သတင္းစာဆရာႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးသမား ေမာင္၀ံသ

သတင္းစာဆရာႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးသမား

ေမာင္၀ံသ

ေမ ၁၅၊ ၂၀၁၃

(ျပည္သူ႕ေခတ္ဂ်ာနယ္ ၁၅ ေမ ၂၀၁၃မွာ ေဖာ္ျပခဲ့တဲံ ေမာင္၀ံသ ေျပာခ်င္လြန္းလို႕ေဆာင္းပါး)

 

● လက္သံေျပာင္ ကေလာင္ထက္

ခုတစ္ေလာ ကြၽန္ေတာ့္ဆရာတခ်ိဳ႕ အေတာ္လက္သံေျပာင္ကေလာင္ထက္ ေနတာ အြန္လိုင္းကေန ဖတ္ေနရတယ္ဗ်။ ကြၽန္ေတာ့္ဆရာဆိုတာ သတင္းစာဆရာေတြကို ေျပာတာပါ။ ယေန႕ေခတ္မွာေတာ့ သတင္းစာဆရာဆိုတာထက္ သတင္းမီဒီယာသမားေတြလို႕ ေျပာတာကို ပို ႀကိဳက္ၾကပုံရတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႕ကေတာ့ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ တြင္က်ယ္စြာ သုံးႏႈန္းခဲ့တဲ့ သတင္းစာဆရာဆိုတဲ့ စကားလုံးကို သံေယာဇဥ္ရွိေနတုန္း journalist, press စသည္ကို သတင္းစာဆရာလို႕ သုံးရင္ ပိုၿပီး ဂုဏ္ရွိတယ္လို႕ ယူဆတုန္းျဖစ္လို႕ ဆက္ၿပီး သုံးႏႈန္းေနတာပါ။

ကြၽန္ေတာ္ခ်စ္ခင္ေလးစား တန္ဖိုးထားတဲ့ သတင္းစာဆရာတခ်ိဳ႕ဟာ ေန႕စဥ္ထုတ္ ပုဂလိက သတင္းစာေတြထြက္လာၿပီးခ်ိန္မွာ လက္ရည္ေတြ ပိုတက္လာသလား ေအာက္ေမ့ရတယ္ဗ်။ ေန႕စဥ္သတင္းစာေတြက အေရး အသားေတြ၊ ေခါင္းႀကီးပိုင္းေတြထဲက အမ်ားစုဟာ ျပည္သူလူထုရဲ႕ သေဘာထား အျမင္ေတြကို ထင္ဟပ္တာ၊ ျပည္သူလူထုရဲ႕ သေဘာထားအျမင္ေတြကို ဦးေဆာင္ေပးေနတာ ေတြ႕ရလို႕ ဘရာဗို၊ ဘရာဗိုလို႕ အံ့ခ်ီးမိတဲ့ အႀကိမ္ အေတာ္မ်ားမ်ား ရွိခဲ့ပါတယ္။

 

● ဂ်ာနယ္ေတြလည္း ေျပာင္ေျမာက္

ေန႕စဥ္ထုတ္သတင္းစာေတြက ကေလာင္ထက္လာၾကတာကို အေၾကာမေပးဘဲ အပတ္စဥ္ထုတ္ ဂ်ာနယ္ေတြမွာလည္း ရဲရင့္ ေျပာင္ေျမာက္ တဲ့အေရးအသားေတြ ယခင္ကထက္ ပိုေတြ႕လာရသလား ထင္မိပါတယ္။

ကြၽန္ေတာ့္ဆရာတစ္ေယာက္ဆို အသက္ႀကီးလာေပမယ့္ ခုမွ ပိုၿပီး လက္သြက္လာေနတာ သတိထားမိတယ္ဗ်။ သူ႕စာေတြ ဖတ္ရတာ မုန္တိုင္း တိုက္ေနတဲ့ၾကား ေရာက္ေနသလားေတာင္ ခံစားမိတယ္ဗ်ာ။

 

