“ျမန္မာသူပုန္ေတြကိုခ်စ္တဲ႔အိႏိၵယမိတ္ေဆြမ်ား”

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႔ နယူးေဒလီခရီးစဥ္ကမွတ္တမ္းဓာတ္ပံုတခ်ိဳ႕ေတြ႕ေတာ့တခ်ိန္တံုးကက်ေနာ္တို႕ျမန္မာေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြေျခရာထပ္ေအာင္သြားလာလႈပ္ရွားခဲ႔တာေတြျပန္ျမင္ေယာင္လာတယ္။
ျမိဳ႕လည္ကေနရူးပန္းျခံ၊လိုဒီးဥယ်ာဥ္နဲ႔ျမိဳ႕ျပင္ယမံုနာျမစ္ကမ္းနေဘးကဂႏီၶၾကီးဂူဗိမၼာန္၊စတဲ႔က်ယ္၀န္းျပီးလွပတဲ႔ပန္းျခံေတြကၾကံဳတဲ႔အခါျဖစ္ေစ၊
တမင္တကာျဖစ္ေစ၊ရပ္ေ၀းဧည္႕သည္ေတြလာလို႕လွည္႔လည္ျပသရတဲ႔အခါျဖစ္ေစသြားေနက်၊ေရာက္ေနက်ေနရာေတြေပါ့။
လူဦးေရထူထပ္လြန္းျပီးျပည္႕ညွပ္ၾကပ္ေနတဲ႔တိုက္ခန္းက်ဥ္းက်ဥ္းေလးမွာေနထိုင္ျပီး၊
မိုးလင္းကေနညအိပ္ရာ၀င္ခ်ိန္ထိေစ်းေအာ္ေရာင္းတဲ႔အသံ၊ကားဟြန္းသံ၊ဆူညံေအာ္ဟစ္သံေတြၾကားေနရသလို၊
မနက္ေနထြက္တာလည္းမျမင္ရ၊တေနကုန္ဖံုေတြ၊အန႔ံအသက္ဆိုးေတြ၊အမိႈက္ပံုမစင္ပံုနဲ႔ညစ္ပတ္ေတာထေနတဲ႔ေဒလီအေနာက္ပိုင္းဆင္းရဲသားရပ္ကြက္ေတြထဲမွာ
က်ေနာ္တို႕ဆယ္စုနွစ္၂ခုေလာက္ေနထိုင္က်က္စားခဲ႔တယ္။
ဒီေန႔အထိလည္းျမန္မာေတြအဲဒီလိုရပ္ကြက္ေတြမွာရိွေနတံုး။

။ေဒလီအေျခခ်ခါစျမန္မာျပည္ဘြားအိႏိၵယအႏြယ္ေတြအမ်ားစုေနတဲ႔ရပ္ကြက္
ဂ်န္နတ္ပူရီနိဗၺာန္ရပ္ကြက္(Janack Puri,Janackဆိုတာနိဗၺာန္..Puriဆိုတာအရပ္)မွာက်ေနာ္တို႕တေတြဟာ
“တ၀ဂူ”လို႕နာမည္ေပးထားတဲ႔အ၀င္အထြက္တခါးတေပါက္ထဲ
၊ျပဴတင္းေပါက္မရိွတဲ႔အိမ္ခန္းက်ဥ္းက်ဥ္းေလးထဲလူ၁၀ေယာက္ေလာက္စုျပံဳေနၾကတာ။
အဲလို..ေလေကာင္းေလသန္႕မရိွ၊လူက်ဥ္းၾကပ္သလိုစိတ္လည္းမြန္းၾကပ္တဲ႔နိဗၺန္ရပ္ကြက္ကေနေစာေစာကေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သူ႔ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔
လည္ပတ္ေနတဲ႔Lodhiပန္းျခံတို႕၊Nehru Park တို႕ဂႏီၶၾကီးဂူဗိမၼာန္တို႕ကိုတေခါက္တခါမ်ားသြားမိရင္စိတ္အေမာေတြေျပျပီးလြတ္လပ္ၾကည္လင္သြားတယ္။
။ျမင္ကြင္းေတြကက်ယ္က်ယ္၊အနံ႔အသက္မရိွ၊ေရာင္စံုပန္းနဲ႔ျမက္ခင္းစိမ္းစိမ္းနဲ႔ေလေျပေအးေအးနဲ႔ဆိုေတာ့ေဒလီမဟုတ္ဘဲ
တျခားဥေရာပနိုင္ငံတခုေရာက္သြားသလိုမ်ိဳး။ေရကန္နဲ႔ငွက္ေက်းေတြ၊ဘဲငန္းေတြကရိွေသးတယ္။
စိတ္ေအးလက္ေအးနဲ႔လမ္းေလ်ာက္ၾကည္႔ရႈရင္း၊ေညာင္းရင္ျမက္ခင္းစိမ္းေပၚလဲေလွ်ာင္းလိုက္ေပါ့၊သိတ္ကိုစိတ္လက္ေပါ့ပါးျငိမ္းေအးတယ္။
ဒါေၾကာင္႕လည္းေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာငယ္ငယ္ကသူ႕ေက်ာင္းေနဘက္သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ျပန္ဆံုေတာ့
စိတ္လက္ၾကည္သာစကားေျပာဖို႕လိုဒီးပန္းျခံကိုေရြးခ်ယ္ထားတာလားမသိ၊အဲ..သူတည္းခိုတဲ႕Hotel Palaceကလည္းလိုဒီးပန္းျခံနဲ႔နီးသလို၊ေနရူးပန္းျခံတို႕၊ျမန္မာသံရံုးနဲ႔သူေနခဲ႔ဘူးတဲ႔အကၠဘာလမ္းေနအိမ္တို႕နဲ႔လည္းသိတ္ၾကီးေ၀းတာမဟုတ္ဖူး။
။ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြတဲြရက္ဓာတ္ပံုတခ်ိဳ႔မွာ၊အသားညိဳညိဳ၊အရပ္ပုပုေသးေသးနဲ႔အန္တီမာဗီယာနဲ႔
သူ႔ခင္ပြန္းအန္ကယ္ကာလီကာတို႕ကိုလည္းေတြ႕ရေတာ့စိတ္ၾကည္နူးသြားတယ္။
သူတို႕အတဲြကေဒၚစုေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္က်ေနစဥ္တေလ်ာက္လံုးက်ေနာ္တို႕ျမန္မာ့အေရးလႈပ္ရွားသူေတြနဲ႔လက္တဲြျပီးျမန္မာ႕အေရးေဟာေျပာပဲြေတြ၊
လႈပ္ရွားမႈေတြမွာသူ႕သူငယ္ခ်င္းရဲ႔အရည္အခ်င္းနဲ႔တိုင္းျပည္ေပၚေစတနာထားပံုေတြ
၊ျမန္မာဆန္ဆန္ရိုးရိုးေအးေအး၀တ္စားဆင္ရင္တတ္ပံုေတြကိုသတိတရေျပာေနက်။အန္ကယ္လ္“ကာလီကာ”ကသတင္းစာဆရာတေယာက္..
