ေဆြးေႏြးညွိႏိႈင္း

  

ေခတ္မီတိုးတက္ၿပီး ကမာၻႏိုင္ငံေတြမွာ ကေလးဘဝကတည္းက မိဘနဲ႔ သားသမီး ေဆြးေႏြးညွိႏိႈင္း အေျဖရွာယူတာမ်ဳိး ရွိပါတယ္။ မိဘကိုယ္တိုင္ သာမက ေက်ာင္းနဲ႔ ပတ္ဝန္းက်င္ကလည္း ဒါကို အားေပးလက္ခံၾကပါတယ္။ ေကာင္းတယ္လို႔ ယူဆမိပါတယ္။

ျမန္မာမွာေတာ့ မိဘ ဆရာနဲ႔ ဦးေလး အေဒၚ အကိုအမေတြကို ခံမေျပာနဲ႔ ဆိုတဲ့ အစဥ္အလာ ရွိေနပါတယ္။ ဒီေတာ့  ေဆြးေႏြးညွိႏိႈင္း အေျဖရွာယူတာမ်ဳိးက ေတာ္ေတာ္ရွားပါတယ္။ အထက္ေအာက္ ႀကီးစဥ္ငယ္လိုက္ ရိုေသေလးစားမႈက သပ္သပ္၊ ကိစၥတခုအေပၚ ပူးေပါင္း ေျဖရွင္းတာက သပ္သပ္ဆိုၿပီး ခြဲထားသင့္တယ္လို႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။


စဥ္းစားၾကည့္ၾကပါ .. Two heads are better than one. ေဆြးေႏြးတဲ့အခါမွာ သူ႔အျမင္ ကိုယ့္အျမင္ကို ေပါင္းစပ္ၾကရေတာ့ ပိုေကာင္းတဲ့အျမင္ ျဖစ္လာပါတယ္။ ဒါဟာ ေသခ်ာေပါက္ပါပဲ။ ဒီေတာ့ ပိုေကာင္းတဲ့ အလုပ္ကို လုပ္ဖို႔ ျဖစ္လာရပါတယ္။ ပိုေကာင္းမယ့္ ရလဒ္ကို ျဖစ္ေစပါတယ္။

ေဆြးေႏြးညွိႏိႈင္း အေျဖရွာယူရာမွာ မာနေလးေတြကိုေတာ့ နည္းနည္းစီ ေလွ်ာ့ထားႏိုင္မွ ေအာင္ျမင္တတ္ပါတယ္။ စုိးရိမ္ပူပန္မႈကို အလြန္အကြၽံ ဦးစားေပးတာဟာ ေဆြးေႏြးပြဲ ပ်က္ျပားေစတဲ့ အေၾကာင္းရင္းတခု ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုပဲ မိမိဆႏၵကို ဦးစားေပးလြန္းရင္လည္း မေအာင္ျမင္တတ္ပါဘူး။

ေဆြးေႏြးညွိႏိႈင္းၾကၿပီ ဆိုရင္ မစတင္မီကတည္းက စနစ္တက် ျပင္ဆင္ထားဖို႔ အေရးႀကီးပါတယ္။ အခမ္းအနား အျပင္အဆင္ကို မဆိုလိုပါဘူး။ ေဆြးေႏြးသူ၊ ေဆြးေႏြးမယ့္ အေၾကာင္းအရာ၊ ႏွစ္ဘက္ ေဆြးေႏြးပံုနည္းလမ္း၊ မိမိဘက္က ေဆြးေႏြးမယ့္ ဗ်ဴဟာ၊ ေျပာင္းလဲသံုးစြဲႏိုင္မယ့္ အျခားနည္းလမ္း (Alternative) စသျဖင့္ လိုအပ္ခ်က္ေတြပါ။ အေကာင္းဆံုး စနစ္တက် ျပင္ဆင္ႏိုင္သမွ် အေကာင္းဆံုးရလဒ္ ထြက္လာမွာသာ ျဖစ္ပါတယ္။

ေဆြးေႏြးညွိႏိႈင္းသူေတြဟာ သူ႔အျမင္ ကိုယ့္အျမင္အေပၚ စကားႏိုင္ မလုဘဲ စာနာစိတ္နဲ႔ အျပဳသေဘာ ျမင္ေပးတတ္ရပါမယ္။ ဒါ့အျပင္ တယူသန္ မျဖစ္ေစဘဲ လိုက္ေလ်ာညီေထြနဲ႔ ႏွစ္ဘက္စလံုး အမွန္တကယ္ ေက်နပ္မႈ ရတဲ့အထိ စိတ္ရွည္ရွည္ထားႏိုင္ရင္ သိပ္ေကာင္းပါမယ္။

