ေအာင္ေ၀း နဲ႕ အာလ၀ီး ျမန္မာေက်ာ္ ကဗ်ာ ႏွစ္ပုဒ္

by Zaw Win on Wednesday, September 12, 2012 at 3:10am ·

ရန္ကုန္ေရာက္ မိုးသီးဇြန္သို ့ အေရးေပၚ အေၾကာင္းၾကားစာ ( ေအာင္ေ၀း )


“ အႏွစ္(၂၀) မွ် တိုင္းျပည္အတြက္ လုပ္လာၿပီးေနာက္
က်ေနာ္သည္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ျပန္၍ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ
ႀကိဳးတိုက္ထဲသို ့ေရာက္၍ေနသည္ကို
ေတြ ့ရေလသည္ “
( ကာနယ္ ခ်စ္ေကာင္း )

မိုးသီး
ေျပာၿပီးသား စကားပဲ
ျပန္ေျပာရေတာ့မယ္။
အိမ္လြမ္းစိတ္ဆိုတာလည္း
ဓားလွံ လက္နက္လိုပဲ
အၿမဲ ထက္ေနေအာင္ ေသြးေနရတယ္။
မင္းဓား ထက္တာလည္း
အစ္ကို သိတယ္။
အစ္ကို ့ဓား မတုံးဘူး ဆိုတာလည္း
မင္းသိတယ္။
ဒါေပမဲ့
အခုေတာ့ တို ့ဓားေတြ
တံေတြးဆြတ္ ခံလိုက္ရၿပီ။
မိုးသီးေရ
မင္းျပန္ခဲ့ေတာ့။
မင္းရဲ ့အိမ္ျပန္လမ္းကို
၀မ္းပန္းတသာ မႀကိဳႏိုင္ၾကမွေတာ့
မင္းျပန္ခဲ့ေတာ့ ။
၂၄ ႏွစ္ၾကာ အိမ္မျပန္ႏိုင္ခဲ့တဲ့
အေ၀းေရာက္ သားတစ္ေယာက္ရဲ ့
အိမ္ျပန္လမ္းဟာ
အၿပံဳးပန္းေတြ ေ၀ခဲ့သင့္ပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ ခုေတာ့
အမုန္းပန္းေတြနဲ ့
ငရဲလမ္းကို ျပန္ရသလိုပါလားကြာ။
ရန္ကုန္မွာ
ယုံၾကည္ရာ မဲ့ေနရင္ေတာ့လည္း
ျပန္ခဲ့ေတာ့ ညီေရ။


မင္းအိမ္ျပန္လာတာ
ဒူးေထာက္ အညံ့ခံဖို ့
ျပန္လာတာမွ မဟုတ္တာ။
မင္းအိမ္ျပန္လာတာ
ေတာႀကီး မီးရွဳိ ့ဖို ့
ျပန္လာတာမွ မဟုတ္တာ။
ခုေတာ့
ရန္မကုန္ေသးတဲ့ ရန္ကုန္က
ေအးတိ ေအးစက္နဲ ့ပါလား။
ဒီမွာ မိုးသီး
ရီးပဲ
မင္း အခုလို အေဆာတလ်င္ျပန္ခ်င္တာ
မင္းရဲ ့မဟာအမွား။
မင္းစဥ္းစားရမယ္
မင္းဟာ
ေတာရိုင္းႏွင္းဆီ ေတာ္လွန္ေရးသမား။
ေတာ္လွန္ေရးမွန္ရင္
ရန္/ငါ ျပတ္ရမယ္
မိတ္/ရန္ စည္းျခားရမယ္။
ငါတို ့ကိုယ္ေတြ ့
ရန္/ငါ မျပတ္လို ့
သံဃာ အသတ္ခံရတာ။
မင္းျပန္စဥ္းစား
ရန္ကုန္ေလဆိပ္မွာ
မိတ္ေဆြလား၊ ရန္သူလား
ႏြားရိုင္းသြင္းခ်ိန္လား။
အခုေတာ့…
ရီးပဲ မိုးသီး။
ဒီကေန ့
