ဒီမုိကေရစီ အကူးအေျပာင္းကို ေစာင့္ၾကည့္ၾကသူမ်ား
အတြက္ ရတက္မေအးစရာ ျပႆနာ တစ္ခု မၾကာမီက ေပၚေပါက္ခဲ့သည္။ လက္ပံေတာင္းေတာင္ ေၾကးနီစီမံကိန္းကုိ အေၾကာင္းျပဳ၍ ျဖစ္ေပၚေသာ ျပႆနာ။ ေၾကးနီစီမံကိန္းေၾကာင့္ ထိခုိက္နစ္နာေသာ ေဒသခံျပည္သူမ်ား၊ ၎တုိ႔အား ေထာက္ထား စာနာကာ ႐ုိင္းပင္းကူညီၾကသူမ်ား၊ ပြင့္လင္းျမင္သာမႈမရွိေသာ သယံဇာတ ေရာင္းခ်မႈကိစၥကို မလိုလား မႏွစ္သက္သူမ်ား၊ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ ထိခုိက္မႈကို ဆန္႔က်င္သူမ်ားႏွင့္ အျခား တက္ႂကြလႈပ္ရွား သူမ်ားက ကန္႔ကြက္ေတာင္းဆုိ ဆႏၵျပၾကသည္။ ယင္းအား အာဏာပိုင္တုိ႔က အၾကမ္းပတမ္း ႏွိပ္ကြပ္ရာ ႐ုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ အေနအထားမ်ား ျဖစ္ေပၚ ခဲ့သည္။ ယခုအခါ စုံစမ္းေရးေကာ္မရွင္တစ္ရပ္ ဖြဲ႕စည္းတာ၀န္ေပးထားၿပီး၊ ထိခိုက္ဒဏ္ရာ ရေသာ သံဃာေတာ္မ်ားအားလည္း တာ၀န္ရွိသူတုိ႔ဘက္က ၀န္ခ်ေတာင္းပန္ခဲ့၍ ပဋိပကၡသည္ ယာယီ ၿငိမ္းေအးလ်က္ရွိသည္။ သုိ႔ေသာ္ ျပႆနာကား မၿပီးေသးေပ။ စုံစမ္းေရး ေကာ္မရွင္ထံမွ ျပႆနာ၏ အေၾကာင္းရင္းခံမ်ားကို ျပည့္စုံစြာ ရွင္းလင္း ေဖာ္ထုတ္ တင္ျပခ်က္မ်ား၊ ယင္းတုိ႔ကို ေျဖရွင္းႏုိင္မည့္ အေျမာ္အျမင္ရွိေသာ အႀကံျပဳခ်က္မ်ား ထြက္ေပၚလာ ၿပီးေနာက္၊ အစိုးရကလည္း ယင္းႏွင့္ ေလ်ာ္ညီေသာ အေရးယူ ေဆာင္ရြက္မႈ မ်ား ျပဳႏုိင္မွသာ ရွင္းလင္း ၿပီးေျပမည္ ျဖစ္သည္။ စင္စစ္၊ ယေန႔ ေၾကးနီေတာင္ ျပႆနာသည္ ႏုိင္ငံအ၀န္း၌ ျဖစ္ေပၚဆဲ ျဖစ္ေပၚ လတၱံ႕ျဖစ္သည့္ အလားတူ ေျမယာသိမ္းပုိက္ခံရမႈ၊ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ႏွင့္ လူမႈ ပတ္၀န္းက်င္ ထိခုိက္ပ်က္စီးမႈ ျပႆနာမ်ားကုိ ကုိယ္စားျပဳထင္ဟပ္လ်က္ ရွိရာ ၎အား မည္သုိ႔ ဆက္လက္ ေျဖရွင္းသနည္းဟူသည္ လာလတၱံ႕ေသာ ကိစၥရပ္မ်ားအတြက္ နမူနာျပ ျဖစ္ေပမည္။ ေၾကးနီေတာင္ ကိစၥကုိ ျပန္ၾကည့္လွ်င္ ယင္းမွေန၍ စိုးရိမ္ေၾကာင့္ၾကမႈ သုံးရပ္ သို႔မဟုတ္ သုံးမ်ဳိး ထြက္ေပၚခဲ့ေၾကာင္း ေတြ႕ရသည္။ တစ္ခုသည္၊ လူထုအၾကားမွ ဆႏၵျပမႈမ်ား မည္သည့္ အတုိင္းအတာအထိ ေပၚေပါက္ လာမည္နည္း၊ ဆႏၵျပ သူတုိ႔၌ မည္မွ်ႀကီးမားေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ား ရွိေနသနည္းဟူ၍ အာဏာပိုင္တုိ႔ ဘက္က စိုးရိမ္ေၾကာင့္ၾကမႈ ျဖစ္သည္။ ေနာက္တစ္ခုက အစိုးရသည္ ဒီမုိကေရစီသို႔ ကူးေျပာင္းေနသည္ ဆုိပါလ်က္ ဆႏၵျပသည့္ ကိစၥကို ေျဖရွင္းရာ၌ ဒီမုိကေရစီႏွင့္ ဖီလာဆန္႔က်င္သည့္ ယခင္ စနစ္ေဟာင္းက အၾကမ္းဖက္ ႏွိပ္ကြပ္ နည္းကို အဘယ္ေၾကာင့္ သုံးစြဲခဲ့သနည္း၊ ႏႈတ္က ဒီမုိကေရစီ ေျပာေသာ္လည္း တကယ္လက္ေတြ႕၌ အာဏာရွင္စနစ္ အက်င့္အႀကံမ်ားကို စြန္႔လႊတ္မည့္ အစီအစဥ္ မရွိေၾကာင္း ျပသလုိက္ျခင္းလား၊ ဟူေသာ စုိးရိမ္ေၾကာင့္ၾကမႈ ျဖစ္ သည္။ မယုံၾကည္မႈ၊ သံသယျဖစ္မႈမ်ားေပၚတြင္ အေျခခံသည့္ အဆုိပါ စုိးရိမ္မႈ ႏွစ္ခု အျပန္ အလွန္ အားေပးျမႇင့္တင္ျခင္းျဖင့္ ပဋိပကၡသည္ ပို၍ ႀကီးမား ျပင္းထန္လာႏုိင္ေၾကာင္း အားလုံးပင္ သတိျပဳမိမည္ ျဖစ္သည္။ တတိယ စိုးရိမ္မႈသည္ အဆုိပါ အခ်က္ေပၚတြင္ အေျခတည္သည္။ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ တည္ၿငိမ္မႈ ပ်က္ျပားကာ အေရးေပၚ အေျခအေနမ်ဳိး ျဖစ္ေပၚလွ်င္၊ ယခုမွ အေျခတည္စ၊ ႐ုပ္လုံး ပီပီသသ မျမင္ရေသးသည့္ မည္ကာမတၱ ဒီမုိကေရစီေလး ပ်က္စီးသြားေလမည္လား ဟူေသာ စိုးရိမ္ေၾကာင့္ၾကမႈ ျဖစ္သည္။ တတိယ အမ်ဳိးအစား စိုးရိမ္သူမ်ားထံမွ ထြက္ေပၚသည့္ အသံမ်ား သေဘာထား အျမင္မ်ားကို လတ္တေလာ မီဒီယာမ်ားတြင္ ျမင္ေတြ႕ေနရၿပီး၊ ယင္းတုိ႔ အရမူ ကူးေျပာင္းစ ဒီမုိကေရစီကို ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္လုိသူေတြ အေတာ္မ်ားမ်ားပင္ ရွိေနေၾကာင္း ေတြ႕ရ သည္။ အမ်ဳိးသား ဒီမုိကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ ဥကၠ႒ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၊ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ တစ္ဦးျဖစ္သူ ဦးကုိကိုႀကီး စသည္တုိ႔ အပါအ၀င္ ႏုိင္ငံေရးေလာက၊ ပညာရွင္ေလာကႏွင့္ စာနယ္ဇင္းေလာကရွိ ပုဂ္ၢိဳလ္မ်ားထံမွ ဖ်န္ေျဖ ညႇိႏႈိင္းေသာ စကားသံ မ်ား၊ ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္း ေဆာင္ရြက္ၾကရန္ ေဖ်ာင္းဖ်ေသာ စကားသံမ်ား၊ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး အေပးအယူ အေလွ်ာ့ အတင္းျပဳၾကရန္ ၾကား၀င္ ေစ့စပ္ေသာ စကားသံမ်ား ၾကားေနရသည္။ တစ္နည္းေျပာရေသာ္ ႏွစ္ေပါင္း ၅၀ မွ် အစိုးရက တစ္ဖက္သတ္ အမိန္႔ေပး၍ ျပည္သူက ဆန္႔က်င္ႏုိင္သမွ် ခုခံဆန္႔က်င္ေသာ ပဋိပကၡဓေလ့ စြဲၿမဲခဲ့သည့္ ဤတုိင္းျပည္တြင္ ဒီမုိကေရစီ ယဥ္ေက်းမႈ၊ ဗဟု၀ါဒ ယဥ္ေက်းမႈ၊ ညႇိႏႈိင္း အေျဖရွာသည့္ ယဥ္ေက်းမႈမ်ား စတင္ ေလ့က်င့္ ပ်ဳိးေထာင္ေနၾကသည့္ လကၡဏာ ျဖစ္သည္။ ဒီမုိကေရစီ ႏုိင္ငံေရး ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ ဒီမုိကေရစီစနစ္ ျဖစ္ထြန္းတည္ရွိမႈတုိ႔သည္ အျပန္အလွန္ အမွီသဟဲ ျပဳၾကရသည္ျဖစ္ရာ အကူးအေျပာင္းကာလ၏ ျပႆနာမ်ားကုိ အေျဖရွာရင္း ႏုိင္ငံေရး ယဥ္ေက်းမႈ တည္ေဆာက္ျခင္းသည္ အဆုိးထဲက ေပၚလာသည့္ ေကာင္းေသာ အျခင္းအရာတစ္ရပ္ပင္ ျဖစ္သည္။ ဒီမုိကေရစီဟူသည္ တည္ေဆာက္ရ ခက္ေသာ ႏုိင္ငံေရးစနစ္ တစ္ခုဟုအမ်ား နားလည္ ၾကသည္။ စတင္ အေျခခ်ျဖစ္ဖို႔ မလြယ္သလို၊ အျမစ္တြယ္ေအာင္၊ ခုိင္မာ ျပည့္၀ေအာင္လည္း မျပတ္ ေစာင့္ၾကည့္ ထိန္းသိမ္း ျဖည့္တင္းေပးဖို႔ လုိသည္ဟု ဆုိၾကသည္။ ယေန႔ ျမန္မာ့ ဒီမုိကေရစီသည္ အာဏာပုိင္စနစ္ႏွင့္ တစ္စိတ္တစ္ပုိင္း ပူးတြဲထားသည့္ အဆင့္မွာပဲ ရွိေသးသည္။ သည္အဆင့္မွသည္ တုိင္းျပည္၏ မူ၀ါဒမ်ားကို ျပည္သူတုိ႔ ေရြးေကာက္ တင္ေျမႇာက္ထားသည့္ ျပည္သူ႔ ကုိယ္စားလွယ္မ်ားခ်ည္းသာ ဦးေဆာင္ခ်မွတ္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ခြင့္ရေသာ အဆင့္ထိ ညႇိႏႈိင္း ျပဳျပင္တည္ေဆာက္ သြားၾကရဦးမည္ ျဖစ္သည္။ ခက္ခဲေသာ အဲသည္ခရီးကို ျဖတ္သန္း ေက်ာ္လႊားႏုိင္ရန္အတြက္ ဒီမုိကေရစီ စိတ္ဓာတ္၊ ဒီမုိကေရစီ အေတြးအျမင္ႏွင့္ ဒီမုိကေရစီ အေလ့အက်င့္မ်ား ပ်ဳိးေထာင္ ျဖည့္ဆည္း ၾကရပါလိမ့္ ဦးမည္။ သည္တုိင္းျပည္တြင္ ဒီမုိကေရစီ ကူးေျပာင္းေရးစကားမ်ား စတင္ ေျပာဆုိလာ ကတည္းကပင္ “ေနာက္ ေၾကာင္းျပန္မည္လား” ဟူေသာ သံသယစကား၊ စိုးရိမ္စကား တစ္ခုကိုလည္း တစ္ပါတည္း ၾကားခဲ့ရသည္။ စင္စစ္၊ သည္စကားကို အထူးေျပာေနၾကစရာ မလုိပါ။ ဒီမုိကေရစီစနစ္ ျဖစ္ထြန္းေအာင္ မတည္ေဆာက္ႏုိင္လွ်င္ အာဏာပုိင္စနစ္ အာဏာရွင္ စနစ္သည္ ဘယ္သူက ဘယ္သုိ႔ လုပ္လုိက္သည္ မသိဟူေသာ အေနအထားမ်ဳိးျဖင့္ အလို အေလ်ာက္ ေရာက္ရွိလာမည္ ျဖစ္သည္။ ဒီမုိကေရစီလား၊ အာဏာရွင္စနစ္လား၊ ဘာကို ေရြးၾကမည္လဲ။ ဒီမုိကေရစီ ဆုိလွ်င္ေတာ့ ၪာဏ္အေျမာ္အျမင္ရွိေသာ ျပည္သူေတြ သတိ၀ီရိယရွိစြာ လႈပ္ရွား ေဆာင္ရြက္ၾကဖို႔ လိုေပမည္။
ေဖျမင့္
by ျပည္သူ႔ေခတ္ --
No comments:
Post a Comment