ျပည္တြင္းဒီမိုကေရစီႏွင့္ ျပည္ပအကူအညီ ( မိုးမခ မီဒီယာ)

အပိုင္း (၂) (Reporter in Exile)
by admin
MoeMaKa Burmese News & Media

အေ၀းေရာက္ သတင္းေထာက္ တဦးေရးသားသည္။

စစ္အစိုးရက ၁၉၉၀ခုႏွစ္ ေမလ ၂၇ရက္တြင္ ေရြးေကာက္ပြဲတခုက်င္းပမည္ဟုေၾကျငာထား၏။ ျပည္တြင္းရွိျပည္သူအမ်ားစုတို႔၏ ဆႏၵမည္သို႔ရွိေနမွန္း ကၽြန္ေတာ္မသိခဲ့ေသာ္လည္း၊ ႏိုင္ငံတကာအစိုးရမ်ားႏွင့္ ျပည္ပေရာက္ ဒီမိုကေရစီအင္းအားစုအားလံုးကမူ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ မည္သည့္နည္းႏွင့္မွ်တရားမွ်တလိမ့္မည္မဟုတ္

ဟု ခံယူဆန္႔က်င္ခဲ့ၾကသည္။

ဒီမိုကေရစီႀကိဳးပမ္းေရးႏိုင္ငံတကာအဖြဲ႕လိုေနသည္

ခ်ီကာဂိုျမန္မာအသင္းႏွင့္တြဲကာ ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ တခ်ီတေမာင္းဆင္ႏႊဲႏႈိင္ခဲ့ေသာ္မင့္ အထစ္အေငါ့ရွိခဲ့သည္ကိုကၽြန္ေတာ့ရင္ထည္း၌ဘဝင္မက်ႏႈိင္ျဖစ္လွ်က္က်န္ရစ္ပါ၏။ စိတ္ရင္းေစတနာရွိၾကေသာ္လည္း အခ်ိန္၊ အေတြ႕အႀကံဳႏွင့္ ေနရာေဒသကလည္း စကားေျပာလာသည္။ ကၽြန္ေတာ့အေနႏွင့္သည့္ထက္က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ ျပန္႔လႈပ္ရွားလိုစိတ္ ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ်ျပင္းျပလာေနပါ၏။

၁၉၈၈ခုႏွစ္တြင္၊ မယ္မယ္ရရ၊ အေမရိကန္ဗာဂ်ီးနီးယားျပည္နယ္(Virginia) အေျခစိုက္ေသာ၊ ျမန္မာျပည္တြင္ ဒီမိုကေရစီျပန္လည္ထြန္းကားေရး ေကာ္မီတီ Committee for Restoration of Democracy in Burma (CRDB) ရွိၿပီး၊ ယင္းအဖြဲ႕ႏွင့္မည္ကာမတၱဆက္ႏြယ္ေနေသာ ႏိုင္ငံတကာအဖြဲ႕ခြဲမ်ား၊ အဂၤလန္၊ ဂ်ာမနီ ႏွင့္ ဩစေၾတးလ်တို႔၌တည္ရွိေန၏။ အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္မွာ ယခင္ အေမရိကန္ႏိုင္ငံဆိုင္ရာ ျမန္မာသံအမတ္ႀကီးဦးဝင္း၏သား ဦးတင္ေမာင္ဝင္းျဖစ္၏။

ထိုအဖြဲ႕ကိုပထမဦးစြာေမရီလင္းဒ္ျပည္နယ္ (Maryland) မွ၊ကုလသမဂၢဆိုင္ရာ ယာယီသံအမတ္ႀကီးေဟာင္းဦးဘေသာင္းႏွင့္ေၾကးမံုဦးေသာင္းတို႔ပါပါဝင္ဖြဲ႕စည္းခဲ့သည္။ အသင္း၏အမည္ကိုပင္ဆရာဦးေသာင္းကေရြးခ်ယ္မွည့္ေခၚခဲ့ျခင္းျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္လည္း၊ ႏိုင္ငံေရးအသင္းအဖြဲ႕၌မပါလိုဟုဆိုကာ၊ ဦးေသာင္းကေဘးထြက္ထိုင္ေနသည္ဟုဆို၏။

ႏိုင္ငံတကာအသင္းဟုသာဆိုေသာ္ျငားလည္း၊ တဖြဲ႕ႏွင့္တဖြဲ႕ ဆက္သြယ္လုပ္ကိုင္မႈမရွိသေလာက္ျဖစ္ၿပီး၊ အဖြဲ႕သားခ်င္းပင္သိကၽြမ္းမႈမရွိသည္ကိုေတြ႕ရ၏။ အမွန္အားျဖင့္ ဗာဂ်ီးနီးယားအဖြဲ႕သည္သာလႈပ္ရွားတက္ၾကြမႈရွိခဲ့ေလသည္။ ၈၈ အေရးအခင္းမ်ားျဖစ္ပြားၿပီး ေနာက္ပိုင္တြင္ကား၊ ႏိုင္ငံအေတာ္မ်ားမ်ား၌ ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕မ်ားမႈိလိုေပါက္ေအာင္ဖြဲ႕စည္းလာခဲ့ၾက၏။ ယင္းအဖြဲ႕မ်ား၏အဓိကလႈပ္ရွားမႈမွာ ျမန္မာသံရံုးမ်ားေရွ႕တြင္၊ ေန႔ႀကီးရက္ႀကီးမ်ား၌သြားေရာက္ဆႏၵျပျခင္းသာျဖစ္သည္။

ကၽြန္ေတာ္အေမရိကန္ႏိုင္ငံသို႔ေရာက္ၿပီးမၾကာမွီ CRDB အဖြဲ႕ႏွင့္အတူဝါရွင္တန္ ျမန္မာသံရံုးေရွ႕တြင္သြားေရာက္ဆႏၵျပခဲ့ဘူး၏။

ဝါရွင္တန္ဧရီယာသည္၊ ဗာဂ်ီးနီးယားႏွင့္ ေမရီလင္းဒ္ျပည္နယ္တို႔ဆံုေတြ႕ရာနယ္စပ္ျဖစ္၏။ ဦးဘေသာင္းက CRDBအဖြဲ႕မွထြက္ၿပီးေနာက္၊ သူ၏မိတ္ေဆြမ်ားႏွင့္ အသင္းတသင္းသီးသန္႔ဖြဲ႕စည္းခဲ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္သိသည္မွာ ႏိုင္ငံေရးအသင္းအဖြဲ႕ဆို၍ ထိုႏွစ္သင္းသာေျပာပေလာက္ေအာင္ရွိသည္။ သို႔ရာတြင္ အမ်ား၏ေလွာင္ေျပာင္ခ်က္မ်ားအတိုင္း၊ ျမန္မာႏွစ္ဦးရွိပါက အသင္းသံုးသင္းအနည္းဆံုးဖြဲ႕ထားႏိုင္၏။ တဦးခ်င္းကကိုယ္စီအဖြဲ႕ဖြဲ႕ထားၿပီး၊ ႏွစ္ေယာက္လံုးပါဝင္သည့္အဖြဲ႕လည္းတဖြဲ႕ရွိ၏။ ထိုပုဂၢိဳလ္ ႏွစ္ဦးလံုးပင္သူတို႔အသင္းမ်ား၌ ရာသက္ပန္ဥကၠဌမ်ားျဖစ္ေနရန္မွာလည္းေျမႀကီးလက္ခတ္မလြဲပါ။ ကၽြန္ေတာ္မသိေသာ၊ သို႔မဟုတ္သတိမထားမိေသာ အသင္းငယ္မ်ားလည္းရွိႏႈိင္ပါသည္။