မင္း အေစာ္ကားခံရတယ္။
မနက္ျဖန္
ငါတို ့ကို ထပ္ေစာ္ကားၾကေတာ့မယ္။
ညီေလးေရ
ျပန္ခဲ့ေတာ့။
ကိုယ့္ဒဏ္ရာကို
ကိုယ္ လွ်ာနဲ ့လ်က္ၿပီး ျပန္ခဲ့ေတာ့။
ျခေသၤ့ဟာ
အေစာ္ကားခံခဲ့ရ။
သူရဲေကာင္းဟာ
အေစာ္ကား ခံခဲ့ရ။
အေမ့သားဟာ
အေစာ္ကား ခံခဲ့ရ။
ငါတို ့ေတြ
တိုင္းျပည္ကို စြန္ ့ခြာခဲ့တာ
တိုင္းျပည္ကို ျပန္လာဖို ့ပါ။
အခုေတာ့
ေနပူထဲက လာတဲ့သူကို
ေရေႏြးပူနဲ ့လွမ္းပက္ခဲ့ၾကၿပီ။
အခုေတာ့
“ရွစ္ဆယ့္ရွစ္“ ဆီ ျပန္တဲ့သူကို
အက္စစ္နဲ ့လွမ္းပက္ခဲ့ၾကၿပီ။
ညီေလးေရ
ျပန္ခဲ့ေတာ့။
မင္း ရန္ကုန္သြားတာဟာ
ႏိုင္ငံေရးဘ၀င္ေၾကာင္ေတြရဲ ့
သေရာ္ေလွာင္ေျပာင္တာ
ခံဖို ့မဟုတ္။
မင္း ရန္ကုန္သြားတာဟာ
သတင္းေရာင္းစားတဲ့
သတင္းေထာက္မ တစ္ေယာက္ရဲ ့ေမးခြန္းကို
ေျဖဖို ့မဟုတ္။
မင္း ရန္ကုန္သြားတာဟာ
အတုအေယာင္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္
ခုတုံး အလုပ္ခံဖို ့မဟုတ္။
မင္း ရန္ကုန္သြားတာဟာ
ရန္ကုန္သက္သက္သြားတာ မဟုတ္ဘူးေလ။
မင္းသြားတာ
အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးဆီ

ကိုပဲ။
မင္းသြားတာ
ဒီမိုကေရစီနဲ ့လူ ့အခြင့္အေရးဆီကိုပဲ။
မင္းသြားတာ
ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆီကိုပဲ
။
မင္းသြားတာ
စစ္မွန္တဲ့ျပည္ေထာင္စုဆီကိုပဲ။
အခုေတာ့
လူကို ေခြးသတ္ေလျခင္း။
ေတာမီးမႏိုင္
ေတာင္ မီးနဲ ့ရွဳိ ့ေလျခင္း။
ျပည္ေတာ္၀င္ သီခ်င္းခမ်ာ
မီးခိုးေညွာ္နံ ့စြဲခဲ့ၿပီ။
ညီေလးေရ
မင္း ျပန္ခဲ့ေတာ့
မင္းကို သူတို ့
ႀကိဳးစင္ တင္ၾကေတာ့မယ္။
တို ့ဗမာ့ႏိုင္ငံေရးကလည္း
ေခြးေဟာင္လွခ်ည္လား။
ညီမေလးက
လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးကိုေၾကာ
က္သတဲ့လား။
ညီမေလးက
ျပည္ေျပးေတြကို ရြံသတဲ့လား။
ခက္တာပဲ မိုးသီးရာ
မင္းကလည္း ေထာင္မက်ဖူး
(ငါကလည္း လက္နက္မကိုင္ဖူး)
ဒီေတာ့ကြာ
မင္းကလည္း ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမျဖစ္ခဲ့
(ငါကလည္း လက္နက္ကိုင္ကဗ်ာဆရာ မျဖစ္ခဲ့)