ေဆြးေႏြးညွိႏိႈင္းပြဲဟာ ဟန္ျပလုပ္တာမ်ဳိး မျဖစ္သင့္ပါဘူး။ ဒါဟာ အျခားရည္ရြယ္ခ်က္တခုခုကို မရိုးသားစိတ္နဲ႔ ဖံုးဖိၿပီး အေကာင္အထည္ေဖာ္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေဆြးေႏြးညွိႏိႈင္းပြဲ ၿပီးဆံုးဖို႔က အဓိက မဟုတ္ဘဲ ေဆြးေႏြးညွိႏိႈင္းပြဲရဲ႕ ရလဒ္ေကာင္း ထြက္လာဖို႔သာ လိုရင္းျဖစ္ပါတယ္။ ႏွစ္ဘက္စလံုးအတြက္ အက်ဳိးရွိရွိ အလုပ္ျဖစ္ေစႏိုင္ဖို႔ကိုသာ  ရည္မွန္းထားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။


ယံုၾကည္မႈကို အမွန္တကယ္ တည္ေဆာက္ထားၿပီးတဲ့ အဆင့္ဟာ ႏွစ္ဖက္စလံုးအတြက္ ေဆြးေႏြးပြဲ ေအာင္ျမင္ဖို႔ ေတာ္ေတာ္ပဲ အေထာက္အကူ ျဖစ္ေစပါတယ္။ ဟိုတုန္းက ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ယံုၾကည္မႈ တည္ေဆာက္တာမ်ဳိး လုပ္ခဲ့ၾကတာ မွတ္မိေနၾကဦးမွာပါ။ အမွန္တကယ္ တည္ေဆာက္ႏိုင္ဖို႔ အေရးႀကီးပါမယ္။

ေဆြးေႏြးညွိႏိႈင္းပြဲဟာ ေမွ်ာ္လင့္ထားသလို အေျဖထြက္ခ်င္မွလည္း ထြက္တတ္ပါတယ္။ မေမွ်ာ္လင့္တာလည္း ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မေသခ်ာ မေရရာတဲ့ အေျခအေနမွာ အေကာင္းဆံုး ျဖစ္လာႏိုင္တာနဲ႔ အဆိုးဆံုး ျဖစ္လာႏိုင္တာေတြကို ႀကိဳတင္ စဥ္းစားထားသင့္ပါတယ္။ “ဒါကိုရမွ ျဖစ္မယ္” ဆိုတဲ့ ယတိျပတ္ စိတ္ဓါတ္ထားရွိရင္ ေဆြးေႏြးညွိႏိႈင္းပြဲဟာ လမ္းခုလတ္မွာ အဆံုးသတ္ရတတ္ပါတယ္။

ေနာက္တခ်က္ကေတာ့ အမ်ားသိေနၾကတဲ့အတိုင္း အျပန္အလွန္ အေပး-အယူလုပ္ၿပီး ေဆြးေႏြးညွိႏိႈင္းရပါမယ္။ ကိုယ္ကခ်ည္း အသာစီး လိုခ်င္လို႔ မရသလို တဖက္သပ္ အေလွ်ာ့ေပးေနလို႔လည္း မျဖစ္ပါဘူး။

ေနာက္ဆံုးအခ်က္ကေတာ့ ေဆြးေႏြးညွိႏိႈင္းပြဲ ေအာင္ျမင္ဖို႔ အဓိကေသာ့ခ်က္ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ မိမိဘက္က ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ ဆႏၵကိုသာမက ေနာက္ဆက္တြဲ အက်ဳိးတရားေတြဟာ အျခားတဘက္ကို ဘယ္လိုအက်ဳိးျဖစ္ေစမလဲဲ ဆိုတာကိုပါ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း မထိန္ခ်န္ပဲ ရိုးေျဖာင့္စြာ ေျပာဆို ေဆြးေႏြးႏိုင္ဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ တန္ဖိုးတခုကို ႏွစ္ဘက္တူညီစြာ မွ်မွ်တတ တည္ေဆာက္ယူတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ႏိုင္ငံေရးကိစၥေတြမွာသာမက စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး၊ အိမ္ေထာင္ေရး၊ အခ်စ္ေရး စသျဖင့္ ေဆြးေႏြးညွိႏိႈင္းသင့္တဲ့ ကိစၥမွန္သမွ်မွာ အနည္းအမ်ား ျပင္ဆင္ၿပီး စနစ္တက် ေဆြးေႏြးညွိႏိႈင္းႏိုင္ၾကရင္ လူ႔ေလာကႀကီးဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာ ေပ်ာ္ေမြ႔စရာ ျဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္။

လြင္ေအာင္စိုး
၃ဝ-၁၁-၂ဝ၁၂