● ႏိုင္ငံေရးသမားႀကီး

လက္ရွိသူ႕အေရးအသားေတြကို ၾကည့္ၿပီး သတင္းစာဆရာနဲ႕ ႏိုင္ငံေရးသမား တူညီခ်က္နဲ႕ ျခားနားခ်က္တခ်ိဳ႕ကို စဥ္းစားမိတယ္ဗ်။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ဆရာက လက္ေတြ႕ႏိုင္ငံေရးနယ္ထဲမွာ ေလာေလာဆယ္အခ်ိန္အထိ ကာယကံေျမာက္ ရပ္တည္ေနဆဲ၊ သို႕ေပမယ့္ သူ႕ကိုယ္သူ ႏိုင္ငံေရးသမားလို႕ မေျပာဘဲ ]]က်ဳပ္ကေတာ့ တစ္သက္လုံး သတင္းစာဆရာပဲ၊ က်ဳပ္ေတြးတာ ေခၚတာ၊ ေျပာတာဆိုတာ၊ လုပ္တာ ကိုင္တာေတြအားလုံး သတင္းစာဆရာ ရပ္တည္ခ်က္နဲ႕ခ်ည္းပဲ}}လို႕ ေျပာေနတုန္း ျဖစ္ပါတယ္။

 

ကြၽန္ေတာ္က လက္ေတြ႕ႏိုင္ငံေရးမွာ ကာလတစ္ခု ပါ၀င္ လုပ္ေဆာင္ ခဲ့ေပမယ့္ လက္ရွိအေနအထားမွာေတာ့ မိမိကိုယ္ကို သတင္းစာဆရာ တစ္ေယာက္အျဖစ္ အျပည့္အ၀ခံယူၿပီး ေနေနသူျဖစ္ပါတယ္။ လြတ္လပ္တဲ့ သတင္းစာဆရာတစ္ေယာက္လို႕လည္း မိမိဘာသာ ႏွလုံးသြင္းထားပါတယ္။

 

သို႕ေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ့္ဆရာက ကြၽန္ေတာ့္ကို ႏိုင္ငံေရးသမား ပိုဆန္တယ္လို႕ ရႈျမင္ခဲ့ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္ အဲသလို ျမင္တာလဲလို႕ ကြၽန္ေတာ္ မေမးခဲ့ပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ တိက်တဲ့အေျဖတစ္ခုကို ကြၽန္ေတာ္ မၾကားခ်င္လို႕ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။

 

● မုန္တိုင္းကေလာင္

ဆရာကေတာ့ မုန္တိုင္းတိုက္တဲ့ ကေလာင္ကို ကိုင္စြဲၿပီး သူ႕ရင္ထဲ ရွိေနတာေတြကို သြန္ထုတ္ေနေလရဲ႕။ သူဟာ အမွန္တရားလို႕ သူယုံၾကည္တဲ့ ရပ္တည္ခ်က္ကေန သူ႕အျမင္ေတြကို ဘြင္းခနဲ၊ ရွင္းခနဲ၊ ဒိုးခနဲ ေဒါက္ခနဲ ေရးေန ေျပာေနပါတယ္။

 

ဆရာနဲ႕ ကြၽန္ေတာ္ တြဲလုပ္ခဲ့ၾကတုန္းက အဖြဲ႔အစည္းရဲ႕ စာေစာင္ ကေလးတစ္ခု (သတင္းရွင္းတမ္း) ထုတ္ခဲ့ၾကဖူးတယ္။ အဲဒီတုန္းက ဆရာက စာေစာင္ထိပ္ ေၾကြးေၾကာ္သံအျဖစ္ စစ္ႀကိဳေခတ္ ကာတြန္းဆရာႀကီး ေရႊတေလးရဲ႕ေဆာင္ပုဒ္ }}ကမၻာသူ ဓာတ္မွန္ျပသည္သို႕ အမွားကို အမွန္က် ေအာင္ ေရးရသည္ပဲ}} ဆိုတာကို ထည့္ခိုင္းခဲ့တာ ျပန္သတိရမိတယ္။

 