မင္းလို ရွစ္ဆယ့္ရွစ္သူရဲေကာင္း
မင္းလို ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ဥကၠ႒ေဟာင္း
ေဒါင္းတစ္ေကာင္ကိုေတာင္
ေစာ္ကားရဲမွေတာ့…။
ေဟ့ေကာင္ မိုးသီး
တကယ္လို ့ငါျပန္သြားရင္
ငါလို ထိပ္တန္းကဗ်ာဆရာ(၅၀)စာရင္းမ၀င္
တဲ့
ပါမႊားေကာင္ဆို
ဖိနပ္နဲ ့ေတာင္ခၽြတ္ၿပီးေပါက္ၾကေတာ့မယ္။
ငါ မျပန္ေတာ့ဘူး
မိုးသီးေရ။
အရူးေတြရဲ ့ရန္ကုန္မွာ
ငါ မခိုလွဳံခ်င္ေတာ့ဘူး။
အရူးေတြနဲ ့
ရန္ကုန္မွာ
ငါ မဆုံခ်င္ေတာ့ဘူး။
မင္းရဲ ့အိမ္ျပန္လမ္းမွာ
မုဒိတာပန္းမပြင့္တာ
ငါ ရင္နာတယ္။
ျပန္ခဲ့ေတာ့
ညီေလးေရ။
ရန္ကုန္ပစၥႏၱရစ္ကို
ထားခဲ့ေတာ့။
တို ့ရဲ ့အမိရန္ကုန္တကၠသိုလ္ႀကီးနဲ ့
အစဥ္အလာေတြကိုေတာ့
မင္း ရိုရိုေသေသ
အေလးျပဳခဲ့။
မင္းရဲ ့စရိုက္အတိုင္း
တိုက္ခိုက္စရာရွိရင္လည္း
တိုက္ခိုက္ေပါ ့ကြာ။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တို ့
အဘဦးတင္ဦးတို ့
ဆရာဦး၀င္းတင္တို ့ကေတာ့
နတ္ေနကိုင္းေတြေနာ္ ညီေလး
ေယာင္လို ့ေတာင္သြားမခ်ိဳင္ေလနဲ ့။
မင္းရဲ ့တခ်ိဳ ့ေကာင္ေတြလို
ေညာင္အိုးကြဲေတြကိုေတာ့
အိမ္ေခါင္းရင္း ၿခံတိုင္မွာ စြပ္ခဲ့ေပေတာ့။
” ငါလာတယ္၊ ငါျမင္တယ္၊ ငါေအာင္ပြဲခံတယ္“
ဂ်ဴးလိယက္ဆီဇာ ကေတာ့
ေျပာတာပဲ။
ေနာက္ၿပီးေတာ့ သူပဲ
ေနာက္ေက်ာ ဓားနဲ ့အထိုးခံခဲ့ရတာပဲ။
ၾသ- ဘရုတပ္စ္
မင္းလည္းပါသကိုး။
ၾသ- မိုးဟိန္း
မင္းလည္းပါသကိုး။
ဟိုတုန္းက
တိုက္ပြဲဟာ အျပင္မွာမရွိဘူး
အထဲမွာပဲရွိတယ္လို ့
ငါတို ့ျမင္ခဲ့ၾကတယ္။
အခုေတာ့ ငါ ့အျမင္
(ကဗ်ာဆရာ ေအာင္ေ၀းအျမင္)
ဗမာ့ရာဇ၀င္ဟာ ေျပာင္းလဲသြား။
တိုက္ပြဲဟာ
တကယ္ပဲ အထဲမွာမရွိေတာ့။
ေတာ္လွန္ေရးရဲ ့အေျခခံျပႆနာဟာ
အာဏာျပႆနာပဲ။
ဒီမိုကေရစီျပႆနာ မဟုတ္ဘူး
လူ ့အခြင့္အေရးျပႆနာ မဟုတ္ဘူး
အာဏာျပႆနာပဲ။
ဒီကေန ့
ဒီမိုကေရစီေလာက္
လူ ့အခြင့္အေရးေလာက္
ေျပာတတ္ ဆိုတတ္ရင္ပဲ
ဟုတ္လွၿပီထင္ေနတဲ့
ရန္ကုန္ႏိုင္ငံေရး။
အာဏာႏိုင္ငံေရးကို
ေဘးဖယ္ထားမွေတာ့
ငါတို ့ဓားေတြလည္း
ဘာ အသုံးက်ေတာ့မွာလဲ ညီေလး။