ျမန္မာျပည္တြင္း၌၊ ေက်ာင္းသားမ်ားကစတင္ကာ၊ ျပည္သူတရပ္လံုးအံုၾကြလာခ်ိန္ျဖစ္၏။ ဦးေနဝင္းႏွင့္သူ၏ေနာက္လိုက္မ်ားက ရာထူးမွအသီးသီးႏႈတ္ထြက္ၿပီး၊ ဟန္ျပအစိုးရမ်ားတက္လာေန၏။ ထိုသို႔ေသာအခ်ိန္တြင္၊ ဆင္းရဲဒုကၡဒဏ္ကိုမခံႏိႈင္ မခံလိုဘဲ၊ ႀကံဳရာ နည္းျဖင့္ ႏိုင္ငံရပ္ျခားသို႔ေရာက္လာၾကသူမ်ားက၊ တိုင္းျပည္ကိုကယ္တင္လိုစိတ္မ်ား ျပင္းျပလာၾကသည္။ ထမင္းေရာင္းသူ၊ ငါး ပုဇြန္ေရာင္းသူ၊ တကၠစီေမာင္းသူ၊ စက္ရံုအလုပ္ရံုမ်ားတြင္ အလုပ္ၾကမ္းလုပ္ကိုင္သူ၊ ရံုးကနားမ်ားတြင္ စာေရးစာခ်ီႏွင့္မင္းေစလုပ္သူမ်ားကပါမက်န္၊ ျပည္တြင္းရွိလူထုကိုသြားေရာက္အုပ္ခ်ဳပ္ရန္ အသင့္ျပင္ဆင္ေနၾကေလေတာ့၏။ သူတို႔အမ်ားစုက ျပည္တြင္းရွိျပည္သူတို႔ကို ႏိုင္ငံ့အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ စီးပြားေရးတို႔ႏွင့္ပါတ္သက္ကာ နကန္းတလံုးမွ်“မသိနားမလည္”သူမ်ားဟုယူဆေနၾက၏။ အခ်ိဳ႕ကသူတို႔ကိုလာေရာက္ပင့္ဖိတ္ၿပီး အစိုးရဖြဲ႕ခိုင္းမည္ကို၊ စိတ္မရွည္စြာ ေစာင့္ဆိုင္းေနခ်ိန္လည္းျဖစ္၏။

ကၽြန္ေတာ္ ႏိုင္ငံေရးသမား ျဖစ္လိုစိတ္လည္းမရွိ၊ ျဖစ္ႏႈိင္ရန္ အရည္အေသြးရွိသည္ဟုလည္းမထင္ပါ။ သို႔ရာတြင္ တတိုင္းျပည္ လံုးအံုးအံုးၾကြက္ၾကြက္ျဖစ္ေနခ်ိန္၌၊ ျပည္ပမွစည္းလံုးညီၫြတ္ၿပီး၊ ျပည္တြင္းအင္အားမ်ား၏လိုအပ္ခ်က္မ်ားကိုျဖည့္ဆီးေပးႏႈိင္မည့္ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာအသင္းအဖြဲ႕တခု ရွိေနသင့္သည္ဟုယူဆ၏။ လက္ရွိအဖြဲ႕အခ်ိဳ႕မွာ သူတို႔အာဏာရရန္သာစိတ္အားသန္လွ်က္ရွိၾက၏။ ထို႔ေၾကာင့္ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ်၊ ယင္းရည္ရြယ္ခ်က္ႏွင့္ ညီၫြတ္ေသာ ႏိုင္ငံတကာအသင္းတသင္းဖြဲ႕စည္းႏႈိင္ေရးအတြက္လံုးပမ္းခဲ့သည္။ ေတြ႕သမွ် ျမင္သမွ် ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးစာေစာင္မ်ားကိုလည္းဖတ္ရွဳေလ့လာခဲ့၏။

ဤသို႔ျဖင့္ႏိုင္ငံတကာတြင္အလားတူက်ိဳးပမ္းေဆာင္ရြက္ေနၾကေသာဒီမိုကေရစီဘက္ေတာ္သားမ်ား၏ အမည္နာမမ်ားကို သိရွိႏႈိင္ရန္ႀကိဳးစားခဲ့သည္။

အက်ိဳးဆက္မွာကား၊ ဆရာဦးေသာင္းႏွင့္ဦးတင္ျမတို႔အျပင္၊ တိုင္းျပည္အတြက္ ေစတနာသက္သက္ျဖင့္၊ ကိုယ္က်ိဳးမပါ၊ တိုင္းျပည္ခ်စ္စိတ္၊ အမ်ိဳးခ်စ္စိတ္ရွိသည့္အျခားသူႏွစ္ဦးကို ကၽြန္ေတာ္ဆက္သြယ္ႏႈိင္ခဲ့ပါေတာ့သည္။

မွတ္မိပါေသးသည္။ တေနရာမွရလာေသာ ဖံုးနံပါတ္တခုကို ေန႔ခင္းေန႔လည္ အခ်ိန္ရခိုက္ဆက္လိုက္ပါ၏။ ကၽြန္ေတာ္ႀကိဳတင္ သတိမထားလိုက္မိသည္မွာကား၊ တယ္လီဖံုးလက္ခံေသာ စိတၱဇေရာဂါကုဆရာဝန္ ေဒါက္တာသန္းလြင္ေနထိုင္သည့္ ဩစေၾတးလ်တြင္ နံက္ေစာေစာ (၄)နာရီသာရွိေသးသည္ဆိုျခင္းကိုပင္။ ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴပင္ ဆရာဦးသန္းလြင္က “စကားေျပာရတာကိုဘဲဝမ္းသာလွၿပီ” ဟုမိတ္ေဟာင္းေဆြေဟာင္းသဖြယ္၊ ခင္မင္ရင္းႏွီးစြာဆိုေလပါမွ၊ ကၽြန္ေတာ့မွာအနည္းငယ္စိတ္သက္သာရာရသြားရ၏။

နယ္စပ္ရွိ ေက်ာင္းသားမ်ားထုတ္ေဝေသာ စာေစာင္တခုတြင္၊ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံေရာက္ျမန္မာမ်ားအသင္းက ေက်ာင္းသားမ်ားကိုပစၶည္း မ်ားေပးေဝလႉဒါန္းသည့္ သတင္းကိုဖတ္ရ၏။ ႏိုင္ငံတကာ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီလႈပ္ရွားမႈႀကီးထြားလာေစရန္ ဂ်ပန္အသင္းႏွင့္အဆက္အသြယ္လုပ္လိုက္သည္။အသင္း၏ကိုယ္စားလွယ္တေယာက္ျဖစ္ေသာ ေဒါက္တာေမာင္မင္းၫိုကိုပင္ ခ်ီကာဂိုေဆြးေႏြးပြဲသို႔ဖိတ္ေခၚႏိႈင္ခဲ့ပါသည္။ ဂ်ပန္ျပည္တိုက်ိဳၿမိဳ႕အေျခစိုက္ ျမန္မာအသင္းဥကၠဌေဒါက္တာဦးထြန္းေအးမွာ ျပည္တြင္း၌အေရးအခင္းမ်ားျဖစ္ေနစဥ္ တိုက်ိဳျမန္မာသံရံုးေရွ႕တြင္ ေန႔စဥ္တကိုယ္ေတာ္ သြားေရာက္ဆႏၵျပခဲ့သူျဖစ္၏။