● နားရည္၀ေနတဲ့ စကားအခ်ိဳ႕

ဆရာက ပီဘိ လြတ္လပ္တဲ့ သတင္းစာဆရာ တစ္ေယာက္ဟာ မိမိပါ၀င္ေနတဲ့ အဖြဲ႕အစည္းရဲ႕ မ်က္ႏွာထက္ တိုင္းျပည္မ်က္ႏွာ၊ ျပည္သူမ်က္ႏွာ ကို ၾကည့္မယ္၊ သည္ေနရာမွာလည္း အရာခပ္သိမ္း အမ်ားစု သေဘာထားကို လုိက္ေနစရာမလို၊ အမ်ားစုႀကီးက အမွားလမ္းႀကီးကို လိုက္ေနရင္ အမ်ားစု ကိုလည္း ဆန္႕က်င္ ျငင္းပယ္ရမယ္၊ အမွန္ကို ေထာက္ျပတည့္မတ္ေပးရမယ္လို႕ ခံယူထားပါတယ္။ (ကြၽန္ေတာ္နဲ႕ စကားလက္ဆုံက်တဲ့အခါမ်ားမွာ ၾကားရဖန္ မ်ားလို႕ နားရည္၀ေနတာေတြထဲက ေကာက္ခ်က္ဆြဲယူထားတာပါ။)

 

လက္ေတြ႕ႏိုင္ငံေရးသမား (politician) က်ေတာ့ မွန္တယ္ ထင္တိုင္း မေျပာဘူး၊ ေျပာဖို႕လိုေတာ့မွ ေျပာတယ္။ တိုင္းျပည္အတြက္ေရာ၊ မိမိအတြက္ပါ ႀကီးမားတဲ့ေရရွည္အက်ိဳးအတြက္ လတ္တေလာ ေရတို ေ၀ဖန္ခံရမႈ၊ ျပစ္တင္ခံရမႈေတြကို သည္းခံတယ္။ တခ်ိဳ႕ကို မသိခ်င္ ေယာင္ေဆာင္တယ္၊ ဥေပကၡာျပဳတယ္။ တခ်ိဳ႕ကို မ်ိဳခ်တယ္။

 

● ႏိုင္ငံေရးသမား ေအာင့္ႏိုင္ရမယ္

ကြၽန္ေတာ့္ကို ႏိုင္ငံေရးရာ သိမွတ္ဖြယ္ရာေတြ တဖြဖြ သြန္သင္ခဲ့ဖူးတဲ့ ရွာမွ ရွားတဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမားႀကီး သခင္၀တင္က ]]ႏိုင္ငံေရးသမားရဲ႕ အေျခခံ အရည္အခ်င္းက ေအာင့္ႏိုင္ရမယ္ကြ၊ ခ်င္ျခင္းေတြေနာက္ကို မလိုက္ဘဲ ေအာင့္ႏိုင္ရမယ္}}လို႕ အထူးျပဳ ေျပာခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဆရာႀကီး သခင္၀တင္က အင္မတန္မွ ျဖဴစင္သန္႕ရွင္းတဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမားႀကီးဆိုေတာ့ ႏိုင္ငံေရးသမား ေတြရဲ႕ ကိုယ္က်င့္တရားဘက္က ပိုၿပီး အေလးေပး ေျပာခဲ့ပါတယ္။

 

ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ မာန္မာန အစြယ္ေတြကို ခ်ိဳးႏွိမ္ၿပီး ေအာင့္ႏိုင္သမွ် ေအာင့္ႏိုင္မွ ျပည္သူ လက္ခံတဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမား ျဖစ္မယ္လို႕ အတိအလင္းခံယူပါတယ္။

 

