အေမရိကန္ၿပည္ေထာင္စုမွာ သမၼတေရြးေကာက္ပြဲစတင္ေတာ့မွာၿဖစ္သလို၊ တရုပ္ၿပည္မွာလည္း ေခါင္းေဆာင္သစ္တေယာက္ကို လြႊဲေၿပာင္းရေတာ့မယ္။
၁၈ ႀကိမ္ေၿမာက္တရုပ္ၿပည္ကြန္ၿမဴနစ္ပါတီညီလာခံဟာ ၿပဳၿပင္ေၿပာင္းလဲေရးကို မၿဖစ္မေနလုပ္ရေတာ့မယ္ လို႔ အႀကံေပးႀကတယ္။
ဇိမ္ခံမႈ႕ေတြ နဲ႔ ၿခစားအက်င့္ပ်က္မႈေတြကို ရႈတ္ခ်ရမယ္ ဆိုတဲ့ ေႀကြးေႀကာ္သံေတြ၊ အခုေတာ့ ဘယ္ဆီကို ေရာက္ေနၿပီ မသိ။
လြတ္လပ္တဲ့အာရွအသံရဲ႕ ႏိုဝင္ဘာ (၁) ရက္ေန႔၊ ႀကာသာပေတးေန႔ညပိုင္းမွာ တင္ဆက္ခဲ့တဲ့ေဆာင္းပါးေလးပါ။
ေသာတရွင္မ်ားခင္ဗ်ား
တရုပ္ၿပည္ ရွန္ဆီေဒသ ဆီက ယင္အန္းေတာင္တန္း နဲ႔ ယင္အန္းစာေပေဆြးေႏြးပြဲအေႀကာင္းကို ဖတ္ဖူးမိႀကပါလိမ့္မယ္။
ကြန္ၿမဴနစ္ေတာ္လွန္ေရးရဲ႕ ဗဟိုအၿဖစ္လူသိမ်ားခဲ့တဲ့ ယင္အန္းေတာင္တန္းႀကီးေပၚမွာ လယ္သမားေတြရဲ႕ဘဝကို ၿခယ္မႈန္းေလ့ရိွတဲ့ ဆိုရွယ္လစ္သရုပ္မွန္စာေပေတြ ေပၚေပါက္လာဖို႔အတြက္ တရုပ္ကြန္ၿမဴနစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြ စိတ္ကူးဥာဏ္ကြန္႔ၿမဴးခဲ့ႀကသလို၊ ေတာ္လွန္ေရးဒီေရကိုဆက္လက္သယ္ေဆာင္မဲ့ တပ္နီလူငယ္မ်ားအတြက္ လက္ေတြ႔ကြင္းဆင္းရာေနရတခုလည္းၿဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ နာမည္ေက်ာ္ စာေရးဆရာတဦးၿဖစ္သူ အက္ဂါစႏိုး အပါအဝင္ အေနာက္တိုင္းသတင္းစာဆရာေတြ၊ စာေရးဆရာေတြလည္း ယင္အန္းေတာင္တန္းႀကီးကို အနီေရာင္ၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးအၿဖစ္ ေခၚဆိုခဲ့ဘူးပါတယ္။ တရုပ္ေတာ္လွန္ေရးကို ဂုဏ္ယူေလ့ရိွတဲ့ လက္ရိွအစိုးရေခါင္းေဆာင္ပိုင္းကလည္း ယင္အန္းၿမိဳ႕ေတာ္ထဲမွာ ေတာ္လွန္ေ၇းအထိမ္းအမွတ္ အေဆာက္အဦႀကီးတခုအတြက္ ေဒၚလာသန္းေပါင္း (၈၀) ေက်ာ္ဖိုး အကုန္အက်ခံေဆာက္ခဲ့သလို၊ လာေရာက္လည္ပတ္သူေတြကလည္း ယခင္ႏွစ္ေတြထက္ သံုးဆေလာက္မ်ားလာခဲ့ပါတယ္။
၂၀၁၁ ခုႏွစ္ တႏွစ္ထဲမွာတင္ ကမၻာလွည့္ခရီးသြား သန္းႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္အလည္ေရာက္ခဲ့တာေႀကာင့္ ၁.၇ ဘီလွ်ံေက်ာ္ ဝင္ေငြရရိွခဲ့ပါတယ္။