ဆရာဦးသန္းလြင္ႏွင့္ ဆရာဦးထြန္းေအးတို႔မွာ ကၽြန္ေတာ့အတြက္အတုယူစရာ မ်ိဳးခ်စ္ပုဂၢိဳလ္ႀကီးမ်ားျဖစ္ၾကပါသည္။ ဆရာဦးသန္းလြင္ဆိုလွ်င္ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီအေရး ေဆာင္ရြက္ရမည္ဆိုပါက၊ အလုပ္ကိုပင္ျပစ္ၿပီး ကမၻာလွည့္စည္းရံုးေရးဆင္းခဲ့သူ့ျဖစ္၏။ ျမန္မာျပည္ႏိုင္ငံေရးေဆာင္ရြက္ရာ၌လည္း၊ မိမိေနရာရေရးထက္၊ ရည္မွန္းခ်က္ ေအာင္ျမင္ႏႈိင္ေရးကိုသာ ေရွ႕ရႈသူလည္းျဖစ္သည္။ သူႏွင့္လုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္မ်ားက သူ႕အားအထင္လြဲမွားၫိုညင္ခဲ့ၾကေသာတခ်ိန္၌၊ ညင္းခုန္ေနျခင္းမရွိဘဲ၊ သူ႔ကိုေပးအပ္ထားေသာ ဥကၠဌေနရာမွ အသာတၾကည္ႏႈတ္ထြက္လိုက္၏။ ထို႔အျပင္ အဖြဲ႕အစည္းကိုလည္းမျပစ္ပါယ္ဘဲ၊ သာမန္အသင္းသားအျဖစ္ တက္ၾကြစြာဆက္လက္ပါဝင္ခဲ့၏။ ဤမွ်စိတ္ရင္းေစတနာသန႔္ၿပီး၊ သေဘာထားျမင့္ျမတ္သူလည္းျဖစ္သည္။
ကံအေၾကာင္းမလွခ်င္ေတာ့၊ သူ႔လူနာျဖစ္ဘူးသူ စိတၱဇေဝဒနာရွင္တဦးက သတ္သျဖင့္ေသဆံုးသြားရရွာသည္။ ဆရာဦးသန္းလြင္ ေသဆံုးသြားခ်ိန္၌၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ဦးလံုး ပါဝင္လႈပ္ရွားေနေသာအဖြဲ႕ ပိုမိုညီၫြတ္ခိုင္မာေစေရးအတြက္၊ သူကတိုင္းျပည္အခ်ိဳ႕သို႔ လွည့္လည္စည္းရံုးရန္စီစဥ္ထားခ်ိန္ျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ျပည္ပမွႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားသူမ်ားအတြက္ တအားေလွ်ာ့ခဲ့ၾကရပါ၏။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ထုတ္ေဝေနေသာ The Burma Reviewစာေစာင္သို႔လည္း၊ သဒၶါရက္ေရာစြာျဖင့္ ေငြေၾကးလႉဒါန္းခဲ့သူျဖစ္၏။ ေက်းဇူးရွင္ ဆရာဦးသန္းလြင္ ေကာင္းရာသုဂတိလားေစေၾကာင္း၊ ထာဝရဆုေတာင္းေနခဲ့မိပါသည္။

ဆရာဦးထြန္းေအး၊ ဆရာဦးသန္းလြင္တို႔ႏွင့္ဆက္သြယ္မိၿပီး၊ စကားစမည္ေျပာၾကေသာအခါ၊ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီအေရးအတြက္ ကၽြန္ေတာ့ထက္အဆမ်ားစြာသာေအာင္ စိတ္အား ထက္သန္ၾကသူမ်ား၊ ကိုယ္က်ိဳးစြန္႔ၾကသူမ်ားျဖစ္ေၾကာင္းေတြ႕လာရ၏။ ကၽြန္ေတာ္ အလြန္ေၾကနပ္အားရကိုးစားမိသည္။

စစ္အစိုးရက ၁၉၉၀ခုႏွစ္ ေမလ ၂၇ရက္တြင္ ေရြးေကာက္ပြဲတခုက်င္းပမည္ဟုေၾကျငာထား၏။ ျပည္တြင္းရွိျပည္သူအမ်ားစုတို႔၏ဆႏၵမည္သို႔ရွိေနမွန္း ကၽြန္ေတာ္မသိခဲ့ေသာ္လည္း၊ ႏိုင္ငံတကာအစိုးရမ်ားႏွင့္ ျပည္ပေရာက္ ဒီမိုကေရစီအင္းအားစုအားလံုးကမူ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ မည္သည့္နည္းႏွင့္မွ်တရားမွ်တလိမ့္မည္မဟုတ္ဟု ခံယူဆန္႔က်င္ခဲ့ၾကသည္။

ထိုစဥ္က ပါရဂူဘြဲ႕သင္တန္းတက္ ေနေသာ ကိုဇာနည္က ေရြးေကာက္ပြဲကို ခါးခါးသီးသီးဆန္႔က်င္ေသာ ေဆာင္းပါးတေစာင္ေရးကာ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ထံ ေပးပို႔လာ၏။ ျပည္တြင္းမွလာေသာသတင္းမ်ားအရဆိုလွ်င္လည္း၊ စစ္အစိုးရ၏ ညစ္ပါတ္ယုတ္မာမႈမ်ားႏွင့္ မဲဆြယ္ေရးတင္းၾကပ္ေနမႈမ်ားသာ ၾကားေနရပါသည္။

ဆရာဦးထြန္းေအးက ျပည္ပေရာက္ ဒီမိုကေရစီလိုလားသူျမန္မာမ်ား၏ ေရြးေကာက္ပြဲႏွင့္ပါတ္သက္သည့္ ေဆြးေႏြးပြဲတခုကို ႀကီးမႉးက်င္းပလို၏။ သူတို႔ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ၌ ေမလပထမပါတ္ကို ေရႊရက္သတၱပါတ္ဟုေခၚတြင္ကာ ရံုးမ်ား၊ ေက်ာင္းမ်ားပိတ္လွ်က္၊ အားလပ္ရက္မ်ားအျဖစ္ သတ္မွတ္ထားၾက၏၊ ေႏြဦးေပါက္မိႈ႕ရာသီဥတုကလည္းေကာင္းသည္ႏွင့္အမွ်၊ မိသားစုအသီးသီးက တႏွစ္ပါတ္လံုးပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ခဲ့သမွ်ကို အတိုးခ်အပန္းေျဖ ေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲေတြ က်င္းပတတ္ၾကသည္ဆို၏။

၁၉၉၀ခုႏွစ္ေရြးေကာက္ပြဲမတိုင္မွီ ႏိုင္ငံတကာမွ ဒီမိုကေရစီလိုလားသူျမန္မာမ်ား၏ေဆြးေႏြးပြဲကို၊ ေရႊရက္သတၱပါတ္အတြင္းက်င္းပရန္ အစီအစဥ္ေရးဆြဲၾကသည္။ ယင္းအစီအစဥ္ကို အားေပးေထာက္ခံေသာကၽြန္ေတာ္က ကမၻာ့ႏိုင္ငံအေတာ္မ်ားမ်ားရွိ အဆက္အသြယ္မ်ားကိုဖိတ္ၾကားေပးခဲ့ရာ၊ ႏိုင္ငံ(၈)ႏိုင္ငံမွကိုယ္စားလွယ္(၂၅၀) ခန္႔တက္ေရာက္ခဲ့ေလသည္။ ျပည္ပ၌ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီအစည္းအေဝးမ်ားစြာတို႔အနက္ အေအာင္ျမင္ဆံုးအစည္းအေဝးတခုျဖစ္ခဲ့၏။

