။ ေမေမတို ့ခမ်ာ မိမိရဲ ့ရင္ေသြးကို ၉လလြယ္ ဆယ္လဖြားနဲ ့ ၾကီးျပင္းခဲ့ၾကတာ မိဘရဲ ့ေက်းဇူး ႏို ့တလံုးကိုျပန္ဆပ္ဖို ့ မွတ္မိအံုးမယ္ဆိုတာ လူတိုင္းသိေကာင္းပါရဲ ့။

မိဘဆိုတာ သားသမီးေတြဆီက ဘယ္အရာမဆို ဘာမွမေမ်ွာ္လင့္ထားၾကပါဘူး။ သိတတ္မႈတစ္ခုေလးဘဲရရ ဘာဘဲရရ မိဘတိုင္းက စိ္တ္ၾကည္ႏူးေနၾကရပါတယ္။ေမေမခလုတ္ထိမွအမိတဆိုသလို သားအခက္ခဲေတြရင္ဆိုင္ေနရတဲ႕အခ်ိန္ေဖေဖေမေမတို႕ကိုသားအရမ္းလြမ္းတာပဲ စိတ္အားငယ္တယ္ဆိုလည္းမမွာပါဘူးေဖေဖေနဲ႕ေမေမ အေဝးတစ္ေနရာမွဘယ္ေလာက္အဆင္ေျပေျပလိုအပ္တာေလးေတြေတာ့ရွိတယ္။ေဖေဖနဲ႕ေမေမ ေနရာတိုင္းဟာငယ္ငယ္ကလိုကေလးစိတ္နဲ႔ျဖစ္ခ်င္တိုင္းကိုျဖစ္လို႕ရတယ္ဆိုတဲ႔စကားဟာ အခုခ်ိန္မွာမဟုတ္ေတာ့ဘူးဆိုတာနားလည္ခဲ႕ပါျပီေမေမ။

အရြယ္ေရာက္လာတဲ့ ျမန္မာလူငယ္တိုင္း မိမိလုပ္အားျဖင့္ရရွိေသာဝင္ေငြကို မိဘထံေပးခ်င္သည္မွာ သဘာဝက်ေပသည္။ မိဘထံမွ အယူသာရွိခဲ့ျပီးအေပးမရွိေသာလူငယ္မ်ားတြင္လည္းတိုင္းျပည္၏အလုပ္ကိုင္အခြင့္လမ္းေၾကာင့္သာမေပးဆပ္နိုင္ရွိပါမည္ ေပးဆပ္လိုေသာ ဆႏၵမလဲြမေသြရွိမည္ဟုထင္ပါသည္။ အထူးသျဖင့္အတတ္ပညာတစ္ခုျဖင့္ျပည္ပတြင္အလုပ္လုပ္ေနေသာ ျမန္မာလူငယ္အမ်ားစုသည္ ပို၍ပ့ံပိုး ျဖစ္ၾကပါလိမ့္မည္။ ဤသို ့ဆိုျခင္းေၾကာင့္ မိဘျဖင့္အနီးကပ္ေန၍ ျပဴစုေစာင့္ေရွာက္ေသာသူမ်ားမပံ့ပိုးဟုမဆိုလိုပါ မိဘနွင့္အနီးကပ္ေနျပီးျပဴစုေစာင့္ေရွာက္ခြင့္သည္ ပင္လွ်င္ရခဲေသာကုသိုလ္၊အခြင့္ေရးတစ္ခုမဟုတ္ပါေလာ။
တကယ္ဆို သားသမီးအားလံုးကိုအဆင္ေျပလိုသည့္မိဘေစတနာ ကိုကြ်န္ေတာ္တို ့တေတြနားလည္သင့္ပါသည္။