ညီေလး
အိမ္လြမ္းစိတ္ထက္
သူရဲေကာင္းစိတ္က
အဖိတ္အစင္ နည္းပါတယ္ကြာ။
အေခ်ာင္သမားေတြ လူရာ၀င္ေနတဲ့
ဒီေန ့ေခတ္မွာ
မိုးသီးေရ
ကိုယ့္ျမစ္ကိုပဲ
ကိုယ္ ဆက္စီးၾကရံု။
ကိုယ့္ စစ္ကိုပဲ
ကိုယ္ ဆက္တိုက္ၾကရံု။
ျပန္ခဲ့ေတာ့
ညီေလးေရ။
မင္းကို လက္မခံခ်င္တဲ့
အရပ္က
ျပန္ခဲ့ေတာ့ ညီေလးေရ။
မိုးသီးဇြန္
ရွစ္ဆယ့္ရွစ္မွာ
ဒီမိုကေရစီတိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့တာ
အခုလို ရန္ကုန္မွာ ေစာ္ကားခံဖို ့လား။
မိုးသီးဇြန္
ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္မွာ
စစ္အစိုးရကိုတိုက္ခဲ့တာ
အခုလို ရန္ကုန္မွာ ေလွာင္ေျပာင္ခံရဖို ့လား။
မိုးသီးဇြန္
လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမမွာ
ႏိုင္၀င္းေဆြတို ့၊ ဖဒိုမန္းရွာတို ့၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျမတို ့နဲ ့ေတြ ့ခဲ့တာ
အခုလို ရန္ကုန္မွာ ႏွပ္ပစ္ခံရဖို ့လား။
ညီေလးေရ
မင္းစြန္ ့လႊတ္ခဲ့သမွ်ဟာ
ရန္ကုန္က ေခြးအေတြ အူဖို ့မဟုတ္ဘူး။
ညီေလးေရ
မင္း အိမ္နဲ ့ေ၀းခဲ့သမွ်ဟာ
ေဖ့စ္ဘုတ္ေပၚက ငေၾကာင္ေတြ
ဖြဖို ့မဟုတ္ဘူး။
ညီေလးေရ
မင္း ေ၀ဖန္တိုက္ခိုက္ခံခဲ့သမွ်ဟာလည္း
ဂ်ာနယ္ထဲ လုပ္ႀကံခံရဖို ့မဟုတ္။
ျပန္ခဲ့ေတာ့
ညီေလးေရ။
ဆဲဗင္းဂ်ဴလိုင္ေအာက္ေမ့ဖြယ္
ႏွစ္ငါးဆယ္အခမ္းအနား
မလုပ္ရလည္း ဘာျဖစ္လဲ
ကုန္က်မယ့္ေငြေတြ
တျခားတစ္ေနရာ လွဴလိုက္ပါလား-တဲ့။
အဲဒီလို မိန္းမမ်ိဳးက
ဂ်ာနယ္လစ္အမည္ခံေနမွေတာ့
တို ့ဗမာ့မီဒီယာေလာကႀကီးလည္း
ဘာ ေသာက္သုံးက်ေတာ့မွာလဲ ညီေလးရာ။
ဂ်ာနယ္တိုင္းေတာ့ မဟုတ္
တခ်ိဳ ့နားလည္တဲ့ဂ်ာနယ္ေတြ
မင္းရဲ ့အိမ္ျပန္လမ္းကို
လြမ္းလြမ္းဆြတ္ဆြတ္ ႀကိဳၾကရွာပါတယ္။
ေက်းဇူးတင္တယ္
ရဲေဘာ္တို ့။
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္
မိတ္ေဆြတို ့။
ခြပ္ေဒါင္းမွန္ရင္
ဘယ္ေတာ့မွ ကိုယ့္အလံ ကိုယ္ျပန္မနင္းဘူး။
လူထုဘက္သားမွန္ရင္
ဘယ္ေတာ့မွ ညီညြတ္ေရးကို မၿဖိဳခြဲဘူး။
ဆရာဒဂုန္တာရာကိုေတာ့