ကၽြန္ေတာ့ေမတၱာရပ္ခံခ်က္ျဖင့္ အစည္းအေဝးသို႔ အေမရိကန္ဆီးနိတ္ အထက္လႊတ္ေတာ္အမတ္မ်ား ျဖစ္ေသာ မစၥတာအက္ဒ္ဝါ့ဒ္ကင္ေနဒီ (Senator Edward M. Kennedy)ႏွင့္ မစၥတာပက္ထရစ္ခ္ မိုနီဟင္န္ (SenatorDaniel Patrick Moynihan) တို႔က၎၊ (House of Representatives) ေအာက္လႊတ္ေတာ္ ကြန္ဂရက္အမတ္မ်ားျဖစ္ၾကေသာ မစၥတာစတီဗင္ဆိုးလာ့ဇ္ (Representative Stephen J. Solarz)ႏွင့္ မစၥတာ ေဒနာရိုးရာဘတ္ခါ (Representative Dana Rohrabacher) တို႔က၎၊ သဝဏ္လႊာမ်ား ပို႔ခဲ့ၾကပါသည္။

ယင္းသဝဏ္လႊာမ်ားတြင္ စစ္အစိုးရ၏ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္မႈမ်ားကို ျပင္းထန္စြာ ျပစ္တင္ရံႉ႕ခ်ထားသည့္အျပင္၊ မၾကာမွီက်င္းပမည့္ေရြးေကာက္ပြဲကို လြတ္လပ္ သန္႔ရွင္းစြာျဖင့္ျပဳလုပ္ရန္လည္း ေတာင္းဆိုထား၏။ အေနာက္တိုင္းႏိုင္ငံမ်ားရွိ ျပည္ပေရဒီယိုမ်ားမွ ျမန္မာပိုင္းအစီအစဥ္မ်ားက ထိုသဝဏ္လႊာမ်ား၏ စာသားအေသးစိပ္ကိုေဖၚျပၾကသည္သာမက၊ ထူးထူးျခားျခား ေမာ္စကိုေရဒီယို ျမန္မာပိုင္းအစီအစဥ္ကပါ၊ ဆီေနတာကင္ေနဒီႏွင့္ House of Representativesေအာက္လႊတ္ေတာ္ ႏိုင္ငံျခားေရးေကာ္မီတီ၏ အာရွႏွင့္ ပစိဖိတ္ဆိုင္ရာ ေကာ္မီတီခဲြ၏နာယကမစၥတာဆိုးလာ့ဇ္တို႔၏ သဝဏ္လႊာမ်ားကို ဖတ္ၾကားလႊင့္ထုတ္ခဲ့ပါ၏။

စစ္အစိုးရက ေရြးေကာက္ပြဲမတိုင္မွီ ညစ္ပါတ္နည္းမ်ိဳးစံုျဖင့္ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုမ်ား အႏိုင္မရေစရန္ ႀကံေဆာင္ခဲ့၏။ သို႔ရာတြင္၊ ေရြးေကာက္ပြဲမစမွီႏွစ္ပါတ္ခန္႔အလုိ၌ ရုတ္တရက္အေျပာင္းအလဲလုပ္ကာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္မဲဆြယ္ခြင့္ျပဳခဲ့ၿပီး၊ မဲေပးပြဲသက္သက္ၾကည့္လွ်င္ကား၊ အနည္းႏွင့္အမ်ားလြတ္လပ္ေသာ ေရြးေကာက္ပြဲျဖစ္သြားခဲ့သည္။ ထိုစဥ္က စစ္အာဏာသိမ္းအဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးေစာေမာင္က၊ ေရြးေကာက္ပြဲ၌ ပါဝင္ယွဥ္ၿပိဳင္ေသာ ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ားအတြက္ လြတ္လပ္ေသာ ေရြးေကာက္ပြဲျဖစ္ရန္ထက္၊ မဲေပးသူျပည္သူတို႔အတြက္ လြတ္လပ္ေသာမဲဆႏၵေပးပြဲသာပိုမိုျဖစ္ေစလိမ့္မည္ဟုေျပာၾကားခဲ့၏။ ေရြးေကာက္ပြဲနီးမွ အေျပာင္းအလဲလုပ္ခဲ့ျခင္းအတြက္ ဆင္ေျခတမ်ိဳးဟုဆိုရန္မွတပါး အျခားမျဖစ္ႏႈိင္ပါ။ အခ်ိဳ႕က ထိုသို႔အေျပာင္းအလဲျဖစ္ခဲ့ျခင္းမွာ အေမရိကန္အမတ္မ်ား၏ေဝဖန္မႈႏွင့္ ရုရွ၏တြန္းအားေပးမႈပါဝင္သည္ဟု သံုးသပ္ၾကေလသည္။

အေမရိကန္ႏိုင္ငံသို ႔အဝင္အထြက္ခက္ခဲေနမည္ျဖစ္သျဖင့္ တိုက်ိဳကြန္ဖရင့္စ္သို႔ ကၽြန္ေတာ္မတက္ေရာက္ႏႈိင္ခဲ့ပါ။ ေဆြးေႏြးပြဲ၌ ေမလတြင္က်င္းပျပဳလုပ္မည့္ ေရြးေကာက္ပြဲကို သပိတ္ေမွာက္ၾကရန္ႏွင့္၊ ျပည္သူမ်ားအား မဲမေပးၾကေရး တိုက္တြန္းႏႈိးေဆာ္ၾကရန္ ဆံုးျဖတ္ၾကေလသည္။ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္အႏိုင္ရရွိသၫ့္ ႏိုင္ငံေရးပါတီကို၊ အစိုးရဖြဲ႕စည္းခြင့္ျပဳၿပီး၊ အာဏာလႊဲေျပာင္းေပးရန္မဟုတ္ဘဲ၊ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ ေရးဆြဲေစေရးအတြက္သာ ျဖစ္သည္ကိုေဝဖန္ခဲ့ၾက၏။ ေရြးေကာက္ပြဲၿပီးသည့္ေနာက္ အနည္းဆံုးႏွစ္ႏွစ္ခန္႔အတြင္း၊ အေျပာင္းအလြဲလံုးဝမရွိႏႈိင္သည္ကိုလည္းေထာက္ျပၾက၏။

ေဆြးေႏြးပြဲ၌ ျမန္မာျပည္တြင္း ဒီမိုကေရစီအင္အားစုမ်ားကို ျပည္ပမွ ထိထိေရာက္ေရာက္ကူညီရိုင္းပင္းႏႈိင္ေရးအားေရွ႕ရႈလွ်က္ ႏိုင္ငံတကာအဖဲြ႕အစည္းတခုက ိုဖြဲ႕စည္းရန္လည္း သေဘာတူဆံုးျဖတ္ၾက၏။ အဖြဲ႕ကို ျမန္မာျပည္တြင္ ဒီမိုကေရစီထြန္းကားေရးအတြက္ႏိုင္ငံတကာ ပူးေပါင္းလက္တြဲေဆာင္ရြက္မႈအဖြဲ႕ INDB (International Network for Democracy in Burma) ဟုေခၚတြင္အမည္ေပးခဲ့ၾကသည္။ ယင္းအစည္းအေဝးႀကီးကပင္ အိမ္ခံဆရာဦးထြန္းေအးကို အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ အမ်ားသေဘာတူတင္ေျမွာက္ခဲ့ပါ၏။