ဟိုတံုးကIndia Express သတင္းစာရဲ႔အယ္ဒီတာ၊ေနာက္ပိုင္းလည္းနာမည္ၾကီးသတင္းစာေတြမွာတာ၀န္ထမ္းခဲ႔ျပီးျမန္မာ႔အေရးနဲ႔ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေၾကာင္း
သတင္းေဆာင္းပါးေတြေရးေနက်။က်ေနာ္တို႕လူငယ္ေတြကိုသိတ္ခ်စ္တာ..။
တခါတေလျမိဳ႔ထဲကက်ေနာ္တို႕ရံုးကိုလာရင္ဧည္႔၀တ္ျပဳတဲ႔ခံုေပၚတက္မထိုင္ဘူး။ဘိနပ္ကေလးခ်ြတ္ျပီး
က်ေနာ္တို႕နဲ႔တန္းတူၾကမ္းခင္းေပၚထိုင္ျပီးစကားေျပာတာ၊တေလးတစားဆက္ဆံတယ္။
က်ေနာ္တို႕ခ်ိဳ႕ခ်ိဳ႕တဲ႔တဲ႔နဲ႔နိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားေနတာကိုစိတ္ဓာတ္ျမွင္႔တင္အားေပးတယ္။
က်ေနာ္တို႕ကိုေတြ႔ရင္လက္သီးဆုတ္၊လက္ရံုးဆန္႔ျပီးနႈတ္ဆက္တာ။
လင္မယား၂ေယာက္လံုးက်ေနာ္တို႕ကိုသားသမီးေတြလိုသေဘာထားဆက္ဆံတယ္။
လံုျခံဳေရးၾကပ္တဲ႔ေဒၚစုရဲ႔အိႏိၵယခရီးစဥ္မွာအိႏိၵယနိုင္ငံသားျမန္မာ႔ဒီမိုကေရစီမိတ္ေဆြေတြနဲ႔လည္းေတြ႔ရပံုမရဖူး။
က်ေနာ္တို႕အရမ္းေတြ႔ေစခ်င္တာကအန္ကယ္လ္ေဂ်ာ႔ခ်္လို႕က်ေနာ္တို႕ေခၚေခၚေနတဲ႔အရင္ကာကြယ္ေရး၀န္ၾကီးေဟာင္းမစၥတာေဂ်ာ႔ဖာနန္ေဒ႔စ္နဲ႔
ဆမတာပါတီေခါင္းေဆာင္အန္တီဂ်ာရားဂ်ိဳက္လ္တီး(သူ႔ဖခင္ကျမန္မာနိုင္ငံဆိုင္ရာပထမဆံုးအိႏိၵယသံအမတ္အျဖစ္ရန္ကုန္မွာအတူေနဖူးတယ္)
၊ျပီးေတာ့က်ေနာ္တို႕ျမန္မာေက်ာင္းသားေတြရဲ႕အေမလိုျဖစ္ေနတဲ႔အန္တီနန္ဒီတာဟတ္ခ္ဆာ..(သူ႔ဖခင္က၀န္ၾကီးခ်ဳပ္အင္ဒရာဂႏီၵရဲ႔နိုင္ငံေရးအၾကံေပး)၊ျပီးေတာ့နိုင္ငံေရးပါတီတခ်ိဳ႔ကေခါင္းေဆာင္ေတြ၊လူမႈလႈပ္ရွားသူေတြနဲ႔အမ်ိဳးသမီးေခါင္းေဆာင္တခ်ိဳ႕ရိွေသးတယ္။
သူတို႕နဲ႔ေဒၚစုေတြ႔ေစခ်င္တာက..အဲဒီအိႏိၵယေခါင္းေဆာင္ေတြဟာျမန္မာနိုင္ငံအေပၚ
ဘာအက်ိဳးတစံုတရာမွမေမ်ာ္မွန္းပဲျမန္မာျပည္သူေတြလြတ္လပ္ေစခ်င္၊ဖံႊ႕ျဖိဳးတိုးတက္ေစခ်င္တဲ႔ေစတနာသက္သက္ပဲရိွၾကလို႕ပါ။
သူတို႕ရဲ႔တန္ဘိုးရိွတဲ႔အခ်ိန္ေတြကိုျမန္မာနိုင္ငံအတြက္ဖဲ႔ေပးျပီးေဆာင္ရြက္ခဲ႔ၾကလို႕ျဖစ္တယ္။က်ေနာ္ေျပာျပမယ္….။