ကြ်န္ေတာ္ေက်ာင္းေနစဥ္ကာလအိမ္မွစားစရာအေၾကာ္အေလွာ္ႏွင့္ ပိုက္ဆံတစ္လတစ္ၾကိမ္ပံုမွန္ပို ့ေပးခဲ့ပါသည္။ ပိုက္ဆံေရာက္ျပီးစဆိုလွ်င္ အတိုင္း အဆမရွိသံုးခ်င္ရာသံုးပစ္..လဝက္ေက်ာ္ ေလာက္ဆို သံုးစရာမက်န္ေတာ့လို ့အေမ့ကိုေျပာလွ်င္ "ဘာေတြသံုးပစ္လဲ ဘာေတြဝယ္ပစ္လဲ.." အေမ မေမးတတ္၊ မဆူတတ္ပါ။ စားစရာအေၾကာ္ေလွာ္မ်ားကိုလည္းအခန္းေနသူငယ္ခ်င္း အားလံုးတစ္ထိုင္တည္းျဖင့္ ဝိုင္းစားခ်င္စားတတ္ပါသည္ ။ ဘယ္သူေတြေကြ်းပစ္လဲ... အေမ မေမးတတ္ပါ။ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ အိမ္ျပန္ေရာက္ခ်ိန္ ထမင္းဝိုင္းတြင္ဟင္းမေကာင္းလို ့ကြ်န္ေတာ္ႏွေခါင္းရွဳံ ့၍ အမျဖစ္သူက... " ငါတို ့ဒီလိုပဲအျမဲစားေနတာ နင့္ကိုသာ ၾကက္သားဝက္သား မျပတ္ေၾကာ္ပို ့ေနတာ ..." ဟူေသာစကားကို ေရွ ့ဆက္မေျပာရန္ အေမဝင္ဟန့္ပါသည္။ ထိုအခိုက္တန္ ့ငါအသံုးအစား ဆင္ျခင္ေတာ့မယ္ဟုအသိစိတ္ဝင္လာေသာ္လည္း အေဆာင္ျပန္ေရာက္လွ်င္ သံုးျမဲ စားျမဲ ျပန္ျဖစ္ပါသည္။

အခုခ်ိန္ထိကြ်န္ေတာ္၏အျပဳမူကိုျပန္စဥ္းစားမိခ်ိန္တြင္ အေမႏွင့္ေျပာေသာကြ်န္ေတာ့္ေလသံမ်ားမွာ...ေဒါသသံ၊ ဆရာလုပ္သံ၊ ဟိုလူမေပးနဲ ့ဒီလူ မေကြ်းနဲ ့....စသည့္ေဝါဟာရမ်ားထပ္ေနေၾကာင္းသံုးသပ္မိပါသည္။ အေမေကြ်းျဖစ္ေသာလူမ်ားမွာလည္း ကြ်န္ေတာ့္၏ေမြးခ်င္းမ်ားပင္မဟုတ္ပါလား သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြမ်ားမဟုတ္ပါ။ ဒါေတာင္ အေမ့ကိုပံ့ပိုးျဖစ္ေသာကာလမွာ (၄) ႏွစ္သာရွိပါေသးသည္၊ ပံ့ပိုးေသာေငြမွာလည္း ကြ်န္ေတာ္ေက်ာင္းေနစဥ္ကာလကပို ့သည့္ ေငြပမဏနွင့္ အတူတူပင္...။ ဘာအရာနဲ ့ကြ်န္ေတာ္ဒီလိုေျပာေနမိမွန္းစဥ္းစား၍မရပါ...။ ဒီေတာအတြင္းဂူဂယ္မွာရုတ္တရက္ေတြ ့ရတဲ ့ရွင္သုမနရဲ ့ဆံုးမစာေလးကိုဖတ္မိ၍ပိုရင္နာရပါသည္။

ဒီေလာက္ႏွင့္ ဘဲနားပါဦးမည္..
ဓါတ္ပံုအြန္လိုင္းမွရယူပါတယ္

ကိုထြန္းေ၀
3.1.2013