တခါတံုးကေတာ့ ဒီေတာင္တန္းႀကီးေပၚက ေအးစက္ေနတဲ့ ဂူေတြထဲမွာ ေတာ္လွန္ေရးသမားေတြ ပုန္းေအာင္းခဲ့ႀကၿပီး၊ ဖံုတက္ေနတဲ့စားပြဲေတြေပၚမွာ အဖိႏွိပ္ခံလယ္သမားေတြအတြက္ ကဗ်ာ၊ ဝတၳဳတိုေတြေရးခဲ့ႀကတယ္။ ၿပည္သူ႔ဒီမိုကေရစီ ဆိုတဲ့ စာတမ္းႀကီးကို ခ်ိတ္ဆြဲခဲ့ႀကတယ္။ ဥကၠ႒ႀကီး ေမာ္စီတံုး ကိုယ္တိုင္ ပါတီစံုဒီမုိကေရစီ စံနစ္က်င့္သံုးဖို႔ ေၿပာဆိုခဲ့ေပမဲ့ သူ အာဏာရလာတဲ့အခါက်ေတာ့ ကြန္ၿမဴနစ္ပါတီဟာ ဆန္႔က်င္ဘက္လမ္းေႀကာင္းကိုု ေၿပာင္းလဲသြားေနၿပီ ဆိုတာ သတိထားခဲ့မိတယ္။တကယ္ေတာ့ ကြန္ၿမဴနစ္ပါတီဟာ လယ္သမားထု၊ အလုပ္သမားထုကို ကိုယ္စားၿပဳတယ္ လို႔ေၿပာေနခဲ့ေပမဲ့ သူတို႔ အုပ္စိုးတဲ့ ၆၃ ႏွစ္အတြင္းမွာ က်ေနာ္တို႔ ယင္အန္းေဒသက လယ္သမားေတြရဲ႕ လူေနမႈအဆင့္အတန္းကေတာ့ ဘာမွမေၿပာင္းလဲခဲ့ဘူး။
ဆယ္စုႏွစ္ ငါးခုေၿခာက္ခုေလာက္ေက်ာ္လြန္လာခဲ့တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ တရုပ္ေတာ္လွန္ေရးမွာ အဓိက အင္အားစုတရပ္ၿဖစ္တဲ့ လယ္သမားေတြဟာ ကြန္ၿမဴနစ္ေတာ္လွန္ေရးရဲ႕ အသီးအပြင့္ကို သံသယရိွလာခဲ့ႀကပါတယ္။ လယ္သမား၊ အလုပ္သမားထုရဲ႕ ဘဝေတြကို ပံုေဖၚေရးသားရမယ္ ဆိုတဲ့ ဆိုရွယ္လစ္ေရးေႀကြးေႀကာ္သံေတြအစား သူတို႔ရဲ႕ လယ္ယာေၿမေတြကို ဘူဒိုဇာ နဲ႔ ထိုးမဲ့ သူေတြသာ ေရာက္ရွိလို႕လာခဲ့ပါတယ္။ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ တႏွစ္ထဲမွာတင္ လယ္သမားဆႏၵၿပပြဲေတြနဲ႔ ရုန္းရင္းဆန္ခပ္ၿဖစ္ပြားမႈေပါင္း တသိန္း ရွစ္ေသာင္းေက်ာ္ရိွခဲ့တယ္ လို႔ ဆိုပါတယ္။
က်ေနာ္တို႔ေတာ္လွန္ေရးရဲ႕ အဓိက ရည္ရြယ္ခ်က္က ဒီမိုကေရစီ နဲ႔ လြတ္လပ္မႈဗ်။ ကြန္ၿမဴနစ္ပါတီဟာ ၿခစားအက်င့္ပ်က္မႈ နဲ႔ ဇိမ္ခံမႈေတြကို ဆန္႔က်င္ရမယ္ ဆိုတဲ့ ေႀကြးေႀကာ္သံေတြနဲ႔ ဂုဏ္ယူခဲ့ႀကတယ္။ ခုေတာ့ ပါတီေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ တခါတံုးက ကြန္ၿမဴနစ္ေတြ ဆန္႔က်င္ခဲ့ႀကတဲ့ လူတန္းစားေတြအတိုင္းေနထိုင္လာႀကတယ္။ အေဖက အင္ပါယာဘုရင္မင္းၿမတ္ၿဖစ္တဲ့အခါ၊ သားေတာ္ေမာင္ကလည္း တခ်ိန္မွာ အလိုလို မင္းၿဖစ္လာ၊ ရာထူးရလာတဲ့ အၿဖစ္လိုမ်ိဳးၿဖစ္လာတယ္။ ပါတီေခါင္းေဆာင္ပိုင္းေတြဟာ ခရိုနီေတြနဲ႔ေပါင္း၊ ခ်မ္းသာစီးပြားၿဖစ္ႀကၿပီး၊ သူတို႔ရဲ႕ ႀသဇာစက္ဝိုင္းေတြကို တၿဖည္းၿဖည္းခ်ဲ႕ထြင္လာခဲ့တယ္။ ဒါဟာ တရုပ္ပံုစံဆိုရွယ္လစ္ စံနစ္ဆိုရင္ေတာ့ အင္မတန္မွားယြင္းတဲ့ စံနစ္ပဲၿဖစ္မယ္။ တကယ္ေတာ့ ငါ့မွာ အာဏာပါဝါရိွရမယ္။ ငါဟာ အရာရိွၿဖစ္ရမယ္။ ဒါမွ ဥပေဒမဲ့ လုပ္ရပ္ေတြကို လုပ္လို႔ရမယ္ ဆိုတဲ့အေတြးအေခၚေတြပါဗ်ာ။
တကယ္ေတာ့ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္မွာ တရုပ္ၿပည္ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္သစ္အၿဖစ္လႊဲေၿပာင္းတာဝန္ယူမဲ့သူအတြက္ေတာ့ လမ္းဆံုလမ္းခြတခုၿဖစ္သလို၊ စိန္ေခၚမႈေတြကလည္း ေစာင့္ႀကိဳေနပါတယ္။ ၿပည္သူေတြဟာ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေရြးခ်ယ္မႈ နဲ႔ တိုက္ရိုက္ ေရြးေကာက္ပြဲေတြကို လိုခ်င္ေနခဲ့ႀကပါတယ္။
က်ေနာ္တို႔ေက်းရြာေတြမွာဆိုရင္ ေၿမပိုင္ရွင္ေခတ္ထက္ ဆိုးတယ္ေလ။ ေၿမပိုင္ရွင္ေခတ္တံုးက ေၿမရွင္ေႀကြးရွင္ကိုပဲေႀကာက္ရတယ္။ အခုေတာ့ ၁၀ ေယာက္ေလာက္ေႀကာက္ေနရတယ္။ ပါတီေခါင္းေဆာင္၊ လယ္ယာေကာင္စီ၊ ေဒသအႀကီးအကဲ၊ ရံုးဝန္ထမ္္း -- အစံုပါပဲဗ်ာ။ ဒါေႀကာင့္ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ခံစားခ်က္ကို ကြန္ၿမဴနစ္ပါတီကြန္ဂယက္ထဲမွာ ေၿပာႏိုင္မဲ့ ကိုယ္စားလွယ္ကို က်ေနာ္တို႔ဘာသာေရြးခ်ယ္ခ်င္တယ္။ တိုက္ရိုက္ဒီမိုကေရစီကို ေတာင္းေနတာေပါ့။
တရုပ္ၿပည္ႀကီးရဲ႕ စီးပြားေရးဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈႏႈန္းဟာ ေႏွးေကြးလာခဲ့သလို၊ ကြန္ၿမဴနစ္ပါတီအတြင္းမွာလည္း ၿပဳၿပင္ေၿပာင္းလဲေရးကို တြန္းအားေပးေနတဲ့ အသံေတြက ပိုၿပီးညံေနခဲ့ပါတယ္။ ပါတီတြင္းမွာလည္း အရႈပ္ေတာ္ပံုေတြက တခုၿပီးတခုေပၚေနခဲ့တယ္။