အိႏိၵယမွာျမန္မာနိုင္ငံသားေတြကိုကုလသမဂၢဒုကၡသည္မ်ားဆိုင္ရာမဟာမင္းၾကီးရံုး(UNHCR)ကဒုကၡသည္အျဖစ္
ကူညီေစာင္႔ေရွာက္နိုင္ေအာင္စျပီးလမ္းဖြင္႔ေဆာင္ရြက္ေပးခဲ႔တာအန္တီေဒၚနန္ဒီတာဟာတ္က္ဆာ(Nandita Haksar)ျဖစ္တယ္။သူကလူ႔အခြင္႔အေရးလႈပ္ရွားသူ၊အိႏိၵယဗဟိုတရားရံုးေရွ႔ေနလည္းျဖစ္တယ္။
ရွင္းရွင္းေျပာရရင္သူပုန္ေရွ႔ေန။မဏိပူ၊နာဂ၊အာသံနဲ႔အိႏိၵယရဲ႔နာမည္ၾကီးအစိုးရဆန္႔က်င္ေရးသမားသူပုန္ေတြရဲ႔အမႈလိုက္ေနသူ။
က်ေနာ္တို႕ျမန္မာေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြကိုမဏိပူေထာင္ထဲကေနထုတ္ျပီးUNHCRအေစာင္႕အေရွာက္နဲ႔နယူးေဒလီမွာနိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားခြင္႔ရေအာင္လုပ္ေပးတယ္
။ျမန္မာေက်ာင္းသား၂ေယာက္ေလယာဥ္ပ်ံေပးဆဲြအမႈကိုျပတ္ေအာင္လုပ္ေပးတယ္။
ကရင္နဲ႔၊ရခိုင္သူပုန္(၃၄)ေယာက္က္ိုေထာင္နွစ္ရွည္က်ေနတာလြတ္ေျမာက္ေအာင္လုပ္ေပးတယ္
။ျမန္မာ႔နိုင္ငံေရးသမားေတြအိႏိၵမွာေထာင္မက်ေစဘဲလြတ္လြတ္လပ္လပ္ေနနိုင္ေအာင္အန္တီနန္ဒီတာကိုဘုရားသခင္ကဖန္ဆင္းေပးထားသလိုပဲ။
၁၉၉၂ေလာက္၊မဏိပူရနဲ႔မီဇိုရမ္နယ္စပ္ဒုကၡသည္စခန္းကေနနယူးေဒလီတက္လာတဲ႔
က်ေနာ္တို႕ျမန္မာလူငယ္ေတြ၃၀-ေက်ာ္ေလာက္စုမိေတာ့ျမန္မာသံရံုးေရွ႔မွာအထိမ္းအမွတ္ေန႔ေတြဆိုသြားသြားဆႏၵျပတယ္။
ဥပမာလြတ္လပ္ေရးေန႔၊ျပည္ေထာင္စုေန႕၊ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးေန႔၊၈ေလးလံုးတို႕စစ္အာဏာသိမ္းနွစ္ပတ္လည္တို႕ဆိုရင္ေပါ႕။
က်ေနာ္တို႕တေတြပိုစတာေတြေရး၊အ၀တ္နဲ႔နဖူးစီးစာတမ္းေတြအလံေတြလုပ္၊
ေခါင္းစီးေတြပတ္ျပီးကုလားေတြနဲ႔ဘတ္စ္ကားတိုးေ၀ွ႔လုတက္ျပီးအခုဂ်၀ါဟာလာေနရူးေနအိမ္ကိုျပတိုက္လုပ္ထားတဲ႔နားကTeen Muti(သူရဲေကာင္း၃ေယာက္ရုပ္္ထုရိွတဲ႔ပန္းျခံ)မွတ္တိုင္မွာဆင္း၊ျမန္မာသံရံုးေရွ႔ခြတ္ေဒါင္းအလံၾကီးကိုင္ျပီးခ်ီတက္ေတာ့တာပဲ။