အစည္းအေဝး ကိုယ္စားလွယ္မ်ားက ကၽြန္ေတာ့ကိုအတြင္းေရးမႉး တာဝန္ေပးလိုေၾကာင္းျဖင့္ ကၽြန္ေတာ့သေဘာထားကို ေမးျမန္းသည့္အခါ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ႏိုင္ငံေရးအသင္းအဖြဲ႕မဟုတ္လွ်င္၊ စိတ္ဝင္စားလိုလားေၾကာင္း ေျဖၾကားခဲ့သည္။ အမွန္အတိုင္းဆိုရလွ်င္ ေရြးေကာက္ပြဲမတိုင္မွီရက္ပိုင္းသာအလို၌ သပိတ္ေမွာက္ေရးတိုက္တြန္းရန္ အဆိုျပဳၾကသည္ကို၊စည္းရံုးလုပ္ကိုင္ႏႈိင္ရန္ခက္ခဲလွသျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္မလိုလားပါ။ သို႔ရာတြင္ အမ်ားကဆံုးျဖတ္ၿပီးတာဝန္ေပးသည့္အခါ ကၽြန္ေတာ္တာဝန္ေၾကေၾက ေဆာင္ရြက္လွ်က္ ေၾကျငာခ်က္မ်ားထုတ္ေဝခဲ့၏။ ယင္းသပိတ္ေမွာက္အစီအစဥ္ကို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ခင္ပြန္း၊ ကြယ္လြန္သူေဒါက္တာမိုက္ကယ္လ္ေအးရစ္စ္ (Dr. Michael Aris)ကစတင္ေဝဖန္ေလသည္။

သူက ျမန္မာျပည္၏ အဓိကပါတီ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ကိုယ္တိုင္ ပါဝင္ဆင္ႏႊဲေသာေရြးေကာက္ပြဲကို ယခုမွသပိတ္ေမွာက္ရန္ဆံုးျဖတ္ျခင္းမွာ မသင့္ေလ်ာ္ဟုဆိုပါသည္။ အျခား ျမန္မာျပည္၌ ဒီမိုကေရစီျပန္လည္ထြန္းကားေရးကို လိုလားေသာႏိုင္ငံျခားသားမ်ားကလည္း၊ အျပဳသေဘာေဝဖန္ၾက၏။

မည္သို႔ပင္ဆိုေစ။ ျပည္သူတို႔က မိမိတို႔လိုလားႏွစ္သက္ေသာ ႏိုင္ငံေရးပါတီကိုမဲေပးႏႈိင္ခြင့္ရခဲ့ၾက၍၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေခါင္းေဆာင္သည့္ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ National League for Democracy (NLD)ပါတီက တျပည္လံုး၌ အမတ္ေနရာအမ်ားစုကို မဲအျပတ္အသတ္ႏွင့္အႏိုင္ရရွိခဲ့၏။

အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္အႏိုင္ရရွိသည္ကို ကၽြန္ေတာ္တို႔အားလံုးပီတိေထာမနာျဖစ္ကာ ဝမ္းသာၾကရပါသည္။ ၁၉၉၀ခုႏွစ္ေရြးေကာက္ပြဲႏွင့္ပါတ္သက္၍ စစ္အစိုးရက တိုင္းျပည္ အုပ္ခ်ဳပ္မင္းလုပ္ခြင့္ျပဳရန္၊ သို႔မဟုတ္အေရြးေကာက္ခံအမတ္မ်ားကို ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ ေရးဆြဲေစရန္သာရည္ရြယ္သည္ဆိုသည္ကို ယခုတိုင္အျငင္းပြားေနဆဲျဖစ္ပါ၏။ ၁၉၉၀ခုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ အနိုင္ရရွိေသာ ျပည္သူ႔ကိုယ္စားလွယ္မ်ားကို ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒေရးဆြဲေစေရး အတြက္သာ စစ္အစိုးရကရည္ရြယ္ခဲ့သည္မွာ အိုင္အင္န္ဒီဘီ ၏ ယင္းေရြးေကာက္ပြဲကို သပိတ္ေမွာက္ရန္ လံႈ႕ေဆာ္ခ်က္ျဖစ္ခဲ့ေလသည္။

ေဒါက္တာေအးရစ္စ္သည္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျပည္ပဒီမိုကေရစီ လႈပ္ရွားသူမ်ားအား အထူးတလည္ အႀကံေပးကူညီႏႈိင္သူတဦးျဖစ္သည္။ ဥေရာပတခြင္၌ အဆက္အသြယ္လည္းေကာင္းၿပီး ဇနီးသည္၏လိုအပ္ခ်က္မ်ားႏွင့္၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔အားနည္းခ်က္မ်ားကို အလုပ္တဖက္၊ အရြယ္မေရာက္ေသးေသာ သားႏွစ္ေယာက္ကို ၾကည့္ရႉေစာင့္ေရွာက္ရသည္ကတဖက္ျဖင့္ ျဖည့္ဆီးခဲ့သူပင္။ အႏိုင္ႏိုင္ငံ၌ျဖစ္ပြားခဲ၊့ ျဖစ္ေနေသာသာဓကမ်ားကိုၾကည့္ကာ၊ ဇနီးျဖစ္သူ၏ အသက္အႏၲရာယ္ကိုအလြန္စိုးရိမ္ပူပန္ေနခဲ့သူလည္းျဖစ္၏။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အခ်ဳပ္အေနွာင္မွ လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ သူႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ ႏွစ္အေတာ္ၾကာ လက္တြဲေဆာင္ရြက္ခဲ့ဘူးသည္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ပါတီက ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ အမတ္ေနရာအမ်ားစုကို အႏိုင္ရရွိေသာ္လည္း စစ္အာဏာရွင္တို႔က သူ႕ကိုမလႊတ္ေပးသည္သာမက၊ အာဏာလႊဲေျပာင္းေပးေရးႏွင့္ ပါတ္သက္၍တခြန္းတပါဒမွ် စကားမဟခဲ့ေခ်။ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္အတြင္းတြင္လည္း၊ စစ္တပ္ႏွင့္လက္တြဲေဆာင္ရြက္ေရး၊ လက္မတြဲေရးမွစကာ၊ သေဘာထားကြဲလြဲမႈမ်ားေပၚေပါက္လာခဲ့၏။

ဗဟို အလုပ္အမႈေဆာင္ေကာ္မီတီဝင္မ်ားျဖစ္ၾကေသာ ဦးစိုးသိမ္း (စာေရးဆရာေမာင္ဝံသ) ႏွင့္ ဦးခ်မ္းေအး (စာေရးဆရာေမာင္စူးစမ္း) တို႔ကစစ္အစိုးရႏွင့္ ေစ့စပ္ေဆြးေႏြး ပူးေပါင္းလုပ္ကိုင္လိုသည္ကို က်န္လက္ဝဲဘက္သို႔ယိမ္းေသာ ေခါင္းေဆာင္မ်ားက “ဝံခ်မ္း” အဖြဲ႕ဟု သမုတ္ကာ ဆန္႔က်င္ရံႉ႕ခ်ပြဲမ်ားျပဳလုပ္ခဲ့ၾကသည္။