တကယ္ေတာ့ တရုပ္ၿပည္ႀကီးဟာ ၿမိဳ႔ၿပဖြံ႕ၿဖိဳးေရး၊ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးေတြေအာက္မွာ အလ်င္အၿမန္တိုးတက္ခဲ့ေပမဲ့ ဆင္းရဲခ်မ္းသာကြာဟမႈႏႈန္းကလည္း ေႀကာက္ခမန္းလိလိ ၿမင့္တက္ခဲ့ပါတယ္။ ၿမိဳ႔ေနလူတန္းစားဟာ ေက်းလက္ေဒသၿပည္သူေတြထက္ ဝင္ေငြ သံုးဆေက်ာ္ရႀကပါတယ္။ ဒါေႀကာင့္လည္း ေက်းလက္ၿပည္သူေတြဟာ သူတို႔ဘဝေတြကို ၿမိဳ႕ေနလူထုနဲ႔ ႏိႈင္းယွဥ္ၿပီး မေက်မနပ္ခံစားခဲ့ႀကရပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ တိန္႔ေရွာင္ဖိန္ လက္ထက္ ၁၉၈၀ မွာကတည္းက တရုပ္ကြန္ၿမဴနစ္ပါတီဟာ ကန္႔သတ္ဒီမိုကေရစီ စံနစ္ေအာက္မွာ ခရီးႏွင္ခဲ့ႀကတယ္။ ဒါေပမဲ့ အာဏာပိုင္ေတြနဲ႔ နီးစပ္တဲ့ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ႀကီးေတြရဲ႕ေၿခလွမ္းေတြကိုေတာ့ ထင္သလိုလုပ္ခြင့္ေပးထားခဲ့တယ္။ ေစ်းကြက္ကို အကန္႔အကန္႔အသတ္မဲ့ဖြင့္ေပးထားခဲ့တယ္။ အက်ိဳးဆက္ကေတာ့ ၿခစားမႈေတြမ်ားလာၿပီး၊ ဆယ္စုႏွစ္ ေၿခာက္စုအတြင္းမွာ လူထုမတည္ၿငိမ္မႈေတြၿပည့္ႏွက္လာခဲ့တယ္။
ေသာတရွင္မ်ားခင္ဗ်ား
တရုပ္လူမႈသိပၸံ အကယ္ဒမီ ရဲ႕ သံုးသပ္ေလ့လာခ်က္ေတြအရ ဆင္းရဲခ်မ္းသာ ကြာဟမႈ ႀကီးမားလာၿခင္းေႀကာင့္ တရုပ္ၿပည္ဟာ လူမႈေရးမတည္ၿငိမ္မႈေတြကို အၿပင္းအထန္ရင္ဆိုင္ရလိမ့္မယ္ လို႔ဆိုပါတယ္။ ဒီ အခ်က္ကို ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဝန္က်ားေပါင္ ကလည္း ေလးေလးနက္နက္ ေထာက္ခံသတိေပးခဲ့ပါတယ္။
က်ေနာ္တို႔ဟာ စီးပြားေရး အစုအေဝးႀကီးကို ႀကီးထြားလာေအာင္ လုပ္ဖို႔သာမက၊ ၿပည္သူလူထုကို အက်ိဳးၿဖစ္ထြန္းေစမဲ့ ခြဲေဝမႈေတြကိုလည္း လုပ္ရပါလိမ့္မယ္ လို႔ ဆိုခဲ့ပါတယ္။
၁၈ ႀကိမ္ေၿမာက္ တရုပ္ကြန္ၿမဴနစ္ပါတီကြန္ဂယက္ဟာ ၿပဳၿပင္ေၿပာင္းလဲေရးကို မၿဖစ္မေနလုပ္ဖို႔လိုပါတယ္။ ကြန္ၿမဴနစ္ပါတီဟာ မိမိလမ္းစဥ္အေပၚယံုႀကည္မႈအႀကပ္အတည္းကေန ရုန္းထြက္ဖို႔ လိုသလို၊ တရုပ္ၿပည္ေတာ္လွန္ေရးရဲ႕ အဓိက အင္အားၿဖစ္တဲ့ လယ္သမားေတြအေပၚ သစၥာေစာင့္သိရပါလိမ့္မယ္။ ယင္အန္းစိတ္ဓါတ္ ကို ဆြဲကိုင္ထားဖို႔လိုပါလိမ့္မယ္ တဲ့။
ေသာတရွင္တို႔လည္း စီးပြားေရးစံနစ္တခုလံုးကို ႀကီးထြားေအာင္လုပ္ႏိုင္ၿပီး၊ အဲ့ဒီ အသီးအပြင့္ေတြကို ၿပည္သူေတြထံ ခြဲေဝေပးႏိုင္တဲ့ အစိုးရေတြနဲ႔ဆံုဆည္းႏိုင္ႀကပါေစ။