အေစာပိုင္းေတာ့သံရံုးေရွ႔တည္႔တည္႔ထိသြားဆႏၵျပရတယ္။ေနာက္ပိုင္းေတာ့မရေတာ့ဖူး။
တိဘက္ေတြတရုတ္သံရံုးေရွ႔ဆႏၵျပရင္းစိတ္မထိမ္းနိုင္ဘဲအုတ္နံရံေက်ာ္ျပီးသံရံုး၀န္းထဲက်ဴးေက်ာ္ျပီးတိဘက္အလံသြားခ်ိတ္ရာက
သံရံုးရပ္ကြက္ေတြဆႏၵျပဖို႕ခြင္႔မျပဳဘူး။က်ေနာ္တို႕အဲဒီကာလကဆႏၵျပရင္၊ရဲစခန္းကိုတရက္ၾကိဳခြင္႔ေတာင္းရတယ္၊
ဘယ္အဖဲြ႔အစည္းကဘယ္နွစ္ေယာက္ေလာက္လာျပီး၊ဘယ္ေနရာမွာ၊ဘယ္သူေတြကိုဘာေၾကာင္႔ဆႏၵျပမယ္ဆိုတဲ႔အေၾကာင္းေပါ့။Teen Muti ရဲစခန္းကက်ေနာ္တို႕ေနရပ္လိပ္စာ၊ဖံုးနံပါတ္၊ဆႏၵျပမဲ႔အခ်ိန္နဲ႔အေၾကာင္းၾကားစာကိုလက္ခံထားလိုက္တယ္။
ညပိုင္းမွာရဲစခန္းကကိုယ္စားလွယ္လြတ္ျပီးဆႏၵျပဘို႕အဲဒီေနရာမွာခြင္႔မျပဳတဲ႔အေၾကာင္း..အေၾကာင္းၾကားစာလာပို႔တယ္။
ဒါေပမဲ႔ဒါကရဲစခန္းရဲ႔(မဆလ..စကားငွားေျပာရရင္)လုပ္ထံုးလုပ္နည္းေပါ့။
။ေနာက္ေန႔မနက္ဆႏၵျပမဲ႔အစီအစဥ္အတိုင္းေနရူးျပတိုက္ေရွ႔သြား၊ရဲေတြကတုတ္ၾကီးေတြကိုင္ျပီးေစာင္႔ေနမယ္။
ဆႏၵျပသူေတြသူရဲေကာင္းရုပ္ထုနဲ႔ပန္းျခံအ၀ိုင္းၾကီးကိုေၾကြးေၾကာ္သံေတြနဲ႔၂ပတ္၃ပတ္ေလာက္ပတ္၊ေနရူးျပတိုက္အနီး၊
နကၡတ္တာရာျပတိုက္နားကသေျပပင္ေတြေအာက္သတိဆဲြတန္းစီျပီးနိုင္ငံေတာ္သီခ်င္းဆိုမယ္၊
ခြတ္ေဒါင္းအလံအေလးျပဳမယ္၊တေယာက္ျပီးတေယာက္စစ္အစိုးရဆန္႕က်င္ေရးမိန္႔ခြန္းေတြေဟာေျပာမယ္၊
ပါလာတဲ႔ဂစ္တာေတြ၊ဗံုတိုပတ္စေတြ၊ဘာဂ်ာေတြနဲ႔ေတာ္လွန္ေရးသီခ်င္းေတြ
၊ေက်ာင္းသားတပ္ဦးသီခ်င္းေတြတီးမႈတ္သီဆိုျပီးစိတ္ဓာတ္ျမွင္႔တင္မယ္၊ကုလားရဲေတြကဘာေတြဆိုေနမွန္းမသိတဲ႔
က်ေနာ္တို႕ဂီတသံေတြကိုျပံုးရႊင္ျပီးသေဘာေတြက်၊ေခါင္းတရမ္းရမ္းနဲ႔သူ႔ဖာသာသူခံစားေနလိမ္႔မယ္။
။ျမန္မာသံရံုးကိုလည္းက်ေနာ္တို႕ရဲ႔ရာဇသံစာရြက္နဲ႔ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြပါတဲ႔(ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔နိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြခ်က္ခ်င္းလႊတ္၊