ထို႔ထက္ဆိုးသည္မွာကား ေရြးေကာက္တင္ေျမွာက္ထားျခင္းခံရသည့္ လူရြယ္လူလတ္ျပည္သူ႔ကိုယ္စားလွယ္မ်ားမွာ စစ္အာဏာရွင္တို႔၏လွည့္ဖ်ားမႈမ်ားကို မေအာင့္အီးသည္းမခံႏႈိင္၊ သည္းမခံခ်င္ၾကေတာ့ဘဲ စင္ၿပိဳင္အစိုးရဖြဲ႕ရန္ႀကံစည္ၾကျခင္းေပပင္။

ယင္းသို႔ေသာသတင္းမ်ားကို စစ္အာဏာပိုင္တို႔ၾကားသိေသာအခါ၊ သကၤာမကင္းရွိသူ ျပည္သူ႔ကိုယ္စားလွယ္မ်ားကို စတင္ဖမ္းဆီးေလေတာ့၏။

စစ္အစိုးက အဖမ္းအဆီးမ်ားလုပ္လာေသာအခါ၊ အင္န္အယ္လ္ဒီ၊ တသီးပုဂၢလႏွင့္ ပါတီငယ္အခ်ိဳ႕မွ လူလတ္ပိုင္း ျပည္သူ႔ကိုယ္စားလွယ္မ်ား၊ ယိုးဒယား ျမန္မာနယ္စပ္သို႔ ထြက္ေျပးတိမ္းေရွာင္လာၾကသည္။ အခ်ိဳ႕ကိုယ္စားလွယ္မ်ား၏ေျပာျပခ်က္အရ သူတို႔ကနယ္စပ္တြင္ အစိုးရအဖြဲ႕တဖြဲ႕ဖြဲ႕စည္းရန္ တိုင္ပင္ဆံုးျဖတ္ကာ၊ ေခါင္းေဆာင္ရန္အတြက္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ ေမာင္တဝမ္းကြဲ၊ ကြယ္လြန္သူအာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးဦးဘဝင္း၏သား ေဒါက္တာစိန္ဝင္းကို အပါေခၚခဲ့ၾကသည္ဟုသိရ၏။

နယ္စပ္သို႔ ျပည္သူ႔ကိုယ္စာလွယ္အခ်ိဳ႕ ေရာက္လာသည္ဟုၾကားသိရေသာ္လည္း၊ အစကနဦးတြင္ သာမန္ အဖမ္းအဆီးမ်ားကိုေရွာင္တိမ္းရန္သာ လာၾကသည္ဟုထင္မွတ္မိခဲ့၏။ ၁၉၉၀ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလအတြင္းဟုထင္ပါသည္။ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံတိုက်ိဳၿမိဳ႕မွ အိုင္အင္န္ဒီဘီေခါင္းေဆာင္တဦးျဖစ္သူ ေဒၚျမျမဝင္းက အေရးတႀကီးျဖင့္ဖံုးဆက္ကာ၊ ယိုးဒယားႏိုင္ငံ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ ေဟာ္တယ္တခုမွ ဖံုးနံပါတ္တခုကိုလွမ္းေပး၏။

ယင္းေဟာ္တယ္တြင္ နယ္စပ္သို႔ တိမ္းေရွာင္လာၾကေသာျပည္သူ႔ကိုယ္စားလွယ္မ်ား၏ ေခါင္းေဆာင္ ေဒါက္တာစိန္ဝင္းႏွင့္ အဖြဲ႕ဝင္တဦး (ဦးဝင္းကို) တို႔တည္းခိုေနၾကေၾကာင္းႏွင့္၊ စင္ၿပိဳင္အစိုးရဖဲြ႕စည္းလိုသည့္ သူတို႔ႏွင့္တိုင္ပင္ေဆြးေႏြးရန္ ဥကၠဌဆရာဦးထြန္းေအးက လိုလားေၾကာင္းအေၾကာင္းၾကားလာ၏။

အိုင္အင္န္ဒီဘီအဖြဲ႕သားမ်ား၏ သေဘာထားမွာ ရွင္းလင္းျပတ္သားသည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ယူဆခဲ့ပါသည္။ ဆရာဦးထြန္းေအးသာမက အေမရိကန္ရွိျမန္မာအသင္းအဖြဲ႕မ်ားကို ကိုယ္စားျပဳေသာ ျမန္မာသံအမတ္ႀကီးေဟာင္းဦးဘေသာင္း၊ စာေရးဆရာ၊ သတင္းစာဆရာႀကီးဦးေသာင္းႏွင့္ ျမန္မာ့အေရးစိတ္ဝင္စားေသာ အေမရိကန္ကြန္ဂရက္အမတ္မ်ား၊ ႏိုင္ငံေရးေဝဖန္သူမ်ားကပါ၊ ျပည္ပ၌စင္ၿပိဳင္အစိုးရဖြဲ႕ျခင္းကို မလိုလား၊ အားမေပးၾကပါ။ အေၾကာင္းမွာ ထိုသို႔အစိုးရဖြဲ႕လိုက္ျခင္းျဖင့္ စစ္အာဏာရွင္တို႔အတြက္ ျပည္တြင္း၌ႏိုင္ငံေရးဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ရန္ အကြက္ေကာင္းရသြားမည့္အျပင္၊ စင္ၿပိဳင္အစိုးရအေနႏွင့္ သူတို႔မကၽြမ္းက်င္ေသာ ျပည္ပ၌ ဒီမိုကေရစီထြန္းကားေရးေရွ႕ရႈသည့္၊ ထူးျခားေသာ တိုးတက္မႈတစံုတရာမွ် လုပ္ေဆာင္ႏႈိင္လိမ့္မည္မဟုတ္ဟု ယံုၾကည္ၾကသျဖင့္ျဖစ္၏

ဦးစိန္ဝင္းႏွင့္ ဆက္သြယ္စကားေျပာရာတြင္ ယင္းအခ်က္ကို အေလးအနက္ထားရွင္းျပခဲ့ၿပီး၊ အျခားအကူအညီမ်ားလိုအပ္ပါက၊ တဦးခ်င္းအေနႏွင့္ေရာ၊ အဖြဲ႕ကိုယ္စားပါစိတ္အားထက္သန္စြာကူညီသြားမည္ျဖစ္ေၾကာင္းတင္ျပခဲ့၏။ သို႔ရာတြင္ သူတို႔ကနယ္စပ္ေဒသမ်ားရွိ လူမ်ိဳးစုလက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႕မ်ားႏွင့္ သေဘာတူညီခ်က္ရယူထားၿပီး၊၊ မၾကာမွီအစိုးရအဖြဲ႕ဖြဲ႕ရန္ စိုင္းျပင္းေနၾကခ်ိန္ု ျဖစ္သည္။