by Aung Moe Win on Friday, November 2, 2012 at 12:41pm ·
၁၈ ႀကိမ္ေၿမာက္တရုပ္ၿပည္ကြန္ၿမဴနစ္ပါတီညီလာခံဟာ ၿပဳၿပင္ေၿပာင္းလဲေရးကို မၿဖစ္မေနလုပ္ရေတာ့မယ္ လို႔ အႀကံေပးႀကတယ္။
ဇိမ္ခံမႈ႕ေတြ နဲ႔ ၿခစားအက်င့္ပ်က္မႈေတြကို ရႈတ္ခ်ရမယ္ ဆိုတဲ့ ေႀကြးေႀကာ္သံေတြ၊ အခုေတာ့ ဘယ္ဆီကို ေရာက္ေနၿပီ မသိ။
လြတ္လပ္တဲ့အာရွအသံရဲ႕ ႏိုဝင္ဘာ (၁) ရက္ေန႔၊ ႀကာသာပေတးေန႔ညပိုင္းမွာ တင္ဆက္ခဲ့တဲ့ေဆာင္းပါးေလးပါ။
ေသာတရွင္မ်ားခင္ဗ်ား
တရုပ္ၿပည္ ရွန္ဆီေဒသ ဆီက ယင္အန္းေတာင္တန္း နဲ႔ ယင္အန္းစာေပေဆြးေႏြးပြဲအေႀကာင္းကို ဖတ္ဖူးမိႀကပါလိမ့္မယ္။
ကြန္ၿမဴနစ္ေတာ္လွန္ေရးရဲ႕ ဗဟိုအၿဖစ္လူသိမ်ားခဲ့တဲ့ ယင္အန္းေတာင္တန္းႀကီးေပၚမွာ လယ္သမားေတြရဲ႕ဘဝကို ၿခယ္မႈန္းေလ့ရိွတဲ့ ဆိုရွယ္လစ္သရုပ္မွန္စာေပေတြ ေပၚေပါက္လာဖို႔အတြက္ တရုပ္ကြန္ၿမဴနစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြ စိတ္ကူးဥာဏ္ကြန္႔ၿမဴးခဲ့ႀကသလို၊ ေတာ္လွန္ေရးဒီေရကိုဆက္လက္သယ္ေဆာင္မဲ့ တပ္နီလူငယ္မ်ားအတြက္ လက္ေတြ႔ကြင္းဆင္းရာေနရတခုလည္းၿဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ နာမည္ေက်ာ္ စာေရးဆရာတဦးၿဖစ္သူ အက္ဂါစႏိုး အပါအဝင္ အေနာက္တိုင္းသတင္းစာဆရာေတြ၊ စာေရးဆရာေတြလည္း ယင္အန္းေတာင္တန္းႀကီးကို အနီေရာင္ၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးအၿဖစ္ ေခၚဆိုခဲ့ဘူးပါတယ္။ တရုပ္ေတာ္လွန္ေရးကို ဂုဏ္ယူေလ့ရိွတဲ့ လက္ရိွအစိုးရေခါင္းေဆာင္ပိုင္းကလည္း ယင္အန္းၿမိဳ႕ေတာ္ထဲမွာ ေတာ္လွန္ေ၇းအထိမ္းအမွတ္ အေဆာက္အဦႀကီးတခုအတြက္ ေဒၚလာသန္းေပါင္း (၈၀) ေက်ာ္ဖိုး အကုန္အက်ခံေဆာက္ခဲ့သလို၊ လာေရာက္လည္ပတ္သူေတြကလည္း ယခင္ႏွစ္ေတြထက္ သံုးဆေလာက္မ်ားလာခဲ့ပါတယ္။
၂၀၁၁ ခုႏွစ္ တႏွစ္ထဲမွာတင္ ကမၻာလွည့္ခရီးသြား သန္းႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္အလည္ေရာက္ခဲ့တာေႀကာင့္ ၁.၇ ဘီလွ်ံေက်ာ္ ဝင္ေငြရရိွခဲ့ပါတယ္။