အားနာတယ္။
ရန္ကုန္က ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ
ရန္သူကို ရန္သူျဖစ္ေအာင္
မိတ္ေဆြကို ရန္သူျဖစ္ေအာင္
လုပ္ေနသလိုပဲ။
၀မ္းမနည္းနဲ ့
ညီေလး။
အရမ္းလည္း
သြားမဆဲနဲ ့ညီေလး။
ကိုယ္ခ်င္းစာတရားက
တစ္ျခမ္းပဲ ရွိရဲ ့။
ညီမေလးက
အေ၀းေရာက္အင္အားစုေတြကို မုန္းသတဲ့လား။
ညီမေလးက
ျပည္ပက လွဳပ္ရွားမွဳေတြကို မလိုဘူးတဲ့လား။
တိုက္ပြဲကေကာ
အထဲမွာရွိေသးတာ ဟုတ္ရဲ ့လား။
မိုးသီးေရ
ရီးပဲ
မင္းေၾကာင့္ အခုလို ေစာ္ကားခံရတာ။
အဲဒါ မင္းရဲ ့
ငမ္းငမ္းတက္ အိမ္ျပန္ခ်င္စိတ္ေၾကာင့္ပဲ။
ခဏတစ္ျဖဳတ္ေတာ့
ေစာင့္ပါဦးလားကြာ
အခုေတာ့
မင္းရဲ ့သမိုင္းကို ေဖ်ာက္ဖ်က္လိုက္ၾကၿပီ။
ညီေလးေရ
ျပန္ခဲ့ေတာ့။
ရန္ကုန္ကို
တလိုင္းတို ့လက္ထဲမွာ
ေခြးေသ ၀က္ေသ ထားခဲ့ေတာ့။
ငါတို ့ညီအစ္ကိုေတြ
နယူးေယာက္ၿမိဳ ့
မင္ဟတ္တန္ျမစ္ထဲက
ဦးသန္ ့နာမည္နဲ ့ကၽြန္းကေလးေပၚမွာပဲ
တစ္သက္လုံး အတူေနသြားၾကတာေပါ ့ကြာ။
မင္းေသေတာ့လည္း
ေဒါင္းအလံအုပ္ၿပီး
ငါ ရိုရိုေသေသ သၿဂၤ ိဳဟ္ေပးမွာေပါ ့။
ငါေသရင္လည္း
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ရြတ္ၿပီး
မင္း သၿဂၤ ိဳဟ္ေပးေပါ ့။
တိုင္းျပည္ခ်စ္စိတ္နဲ ့
ဆာေလာင္လာရင္
အဲဒီ ဦးသန္ ့ကၽြန္းေလးေပၚမွာ
“ ဆ႒မ ဗမာႏိုင္ငံေတာ္ “ ဆိုၿပီး
ဆိုင္းဘုတ္ေထာင္ ေနၾကမယ္ေလ။
မိုးသီးေရ
ညီေလးေရ
အျမန္ဆုံးျပန္ခဲ့ေတာ့
မင္းကို
မလိုသူတို ့
ႀကိဳးစင္တင္ၾကေတာ့မယ္။
မင္ဟတ္တန္ေရ
တိုင္းျပည္မဲ့သြားတဲ့
သားေကာင္းတစ္ေယာက္ကို
ေကာင္းမြန္စြာ ႀကိဳဆိုပါေတာ့။ ။

ေအာင္ေ၀း
(စက္တင္ဘာ ၆-၂၀၁၂)

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ရန္ကုန္ေရာက္ မိုးသီးဇြန္သို႔ အေရးေပၚအေၾကာင္းၾကားစာ (အာလ၀ီး)

မိုးသီး
ေထြးၿပီးသား တံေတြးပဲ
ျပန္ၿမိဳခ်တာ့မယ္။
အိမ္လြမ္းစိတ္ဆိုတာလည္း
အရက္ပုလင္းထဲက အရက္လိုပဲ
လက္က်န္အၿမဲ ထားရတယ္။
မင္းေသာက္တတ္္တာလည္း
အစ္ကို သိတယ္။
အစ္ကိုခြက္ပုန္းခုတ္တာလည္း
မင္းသိတယ္။
ဒါေပမဲ့