၁၉၈၉ခုႏွစ္လည္ပိုင္းတြင္ နယ္စပ္တေလွ်ာက္ရွိ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစုလက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႕မ်ားက ဦးစီး၍၊ ျမန္မာျပည္ဒီမိုကေရစီမဟာမိတ္အဖဲြ႕ Democratic Alliance of Burma (DAB)ဖြဲ႕ထား၏။ အေမရိကန္ႏိုင္ငံ ဗာဂ်ီးနီးယားျပည္နယ္ အေျခစိုက္စီအာဒီဘီအဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္ ဦးတင္ေမာင္ဝင္းက ျမန္မာျပည္မသားမ်ား၏ ကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္၊ ဒီေအဘီတြင္ အသင္းသားျဖစ္လာသည္။ အဖြဲ႕၏ ဥကၠဌမွာ ကရင္အမ်ိဳးသားတပ္ေပါင္းစု Karen National Union (KNU)ေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေစာဘိုျမျဖစ္ၿပီး၊ ဒုဥကၠဌမ်ားမွာ ကခ်င္လြတ္ေျမာက္ေရးတပ္ဖြဲ႕ Kachin Independence Army (KIA) ေခါင္းေဆာင္ ဦးဘရန္ဆိုင္းႏွင့္ မြန္ျပည္သစ္ပါတီေခါင္းေဆာင္ႏိုင္ေရႊက်င္တို႕ျဖစ္ၾက၏။ ဦးတင္ေမာင္ဝင္းက ဒီေအဘီ အေထြေထြအတြင္းေရးမႉးျဖစ္လာၿပီး၊ စီအာဒီဘီ ဒုေခါင္းေဆာင္ ဦးရဲေက်ာ္သူက အဖြဲ႕ဝင္အျဖစ္ပါဝင္ခဲ့ၾကေလသည္။

ဒီေအဘီအဖြဲ႕ဝင္ျဖစ္ေသာ ဦးတင္ေမာင္ဝင္းတို႔အဖြဲ႕က စင္ၿပိဳင္အစိုးရဖြဲ႕ျခင္းကို အႂကြင္းမဲ့ ေထာက္ခံေၾကာင္းလည္းၾကားသိရသည္။

စင္ၿပိဳင္အစိုးရအဖြဲ႕၌ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ျဖစ္လာမည့္ ေဒါက္တာစိန္ဝင္းက သူတို႔ႀကံစည္စီမံထားေသာ အစီအစဥ္ကိုေျပာင္းလဲမည္မဟုတ္ဟု ကၽြန္ေတာ့ကိုအေျဖေပး၏။ ႏိုင္ငံတကာအစိုးရမ်ား၊ အသင္းအဖြဲ႕မ်ား၏ အကူအညီရႏႈိင္ရန္ ကၽြန္ေတာ္တို႔က လက္တြဲႀကိဳးပမ္းေပးမည္ ဆိုသည့္ကမ္းလွမ္းခ်က္ကိုပင္၊ မလိုအပ္ေၾကာင္းျဖင့္ျပန္ၾကား၏၊

သူတို႔အစိုးရဖြဲ႕ၿပီးမၾကာမွီ၊ နယ္စပ္ရွိလူမ်ိဳးစုလက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႕မ်ားႏွင့္၊ ႏိုင္ငံတကာအစိုးရမ်ား၏ေထာက္ခံအားေပးမႈျဖင့္စစ္အစိုးရကိုျဖဳတ္ခ်ႏႈိင္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ သူတို႔အစိုးရတက္လာလွ်င္ျပည္ပေရာက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ျမန္မာမ်ား ျပန္လာခြင့္ရရွိႏႈိင္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ထိုအခြင့္အေရးရရွိႏႈိင္ရန္ ျပည္ပေရာက္ ျမန္မာတိုင္းက စင္ၿပိဳင္အစိုးရသစ္ကို လစဥ္အေမရိကန္ေဒၚလာ ၁၅ ေဒၚလာစီေထာက္ပန္႔ၾကဘို႔လိုေၾကာင္း ေျပာၾကား၏။ ထိုေထာက္ပန္႔ေငြမ်ားရရွိေရးအတြက္ ႏိုင္ငံတကာ၌ေကာက္ခံရန္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို တာဝန္ေပးလိုေၾကာင္းလည္း ထုတ္ေဖၚေျပာၾကား၏။ ကၽြန္ေတာ္က ကၽြန္ေတာ္တို႔အဖြဲ႕ဝင္မ်ားႏွင့္ တိုင္ပင္ပါဦးမည္ဟုသာ မယုတ္မလြန္ေျဖၾကားခဲ့သည္။

ရက္အနည္းငယ္အၾကာ၌ ဦးစိန္ဝင္းႏွင့္ ထပ္မံေဆြးေႏြးရန္ ႀကိဳးစားေသာ္လည္း အခြင့္မသာခဲ့။ ကၽြန္ေတာ္ရရွိသည့္ ဖံုးနံပါတ္မွာ ဘန္ေကာက္တြင္ ေနထိုင္ေသာ ျမန္မာမိသားစုတစု၏ အိမ္မွျဖစ္ေန၏၊ တည္းခိုအိမ္တြင္ဦးစိန္ဝင္းအမွန္ပင္မရွိ၍ေလာ၊ သို႔တည္းမဟုတ္ ကၽြန္ေတာ္နွင့္ စကားမေျပာလို၍ေလာမသိပါ။ ထိုအိမ္ရွိအမ်ိဳးသားတဦးက ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ စကားလာေျပာသည္။ သူကကၽြန္ေတာ္ဖံုးဆက္သည့္ကိစၥကိုေမးျမန္းယင္း၊ အစိုးရဖြဲ႕မည့္ကိစၥသို႔ေရာက္သြားရာ၊ ကၽြန္ေတာ္က ကၽြန္ေတာ္တို႔သေဘာထားမွန္ကို ေျပာလိုက္၏၊ တဖက္မွေျဖၾကားသူေျပာၾကားသၫ့္စကားမ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ယေန႔တိုင္ နားထဲတြင ္ၾကားေယာင္ေနပါေသးသည္။

“အစိုးရဖြဲ႕လိုက္ရင္၊ ပိုက္ဆံေတြအမ်ားႀကီးရလာမွာ။ ေက်ာင္းသားေတြကိုလဲ ေထာက္ပန္႔ႏႈိင္မယ္၊ အစိုးရလဲေငြအလံုးအရင္းနဲ႔ စစ္အစိုးရကိုတိုက္ႏႈိင္မယ္”ဟူ၏။ ဟုတ္ေခ်ၿပီ။ ေငြေတြအမ်ားႀကီးရလာႏႈိင္သည္ဟူသတတ္။

၁၉၉၀ခုႏွစ္ဒီဇင္ဘာလ ၁၈ ရက္တြင္ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္ရွိ ကရင္အမ်ိဳးသား လက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႕မ်ား၏ မနာပေလာစခန္း၌္ျ မန္မာႏိုင္ငံအမိ်ဳးသားညြန္႔ေပါင္းအစိုးရNational Coalition Gevernment of the Union of Burma (NCGUB)ကိုဖြဲ႕စည္းလိုက္ၾက၏။

၁၉၆၂ခုႏွစ္မတ္လတြင္၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေနဝင္းက ျပည္သူတို႔ဒီမိုကေရစီနည္းက်က် ေရြးေကာက္ တင္ေျမွာက္ထားေသာ အရပ္သားအစိုးရကိုျဖဳတ္ခ်ကာ အာဏာသိမ္းယူခဲ့၏။