၁၉၉၀ေရြးေကာက္ပဲြရလဒ္အေကာင္အထည္ေဖာ္၊အတုအေယာင္အမ်ိဳးသားညီလာခံဖ်က္သိမ္းေပး…ဘာညာေပါ့။
ရဲကားနဲ႔က်ေနာ္တို႕ဆႏၵျပကိုယ္စားလွယ္၅ေယာက္သံရံုးလႊတ္ျပီးစာသြားပို႕(သံရံုးကလည္းဘယ္ေတာ့မွလက္မခံ)၊
သံရံုးေရွ႔မွာလည္းကမၻာမေၾကဘူး…ေတာ္လွန္ေရးသီခ်င္းေတြဆို..၊ေၾကြးေၾကာ္သံေတြဟစ္ေပါ့။
အဲဒီလန၀တ၊နအဖကိုိုရံႈ႔ခ်၊ေၾကြးေၾကာ္သံေတြေအာ္ဟစ္ျပီး..ဆႏၵျပပဲြကိုရုတ္သိမ္း။ရဲေတြကလက္ဆဲြႏႈတ္ဆက္သူတို႕လည္း၊
တာ၀န္ျပီးလို႕ေပ်ာ္၊က်ေနာ္တို႕လည္းဘတ္စ္ကားတိုးေ၀ွ႔စီးျပီးအိမ္ျပန္။
တေန႔က်ေနာ္တို႕ဆီကိုအိႏိၵယအမတ္ေဟာင္းတေယာက္(မီးရထား၀န္ၾကီးေဟာင္း)ေဂ်ာ့ဖာနန္ေဒ႕စ္ကျမန္မာသံရံုးေရွ႔သူ႔ပါတီ၀င္ေတြဆႏၵျပမွာမို႕လာေရာက္ပူးေပါင္းဖို႕ဖိတ္တယ္။
က်ေနာ္တို႕တေတြသြားတယ္။အိႏိၵယေအာက္လႊတ္ေတာ္အမတ္မို႕လားမသိျမန္မာသံရံုးနားထိခ်ီတက္ဆႏၵျပခြင္႔ရတယ္။
သူကျပည္သူ႔ဆႏၵနဲ႔ေရြးေကာက္ပဲြကိုပစ္ပယ္တာ၊ေခါင္းေဆာင္ေတြကိုဖမ္းဆီးတာ၊
လူ႔အခြင္႔အေရးခ်ိဳးေဖာက္တာေတြကိုမာန္ေတြအားေတြခံစားမႈေတြထည္႕ျပီးေျပာေဟာသြားတယ္
။ေနာက္မွသူ႕အေၾကာင္းသိရတာက..သူဟာဘယ္နိုင္ငံသားဘဲျဖစ္ျဖစ္လူတဦးတေယာက္ရဲ႔လြတ္လပ္မႈနဲ႔ဒီမိုကေရကိုအထိအပါးမခံဘူးဆိုတာပဲ။
တိဘက္လူမ်ိဳးေတြဆိုရင္သူ႔ကိုသိတ္ခ်စ္ၾက၊ရိုေသေလးစားၾကတယ္။သူဟာပညာတတ္၊
မိဘမ်ိဳးရိုးခ်မ္းသာတဲ႔အသိုင္းအ၀ိုင္းေပမဲ႔ဆိုရွယ္လစ္၀ါဒကိုယံုၾကည္ျပီးအေျခခံျပည္သူေတြအခြင္႔အေရးအတြက္တိုက္ပဲြ၀င္ေလ႔ရိွတယ္။
၀န္ၾကီးခ်ဳပ္အင္ဒရာဂႏီၵလက္ထက္ပန္ဂ်ပ္ျပည္နယ္ကေရႊေက်ာင္းၾကီးအေရးအခင္းမွာနိုင္ငံတ၀ွမ္းအေရးေပၚအက္ဥပေဒထုတ္ေတာ့..
အန္ကယ္ေဂ်ာ႔ခ်္ဟာသူ႔အဖဲြ႔ေတြနဲ႔သူပုန္ထခဲ႔တယ္။ဖိနွိပ္္တဲ႔အေရးေပၚဥပေဒကိုဖ်က္သိမ္းေပးဘို႕ေတာင္းဆိုတယ္။ေနာက္ပိုင္းသူဟာနိုင္ငံေရးေလာကမွာDynamic Leader(လႈပ္ရွားတက္ၾကြမႈအားေကာင္းျပီး၊နိုင္ငံေရးမွာေဖာက္ထြက္နိုင္စြမ္းရိွသူ)တေယာက္အျဖစ္အိႏိၵယနိုင္ငံေရးေလာကမွာထင္ရွားခဲ႔တယ္