အခုေတာ့ ဒို႔အရက္ပုလင္းကို
သူမ်ားေတြ ေသးေပါက္ထည္ ့ႀကၿပီ။
မိုးသီးေရ
မင္းျပန္ခဲ့ေတာ့။
ေလဆိပ္မွာ ကားေပၚ မင္းတက္ပီး ဘဲေလးက ကတာကို
အဆီဘူးခါတယ္ဆိုပီး ၀မ္းပန္းတသာ ႀကိဳ ၾကမွေတာ့
မင္းျပန္ခဲ့ေတာ့။
၂၄ ႏွစ္ၾကာ သရဲေဘာေႀကာင္ေႀကာင္နဲ ့
ပတ္ေၿပးေနတဲ ့ သီလေႀကာင္တေယာက္ရဲ႕
အိမ္ျပန္လမ္းဟာ
ေထာက္လွန္းေရးေတြ ၿပံဳေနခဲ့သင့္ပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ ခုေတာ့
၅၀၀၀ ေပးပီးေခၚလာတဲ ့သူေတြနဲ႔
ရက္လည္ဆြမ္းေႀကြးတရားနာလာတဲ ့ မသာလိုပါလားကြာ။
ရန္ကုန္မွာ
ေဒၚလာ ကုန္ခါနီးရင္ေတာ့လည္း
ျပန္ခဲ့ေတာ့ ညီေရ။

မင္းအိမ္ျပန္လာတာ
ဦးသိန္းစိန္ကို ဖိနပ္နဲ ့ေပါက္ဘို ့
ျပန္လာတာမွ မဟုတ္တာ။
မင္းအိမ္ျပန္လာတာ
သူမ်ားမယား ႀကာခိုဘို ့
ျပန္လာတာမွ မဟုတ္တာ။
ခုေတာ့
မိုးမကုန္ေသးတဲ့ ရန္ကုန္က
မိုးေတြရြာလို ့ပါလား။
ဒီမွာ မိုးသီး
ရီးပဲ
မင္း အခုလို အေဆာတလ်င္ျပန္ခ်င္တာ
မင္းရဲ႕မဟာအမွား။
မင္းစဥ္းစားရမယ္
မင္းဟာ
သီလေႀကာင္ ေတာ္လွန္ေရးသမား။
ေတာ္လွန္ေရးမွန္ရင္
ဆန္/ မဆလာ ျပတ္ရမယ္
မယားငယ္/ဖာသည္ စည္းျခားရမယ္။
ငါတို႔ကိုယ္ေတြ႔
ဆန္/ မဆလာ ျပတ္လို႔
ဂ်ပန္မွာ အသတ္ခံရတာ။
မင္းျပန္စဥ္းစား
ရန္ကုန္ေလဆိပ္မွာ
ဒလန္ေတြလား၊ အႀကံအဖန္ေတြလား
၅၀၀၀ေထာင္ေပးပီးေခၚလာတာလား။
အခုေတာ့
ရီးပဲ မိုးသီး။
ဒီကေန ့
မင္းေစာ္ အကားခံရတယ္။
မနက္ျဖန္
ငါ ့ေစာ္ ကိုထပ္ကားၾကေတာ့မယ္။
ညီေလးေရ
ျပန္ခဲ့ေတာ့။
ကိုယ့္ဖင္ကို
ကိုယ္ လွ်ာနဲ႔လ်က္ၿပီး ျပန္ခဲ့ေတာ့။
လဒဟာ
ေစာ္အကားခံခဲ့ရ။
သူရဲေဘာေႀကာင္သူဟာ
ေစာ္အကား ခံခဲ့ရ။
အေမ့ႏြားဟာ
ေစာ္အကား ခံခဲ့ရ။
ငါတို႔ေတြ
တိုင္းျပည္ကို စြန္႔ခြာခဲ့တာ
အဖမ္းခံရမွာေႀကာက္လို ့ပါ
အခုေတာ့
ဘီယာေမာ ့ပီး လာတဲ့သူကို
ပဲႀကီးေလွာ္ထုပ္ ပစ္ေပးၾကၿပီ။
အခုေတာ့
ရွစ္ဆယ့္ရွစ္ ဆီ ျပန္တဲ့သူကို
၂၀၁၂ က လက္မခံတာ ့ၿပီ။
ညီေလးေရ
ျပန္ခဲ့ေတာ့။
မင္း ရန္ကုန္သြားတာဟာ
ငါတို ့လို ေႀကာက္လို ့ပတ္ေၿပးေနတဲ ့သူေတြ
သိတ္မရွိႀကေသးဘူး
မင္း ရန္ကုန္သြားတာဟာ