တိုင္းျပည္တြင္ျပႆနာေပါင္း ေသာင္းေျခာက္ေထာင္ရွိေန၍ အာဏာသိမ္းသည္ဟုအေၾကာင္းျပရာ၊ အေထာက္ေတာ္သတင္းစာက၊ အာဏာသိမ္းပြဲမွာ ျပႆနာ ေသာင္းေျခာက္ေထာင့္တစ္ျဖစ္သည္ဟု ေရးသားခဲ့သည္။

ေဒါက္တာစိန္ဝင္းတို႔စင္ၿပိဳင္အစိုးရဖြဲ႕ၾကျခင္းကို၊ ျပႆနာေသာင္းေျခာက္ေထာင့္ႏွစ္ဟု ေခၚရမည္လားမသိ။

စစ္အစိုးရက ျပည္တြင္း၌ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ အႏိုင္ရရွိထားေသာျပည္သူ႔ကိုယ္စားလွယ္ ၈၀ ေက်ာ္ႏွင့္ အျခားႏိုင္ငံေရးႏွင့္ ပါတ္သက္ေသာေက်ာင္းသားမ်ား၊ သံဃာေတာ္မ်ားကို ဖမ္းဆီးလိုက္သည္ဟုသတင္းရရွိသည္။ ထို႔ျပင္ အစိုးရအမႈထမ္းမ်ားကိုလည္း၊ စင္ၿပိဳင္အစိုးရကို မေထာက္ခံေၾကာင္းဝန္ခံခ်က္မ်ားေရးသားေစခဲ့၏။

ျမန္မာျပည္တြင္းရွိ သံတမာန္မ်ားက ဤအစိုးရဖြဲ႕ျခင္းမွာ အျခား ဒီမိုကေရစီအေရးႀကိဳးပမ္းေနသူမ်ားကို အႏၲရာယ္ႀကီးစြာ ျဖစ္ေစေသာ ေသြးရူးေသြးတမ္း လုပ္ေဆာင္ခ်က္ဟ ုေဝဖန္ျပစ္တင္ေနၾကေၾကာင္း ယိုးဒယား သတင္းစာတေစာင္ကေရးသား၏၊ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီ လႈပ္ရွားမႈကို အားေပးေထာက္ခံေနေသာ အေမရိကန္ကြန္ဂရက္အမတ္အခ်ိဳ႕ကမူ အႀကံတံုးဥာဏ္တုံးျဖင့္၊ မစဥ္းစားမဆင္ျခင္၊ ထင္ရာစိုင္းသည့္လုပ္ရပ္ဟု အျပစ္တင္ရႉံ႕ခ်ၾကသည္။ စစ္အာဏာသိမ္းအဖြဲ႕အတြင္းေရးမႉး ဒုဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးခင္ၫြန္႔က တရားမဝင္အသင္းအဖြဲ႕မ်ားျဖစ္သည့္ နယ္စပ္ရွိ လူမ်ိဳးစုလက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႕မ်ားႏွင့္ ပူးေပါင္း၍ အစိုးရဖြဲ႕ျခင္းမွာ အလြန္မွားယြင္းေသာ လုပ္ရပ္ျဖစ္သည္ဟု ေထာက္ျပ၏။

မၾကာမွီ ေဒါက္တာစိန္ဝင္းဦးစီးေသာ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီပါတီ (NPD) ပါတီငယ္ေလးကိုတရားမဝင္ေၾကာင္းေၾကညာခဲ့ၿပီး၊ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ကိုလည္း နယ္စပ္သို႔ထြက္ေျပးကာအစိုးရဖြဲ႕ခဲ့သူျပည္သူ႔ကိုယ္စားလွယ္ရွစ္ဦးကိုထုတ္ပါယ္ေစခဲ့၏။

စင္ၿပိဳင္အစိုးရတခု ေပၚေပါက္လာသည္ကို၊ ဆရာဦးေသာင္းကႏွစ္သက္လိုလားဟန္ရွိ၏။ နယ္စပ္ေရာက္ေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္၊ ျပည္ပေရာက္ျမန္မာအမ်ားစုကလည္း စင္ၿပိဳင္အစိုးရကို လက္ခံႀကိဳဆိုၾကသည္ဟု ယူဆရ၏။

ကၽြန္ေတာ္ကမူျ ပည္သူ႔ကိုယ္စားလွယ္အနည္းငယ္က အစိုးရအဖြဲ႕ဖြဲ႕ကာ ဒီမိုကေရစီအေရးလႈပ္ရွားေနျခင္းထက္၊ ျပည္ပေရာက္ ျပည္သူ႔ကိုယ္စားလွယ္မ်ားအဖြဲ႕အေနျဖင့္ ရပ္တည္ေဆာင္ရြက္ျခင္းကိုသာ လိုလားၿပီး၊ ပိုမိုေအာင္ျမင္မႈလည္းရရွိႏိႈင္မည္ဟုလည္း ယံုၾကည္၏။ ကၽြန္ေတာ့ယံုၾကည္ခ်က္ကို ေဝဖန္တိုက္ခိုက္သူ မ်ားစြာရွိခဲ့ပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္ ဦးေဆာင္ထုတ္ေဝေသာလစဥ္စာေစာင္The Burma Review သို႔ ရံဖန္ရံခါ အလႉေငြေပးပို႔တတ္ေသာ ကာလီဖိုးနီးယားေရာက္ ဆရာဝန္တဦးက “ေကၽြးတဲ့လက္ကိုကိုက္သည္” ဟုစြပ္စြဲၿပီး၊ အဂၤလန္ဘီဘီစီျမန္မာပိုင္းအစီအစဥ္မွ အမ်ိဳးသမီးတဦးကမူ “စာတပုဒ္၊ ႏွစ္ပုဒ္ေရးဘူးသည္ႏွင့္၊ မတန္မရာေရွာက္ေျပာေနသည္” ဟုရႉံ႕ခ်ေလသည္။ သူတို႔ဘာဆိုလိုမွန္းပင္ ကၽြန္ေတာ္လံုးဝနားမလည္ခဲ့ပါ။

စင္ၿပိဳင္အစိုးရအဖြဲ႕ဝင္တို႔က၊ သူတို႔သည္ ျပည္သူ႔ကိုယ္စားလွယ္အမ်ားစု၏ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ျဖင့္၊ ယိုးဒယားနယ္စပ္ေဒသသို႔ လာေရာက္အစိုးရဖြဲ႕ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္းေျပာၾက၏။ သို႔ရာတြင္ ျပည္သူ႔ကိုယ္စားလွယ္အမ်ားစု၏ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ျဖစ္ေၾကာင္း အေထာက္အထား တစံုတရာကိုမွ်ျပႏႈိင္ျခင္း၊ ျပလိုျခင္းမေတြ႕ခဲ့ရေခ်။

( အပိုင္း ၃ ကို ဆက္လက္ေဖၚျပပါမည္)

(ဤ ေဆာင္းပါးသည့္ ေဆာင္းပါးရွင္၏ အာေဘာ္မွ်သာျဖစ္ပါသည္။ သမိုင္းအျဖစ္အပ်က္ ဆိုင္ရာ အခ်က္အလက္မ်ား ေနာင္လူမ်ားအတြက္ တန္ဖိုးတစံုတရာရွိမည္ဟု ယံုၾကည္ပါသျဖင့္ ေဖၚျပေပးလိုက္ပါသည္။ မိုးမခအယ္ဒီတာ)

admin | September 9, 2012 at 3:21 pm | Categories: မွတ္စုုမွတ္တမ္း, သတင္းေဆာင္းပါး | URL: http://wp.me/p2d6gG-74y — Wall Photos