တခါတံုးကေတာ့ ဒီေတာင္တန္းႀကီးေပၚက ေအးစက္ေနတဲ့ ဂူေတြထဲမွာ ေတာ္လွန္ေရးသမားေတြ ပုန္းေအာင္းခဲ့ႀကၿပီး၊ ဖံုတက္ေနတဲ့စားပြဲေတြေပၚမွာ အဖိႏွိပ္ခံလယ္သမားေတြအတြက္ ကဗ်ာ၊ ဝတၳဳတိုေတြေရးခဲ့ႀကတယ္။ ၿပည္သူ႔ဒီမိုကေရစီ ဆိုတဲ့ စာတမ္းႀကီးကို ခ်ိတ္ဆြဲခဲ့ႀကတယ္။ ဥကၠ႒ႀကီး ေမာ္စီတံုး ကိုယ္တိုင္ ပါတီစံုဒီမုိကေရစီ စံနစ္က်င့္သံုးဖို႔ ေၿပာဆိုခဲ့ေပမဲ့ သူ အာဏာရလာတဲ့အခါက်ေတာ့ ကြန္ၿမဴနစ္ပါတီဟာ ဆန္႔က်င္ဘက္လမ္းေႀကာင္းကိုု ေၿပာင္းလဲသြားေနၿပီ ဆိုတာ သတိထားခဲ့မိတယ္။တကယ္ေတာ့ ကြန္ၿမဴနစ္ပါတီဟာ လယ္သမားထု၊ အလုပ္သမားထုကို ကိုယ္စားၿပဳတယ္ လို႔ေၿပာေနခဲ့ေပမဲ့ သူတို႔ အုပ္စိုးတဲ့ ၆၃ ႏွစ္အတြင္းမွာ က်ေနာ္တို႔ ယင္အန္းေဒသက လယ္သမားေတြရဲ႕ လူေနမႈအဆင့္အတန္းကေတာ့ ဘာမွမေၿပာင္းလဲခဲ့ဘူး။
ဆယ္စုႏွစ္ ငါးခုေၿခာက္ခုေလာက္ေက်ာ္လြန္လာခဲ့တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ တရုပ္ေတာ္လွန္ေရးမွာ အဓိက အင္အားစုတရပ္ၿဖစ္တဲ့ လယ္သမားေတြဟာ ကြန္ၿမဴနစ္ေတာ္လွန္ေရးရဲ႕ အသီးအပြင့္ကို သံသယရိွလာခဲ့ႀကပါတယ္။ လယ္သမား၊ အလုပ္သမားထုရဲ႕ ဘဝေတြကို ပံုေဖၚေရးသားရမယ္ ဆိုတဲ့ ဆိုရွယ္လစ္ေရးေႀကြးေႀကာ္သံေတြအစား သူတို႔ရဲ႕ လယ္ယာေၿမေတြကို ဘူဒိုဇာ နဲ႔ ထိုးမဲ့ သူေတြသာ ေရာက္ရွိလို႕လာခဲ့ပါတယ္။ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ တႏွစ္ထဲမွာတင္ လယ္သမားဆႏၵၿပပြဲေတြနဲ႔ ရုန္းရင္းဆန္ခပ္ၿဖစ္ပြားမႈေပါင္း တသိန္း ရွစ္ေသာင္းေက်ာ္ရိွခဲ့တယ္ လို႔ ဆိုပါတယ္။
က်ေနာ္တို႔ေတာ္လွန္ေရးရဲ႕ အဓိက ရည္ရြယ္ခ်က္က ဒီမိုကေရစီ နဲ႔ လြတ္လပ္မႈဗ်။ ကြန္ၿမဴနစ္ပါတီဟာ ၿခစားအက်င့္ပ်က္မႈ နဲ႔ ဇိမ္ခံမႈေတြကို ဆန္႔က်င္ရမယ္ ဆိုတဲ့ ေႀကြးေႀကာ္သံေတြနဲ႔ ဂုဏ္ယူခဲ့ႀကတယ္။ ခုေတာ့ ပါတီေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ တခါတံုးက ကြန္ၿမဴနစ္ေတြ ဆန္႔က်င္ခဲ့ႀကတဲ့ လူတန္းစားေတြအတိုင္းေနထိုင္လာႀကတယ္။ အေဖက အင္ပါယာဘုရင္မင္းၿမတ္ၿဖစ္တဲ့အခါ၊ သားေတာ္ေမာင္ကလည္း တခ်ိန္မွာ အလိုလို မင္းၿဖစ္လာ၊ ရာထူးရလာတဲ့ အၿဖစ္လိုမ်ိဳးၿဖစ္လာတယ္။ ပါတီေခါင္းေဆာင္ပိုင္းေတြဟာ ခရိုနီေတြနဲ႔ေပါင္း၊ ခ်မ္းသာစီးပြားၿဖစ္ႀကၿပီး၊ သူတို႔ရဲ႕ ႀသဇာစက္ဝိုင္းေတြကို တၿဖည္းၿဖည္းခ်ဲ႕ထြင္လာခဲ့တယ္။ ဒါဟာ တရုပ္ပံုစံဆိုရွယ္လစ္ စံနစ္ဆိုရင္ေတာ့ အင္မတန္မွားယြင္းတဲ့ စံနစ္ပဲၿဖစ္မယ္။ တကယ္ေတာ့ ငါ့မွာ အာဏာပါဝါရိွရမယ္။ ငါဟာ အရာရိွၿဖစ္ရမယ္။ ဒါမွ ဥပေဒမဲ့ လုပ္ရပ္ေတြကို လုပ္လို႔ရမယ္ ဆိုတဲ့အေတြးအေခၚေတြပါဗ်ာ။
တကယ္ေတာ့ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္မွာ တရုပ္ၿပည္ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္သစ္အၿဖစ္လႊဲေၿပာင္းတာဝန္ယူမဲ့သူအတြက္ေတာ့ လမ္းဆံုလမ္းခြတခုၿဖစ္သလို၊ စိန္ေခၚမႈေတြကလည္း ေစာင့္ႀကိဳေနပါတယ္။ ၿပည္သူေတြဟာ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေရြးခ်ယ္မႈ နဲ႔ တိုက္ရိုက္ ေရြးေကာက္ပြဲေတြကို လိုခ်င္ေနခဲ့ႀကပါတယ္။
က်ေနာ္တို႔ေက်းရြာေတြမွာဆိုရင္ ေၿမပိုင္ရွင္ေခတ္ထက္ ဆိုးတယ္ေလ။ ေၿမပိုင္ရွင္ေခတ္တံုးက ေၿမရွင္ေႀကြးရွင္ကိုပဲေႀကာက္ရတယ္။ အခုေတာ့ ၁၀ ေယာက္ေလာက္ေႀကာက္ေနရတယ္။ ပါတီေခါင္းေဆာင္၊ လယ္ယာေကာင္စီ၊ ေဒသအႀကီးအကဲ၊ ရံုးဝန္ထမ္္း -- အစံုပါပဲဗ်ာ။ ဒါေႀကာင့္ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ခံစားခ်က္ကို ကြန္ၿမဴနစ္ပါတီကြန္ဂယက္ထဲမွာ ေၿပာႏိုင္မဲ့ ကိုယ္စားလွယ္ကို က်ေနာ္တို႔ဘာသာေရြးခ်ယ္ခ်င္တယ္။ တိုက္ရိုက္ဒီမိုကေရစီကို ေတာင္းေနတာေပါ့။
တရုပ္ၿပည္ႀကီးရဲ႕ စီးပြားေရးဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈႏႈန္းဟာ ေႏွးေကြးလာခဲ့သလို၊ ကြန္ၿမဴနစ္ပါတီအတြင္းမွာလည္း ၿပဳၿပင္ေၿပာင္းလဲေရးကို တြန္းအားေပးေနတဲ့ အသံေတြက ပိုၿပီးညံေနခဲ့ပါတယ္။ ပါတီတြင္းမွာလည္း အရႈပ္ေတာ္ပံုေတြက တခုၿပီးတခုေပၚေနခဲ့တယ္။