။ေနာက္ေတာ့ကာကြယ္ေရး၀န္ၾကီးေတာင္ျဖစ္လာတယ္။သူနဲ႔ေပါင္းမိတာက်ေနာ္တို႕ကံေကာင္းျခင္းလက္ေဆာင္ေတြရခဲ႔တယ္။အျဖစ္ကဒီလို…။
ေဒလီကိုနယ္စပ္ဒုကၡသည္စခန္းမွာအတူေနထိုင္ဖူးတဲ႔ပန္ခ်ီစစ္ျငိမ္းေအးေရာက္လာတယ္။
က်ေနာ္တို႕နဲ႔အတူေနရင္း၊ပန္းခ်ီျပပဲြတခုလုပ္ၾကဖို႕အန္တီနန္ဒီတာကအၾကံေပးတယ္။
လိုအပ္တဲ႔ေငြေၾကးတခ်ိဳ႕ေထာက္ပံ႔တယ္။နိဗၺာန္ရပ္ကြက္ကတ၀ဂူေလးမွာကိုစစ္ျငိမ္းေအးကကစစ္တိုက္္သလိုပန္းခ်ီဆဲြတယ္။
ပန္းခ်ီကား၂၀ေက်ာ္ထားဘို႕ေနရာအခက္အခဲရိွတယ္။အခန္းကိစၥျပႆနာကိုအန္ကယ္ေဂ်ာ႔ခ်္ဆီခ်ည္းကပ္တယ္။
ပထမ..“ပန္းခ်ီကားေတြထားဖို႕ေနရာအခက္အခဲရိွတယ္၊ကူညီနိုင္မလား”“ယူလာခဲ႔ငါ႔ဆီလာထား”၊ “ပန္းခ်ီဆရာပန္းခ်ီဆဲြဘို႕ေနရာက်ဥ္းတယ္”၊“ငါ့ဆီလာေန”၊ဒါနဲ႔ေနာက္တဆင္႔တက္တယ္။
“က်ေနာ္တို႕အလုပ္လုပ္ရတာျမိဳ႕နဲ႔ေ၀းတယ္၊အဆင္မေျပဘူး”၊“ငါ႔
ရံုးခန္းတခန္းကိုသံုး”၊အန္ကယ္ေဂ်ာ့ခ်္ကအဲလို၊က်ေနာ္တို႕ဘာလိုတယ္ဆိုတာသိတယ္။
မျငင္းဘူး၊ေတာင္းတာအကုန္ေပးတယ္။ဒီလိုနဲ႔က်ေနာ္တို႕ေက်ာင္းသားရံုးေလးကို၀န္ၾကီးေတြေနတဲ႔VIPရပ္ကြက္မွာဖြင္႔ထားတယ္။
။ေဒလီက၀န္ၾကီးေတြအိမ္ဆိုတာ၀န္းျခံၾကီးေတြ၊ပန္းဥယ်ာဥ္ေတြနဲ႔အက်ယ္ၾကီး။ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေနသြားတဲ႔
အကၠဘာ၂၄ေနအိမ္လည္းထို႕အတူပဲ။အန္ကယ္ေဂ်ာ႔ခ်္ျခံကက်ယ္ေတာ့ေနာက္ပိုင္းနိုင္ငံေရးအခမ္းအနားေတြသာမက၊
ကိုယ္႔လူေတြမဂၤလာေဆာင္ေတာင္ျခံထဲမွာပဲြလုပ္က်င္းပၾကတယ္။အန္ကယ္ေဂ်ာ႔ကေတာ့က်ေနာ္တို႕ဘာလုပ္လုပ္အားေပးတယ္။
သူ႕အိမ္ဟာျမန္မာသူပုန္ေတြအတြက္တခါးမရိွ၊ဓားမရိွ၊လြတ္လပ္စြာ၀င္ေစထြက္ေစပဲ။
တကယ္လည္းအန္ကယ္ေဂ်ာ႔ခ်္ရဲ႔ခရစၥခ်္နားမီႏြမ္လမ္း၊ျခံအမွတ္(၃)ဟာတံခါးလံုး၀မရိွတဲ႔အျဖစ္ကိုေရာက္ခဲ႔တယ္။ျဖစ္ပံုက..