သတင္းစာဆရာစိတ္နဲ႕ ႏိုင္ငံေရး နယ္ထဲ ေရာက္ေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ ဆရာကေတာ့ အျမင္မေတာ္တာေတြ႕ရင္ သည္းမခံဘူး၊ ေအာင့္မထားဘူး၊ ေျပာခ်ိန္မတန္ေသးပါဘူးေလဆိုၿပီး ရက္မေရႊ႕ဘူး။ သူက သူ႕ကိုယ္က်ိဳးအတြက္ တစ္သက္တာလုံး ဘာေလာဘမွ မရွိခဲ့ဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ သူ႕မွာ ရွိတဲ့ေလာဘဟာ ျပည္သူ႕အခြင့္အေရးေတြ ျပည့္ျပည္၀၀ ရဖို႕ဆိုတဲ့ ေလာဘပဲ ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ သူက ေဒါသကိုလည္း မေအာင့္ဘူး။ သခင္စိုးႀကီး ေျပာခဲ့ဖူးတယ္ဆိုတဲ့ ပစၥည္းမဲ့ေဒါသဆိုတာမ်ိဳးေတာ့မဟုတ္၊ ျပည္သူေတြဘက္က ထပ္တူခံစားတဲ့ ေဒါသမ်ိဳးနဲ႕ ေရးေနတယ္ ေျပာေနတယ္လို႕ နားလည္ရပါတယ္။ မာန္မာနဆိုင္ရာမွာလည္း အလားတူပါပဲ။ ျပည္သူ႕အခြင့္အေရးကို ထိရင္ နည္းနည္းမွ သည္းမခံဘူးဆိုတဲ့ မာန္မာနအျပည့္ရွိပါတယ္။

 

● တိုင္းျပည္အက်ိဳး ေရွးရႈတာခ်င္းအတူတူ

ႏိုင္ငံေရးသမားဘ၀မွာ သတင္းစာဆရာစိတ္နဲ႕ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ ဆရာ့ရဲ႕ အေရးအသားေတြကို ဆက္တိုက္ဖတ္မိေနရာက ေတြးမိတာေလးေတြ ေရးခ်လိုက္တာပါ။ သည္ေခါင္းစဥ္ဟာ တကယ္ေတာ့ အလြန္က်ယ္ျပန္႕ပါတယ္။ စကားရည္လုပြဲလုပ္ရမွာမ်ိဳးလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ သတင္းစာဆရာက ႏိုင္ငံေရးသမားထက္ တိုင္းျပည္အက်ိဳး ပိုလုပ္ႏိုင္တယ္စသည္ျဖင့္ အဆို အေျခ လုပ္ဖို႕လည္း မသင့္ပါ။

 

တကယ္ကေတာ့ သည္ဘ၀ႏွစ္ခုရဲ႕ ၾကားမွာ ေသးေသးမွ်င္မွ်င္ မ်ဥ္းကေလး တစ္မ်ဥ္းပဲ ျခားတယ္လို႕ ကြၽန္ေတာ္ ယုံၾကည္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးသမားနဲ႕ သတင္းစာဆရာဟာ အေျခခံအားျဖင့္ တိုင္းျပည္အက်ိဳးကို ေရွးရႈၿပီး ကိုယ့္အလုပ္ကိုယ္လုပ္ေနၾကတာပါပဲ။ သဘာ၀အေလ်ာက္ ခံယူခ်က္၊၊ ရပ္တည္ခ်က္နဲ႕ လုပ္ဟန္မ်ားမွာ မတူတာေလးေတြ ရွိေနတာလို႕ ေျပာခ်င္ပါေၾကာင္း။

 

(ကြၽန္ေတာ္က ယေန႕ မြန္းလြဲပိုင္း MAI ေလယာဥ္နဲ႕ စင္ကာပူကေန ရန္ကုန္ ျပန္မွာပါ။ စင္ကာပူေဆးကုခရီး ၅ႀကိမ္ေျမာက္၊ ယခုတစ္ေခါက္မွာ ႏွစ္လနီးနီးၾကာျမင့္ ခဲ့ပါတယ္။ ခ့နာသအ့နမေစပနဲ႕ မေိငသအ့နမေစပ ပူးတြဲေပးၿပီး ကုသမႈ ခံယူခဲ့ပါတယ္။ တိုးတက္မႈ ရွိမယ္လို႕ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။ ေနာက္ႏွစ္လ အၾကာမွ ျပန္လာၿပီး ေဆးစစ္ေဆးမႈမ်ား ျပဳလုပ္ရပါဦးမယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ခ်စ္ခင္ေလးစားရေပါေသာ ေဆြမ်ိဳး မိတ္သဂၤဟမ်ား၊ ေစတနာရွင္၊ အလွဴရွင္မ်ား ထံ အစီရင္ခံျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အားလုံး ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ ခ်မ္းသာၾကပါေစ။)

 

၁၂ ေမ ၂၀၁၃

maungwuntha@gmail.com