တကယ္ေတာ့ တရုပ္ၿပည္ႀကီးဟာ ၿမိဳ႔ၿပဖြံ႕ၿဖိဳးေရး၊ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးေတြေအာက္မွာ အလ်င္အၿမန္တိုးတက္ခဲ့ေပမဲ့ ဆင္းရဲခ်မ္းသာကြာဟမႈႏႈန္းကလည္း ေႀကာက္ခမန္းလိလိ ၿမင့္တက္ခဲ့ပါတယ္။ ၿမိဳ႔ေနလူတန္းစားဟာ ေက်းလက္ေဒသၿပည္သူေတြထက္ ဝင္ေငြ သံုးဆေက်ာ္ရႀကပါတယ္။ ဒါေႀကာင့္လည္း ေက်းလက္ၿပည္သူေတြဟာ သူတို႔ဘဝေတြကို ၿမိဳ႕ေနလူထုနဲ႔ ႏိႈင္းယွဥ္ၿပီး မေက်မနပ္ခံစားခဲ့ႀကရပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ တိန္႔ေရွာင္ဖိန္ လက္ထက္ ၁၉၈၀ မွာကတည္းက တရုပ္ကြန္ၿမဴနစ္ပါတီဟာ ကန္႔သတ္ဒီမိုကေရစီ စံနစ္ေအာက္မွာ ခရီးႏွင္ခဲ့ႀကတယ္။ ဒါေပမဲ့ အာဏာပိုင္ေတြနဲ႔ နီးစပ္တဲ့ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ႀကီးေတြရဲ႕ေၿခလွမ္းေတြကိုေတာ့ ထင္သလိုလုပ္ခြင့္ေပးထားခဲ့တယ္။ ေစ်းကြက္ကို အကန္႔အကန္႔အသတ္မဲ့ဖြင့္ေပးထားခဲ့တယ္။ အက်ိဳးဆက္ကေတာ့ ၿခစားမႈေတြမ်ားလာၿပီး၊ ဆယ္စုႏွစ္ ေၿခာက္စုအတြင္းမွာ လူထုမတည္ၿငိမ္မႈေတြၿပည့္ႏွက္လာခဲ့တယ္။
ေသာတရွင္မ်ားခင္ဗ်ား
တရုပ္လူမႈသိပၸံ အကယ္ဒမီ ရဲ႕ သံုးသပ္ေလ့လာခ်က္ေတြအရ ဆင္းရဲခ်မ္းသာ ကြာဟမႈ ႀကီးမားလာၿခင္းေႀကာင့္ တရုပ္ၿပည္ဟာ လူမႈေရးမတည္ၿငိမ္မႈေတြကို အၿပင္းအထန္ရင္ဆိုင္ရလိမ့္မယ္ လို႔ဆိုပါတယ္။ ဒီ အခ်က္ကို ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဝန္က်ားေပါင္ ကလည္း ေလးေလးနက္နက္ ေထာက္ခံသတိေပးခဲ့ပါတယ္။
က်ေနာ္တို႔ဟာ စီးပြားေရး အစုအေဝးႀကီးကို ႀကီးထြားလာေအာင္ လုပ္ဖို႔သာမက၊ ၿပည္သူလူထုကို အက်ိဳးၿဖစ္ထြန္းေစမဲ့ ခြဲေဝမႈေတြကိုလည္း လုပ္ရပါလိမ့္မယ္ လို႔ ဆိုခဲ့ပါတယ္။
၁၈ ႀကိမ္ေၿမာက္ တရုပ္ကြန္ၿမဴနစ္ပါတီကြန္ဂယက္ဟာ ၿပဳၿပင္ေၿပာင္းလဲေရးကို မၿဖစ္မေနလုပ္ဖို႔လိုပါတယ္။ ကြန္ၿမဴနစ္ပါတီဟာ မိမိလမ္းစဥ္အေပၚယံုႀကည္မႈအႀကပ္အတည္းကေန ရုန္းထြက္ဖို႔ လိုသလို၊ တရုပ္ၿပည္ေတာ္လွန္ေရးရဲ႕ အဓိက အင္အားၿဖစ္တဲ့ လယ္သမားေတြအေပၚ သစၥာေစာင့္သိရပါလိမ့္မယ္။ ယင္အန္းစိတ္ဓါတ္ ကို ဆြဲကိုင္ထားဖို႔လိုပါလိမ့္မယ္ တဲ့။
ေသာတရွင္တို႔လည္း စီးပြားေရးစံနစ္တခုလံုးကို ႀကီးထြားေအာင္လုပ္ႏိုင္ၿပီး၊ အဲ့ဒီ အသီးအပြင့္ေတြကို ၿပည္သူေတြထံ ခြဲေဝေပးႏိုင္တဲ့ အစိုးရေတြနဲ႔ဆံုဆည္းႏိုင္ႀကပါေစ။
No comments:
Post a Comment