တေန႔၀န္ၾကီးခ်ဳပ္နာရာဆင္မာရာအို၀္(သူ႔လက္ထက္မွာျမန္မာနဲ႔အေရွ႔ေမ်ာမူ၀ါဒ္-Look East Policyခ်မွတ္ျပီးစစ္အစိုးရနဲ႔ဆက္ဆံေရးလုပ္)အဲဒီလမ္းကျဖတ္ဖို႕ကိစၥရဲေတြကလမ္းပိတ္ထားတယ္။
။ေ၈်ာ႔ဖာနန္ေဒ႔စ္ကပါလီမန္သြားဖို႕အခ်ိန္ကပ္ေနျပီ၊သူ႕ျခံတခါးကိုရဲကပိတ္ထားလို႕သူ႕ကားထြက္ခြင္႔မရဘူး။
၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ကားလည္းထြက္ျပီးေရာသူ႕ျခံတခါးကိုလံုျခံဳေရးရဲကဖြင္႔ေပးတယ္။ဒါနဲ႔အဲဒီေန႔ညေနမွာပဲသူ႕ျခံတခါးၾကီးကိုအလုပ္သမားေတြနဲ႔အတူျဖဳတ္လိုက္တယ္။
“ငါ႔ျခံထဲအားလံုး၀င္လို႔ရတယ္၊ျခံတခါးမလိုဘူး”တဲ႔။ေနာက္ပိုင္းကာကြယ္ေရး၀န္ၾကီးျဖစ္ေတာ့
အိႏိၵယသတင္းစာတေစာင္ကျမန္မာသူပုန္ေတြကို၊အိႏိၵယကာကြယ္ေရး၀န္ၾကီးကေနအိမ္မွာခိုလံႈခြင္႔ေပးထားေၾကာင္းေတာင္ထည္႕ေရးတယ္။
အန္ကယ္ေဂ်ာ႔ခ်္ကလည္းျပတ္သားတယ္။“သူတို႕နိုင္ငံဒီမိုကေရးအတြက္တိုက္ပဲြ၀င္ေနတဲ႔ျမန္မာဒုကၡသည္ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြကို၊
အိႏိၵယအစိုးရကအာလူးတလံုးေတာင္မွမေပးလို႕ငါကေနစရာေပးထားတာ”လို႕ျပန္တုန္႔ျပန္တယ္။
အန္ကယ္ေဂ်ာ့ခ်္ကအဲလိုလူစား။
အခုေတာ့အန္ကယ္ေဂ်ာ့ခ်္ၾကီးလည္းက်န္းမာေရးမေကာင္းရွာဖူး၊အိုမင္းရင္႔ေရာ္ေနျပီးမွတ္သားဥာဏ္ေတြေတာင္သိတ္မေကာင္းေတာ့ဘူးလို႕ၾကားတယ္။
သူတင္မကဖူး၊က်ေနာ္တို႕တေတြနဲ႔ျမန္မာ႔ဒီမိုကေရစီေရးအတြက္အက်ိဳးမေမ်ာ္ဘဲကူညီအားေပးခဲ႔တဲ႔
အိႏိၵယမိတ္ေဆြေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားအိုမင္းရင္႔ေရာ္သြားၾကျပီ၊နွစ္ေတြကလည္းမနည္းကိုး..။
တခ်ိဳ႔ကြယ္လြန္ကုန္ျပီ။ဓာတ္ပံုထဲကေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ဆံုေတြ႔တဲ႔အိႏိၵယမိတ္ေဆြေတြလည္းဟိုးတံုးကလိုနုပ်ိဳမေနေတာ့ဖူး။
“က်ေနာ္တို႔ဒီမိုကေရစီရရင္ျမန္မာျပည္အလည္ေခၚျပီးလွည္႔လည္ျပသမယ္”လို႕တခ်ိန္တံုးကရီရီေမာေမာနဲ႔ေျပာခဲ႔တာေလးေတြကိုသူတို႕လည္းေမ႔မွာမဟုတ္ဖူး။
ဒါေပမဲ႔..က်ေနာ္တို႕ကိုယ္တိုင္လည္းမျပန္နိုင္ေသးဖူး။
။ျမန္မာျပည္ဒီမိုကေရစီရျပီလို႕လည္းေျပာလို႕မရေသးဖူး။သူတို႕တေတြမတိမ္းပါးခင္ဗမာျပည္အလည္ေခၚခ်င္လိုက္တာ။
ကိုညိဳ(ေအာ္စလို)
၁၆နို၀င္ဘာ၂၀၁၂။