မင္းေၿပာခ်င္ရာေၿပာတိုင္း
သတင္းေထာက္ေတြက ယံုမွာဟုတ္ဘူး။
မင္း ရန္ကုန္သြားတာဟာ
၂၄ႏွစ္လံုးလံုး ေစာက္တလြဲလုပ္ခဲ ့သမွ်
ရိုဟင္ဂ်ာကိစၥ ေခ်ာ္လဲေရာထိုင္ဖို႔မဟုတ္။
မင္း ရန္ကုန္သြားတာဟာ
ဆမူစာေရာင္းဘို ့သြားတာ မဟုတ္ဘူးေလ။
မင္းသြားတာ
ဘယ္စားခြက္ကို၀င္လုရမလည္း
မင္းသြားတာ
နာမည္ႀကီးေအာင္ဘယ္လိုဂြင္ဆင္

ရမလည္း
မင္းသြားတာ
ေစ်းခပ္ေပါေပါ ယုဇနဟိုတယ္ကိုပဲ။
မင္းသြားတာ
မင္းကိုအရူးလုပ္ေနတဲ ့ ဦးေအာင္မင္းဆီကိုပဲ။
အခုေတာ့
လဒကို ဒၿမသတ္ေလျခင္း။
ေတာမီးမႏိုင္
ေဘာႀကီးကိုင္ ၿဖစ္ရေလျခင္း။
ပန္းခ်စ္သူ သီခ်င္းခမ်ာ
ကိုတိုးႀကီးမဆိုရတာႀကာခဲ့ၿပီ။
ညီေလးေရ
မင္း ျပန္ခဲ့ေတာ့
မင္းေစာက္တင္းကို သူတို႔
ေဖ ့စဘုတ္ေပၚ တင္ၾကေတာ့မယ္။
ဒို႔ဗမာ့ႏိုင္ငံေရးကလည္း
ဒို ့လိုေရွာင္္ေၿပးေတြအတြက္ေနရာမရွ
ိပါလား။
ညီမေလးက
အေ၀းႀကီးက လွန္းလွန္းေအာ္တာကိုေၾကာက္သတဲ့
လား။
ညီမေလးက
ႏိုင္ငံေရးသမား သူေတာင္စားေတြကို ရြံသတဲ့လား။
ခက္တာပဲ မိုးသီးရာ
မင္းကလည္း အိမ္ေထာင္မက်ဖူး
(ငါကလည္း လင္မယူဖူး)
ဒီေတာ့ကြာ
မင္းကလည္း ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမျဖစ္ခဲ့
(ငါကလည္း လက္နက္ကိုင္ကဗ်ာဆရာ မျဖစ္ခဲ့)
မင္းလို ရွစ္ဆယ့္ရွစ္ သူရဲေဘာေႀကာင္တဲ ့ေကာင္
မင္းလို ေက်ာင္းသားခ်င္းသတ္တဲ ့အဖြဲ ့ ဥကၠ႒ေဟာင္း
လဒ တေကာင္ကိုေတာင္
အေမႊးႏုတ္ရဲမွေတာ့
ေဟ့ေကာင္ မိုးသီး
တကယ္လို႔ငါျပန္သြားရင္
ငါလို ထိပ္တန္းကဗ်ာဆရာ (၅၀) စာရင္းမ၀င္တဲ့
ပါမႊားေကာင္ဆို
၂၀၀၇ သံဃာအေရးနဲ ့ ေရွာင္ေၿပးသြားလို ့
မယ္သီလရွင္ ၀တ္ခိုင္းႀကေတာ ့မွာ
ငါ မျပန္ေတာ့ဘူး
မိုးသီးေရ။
ဘတ္စကားတိုးစီးရတဲ ့ရန္ကုန္မွာ
ငါ မခိုလွဳံခ်င္ေတာ့ဘူး။
ငါလိုအ႐ူးေတြနဲ႔
ရန္ကုန္မွာ
ငါ မဆုံခ်င္ေတာ့ဘူး။
မင္းရဲ႕အိမ္ျပန္လမ္းမွာ
စတုဒီသာ ေခၚမေႀကြးႀကတာ
ငါ ရင္နာတယ္။
ျပန္ခဲ့ေတာ့
ညီေလးေရ။
ရန္ကုန္ပစၥႏၲရစ္ကို
ထားခဲ့ေတာ့။
ဒို႔ရဲ႕ အမိရန္ကုန္တကၠသိုလ္ႀကီးနဲ႔
အစဥ္အလာေတြကိုေတာ့
မင္း ရိုရိုေသေသ
အေလးျပဳခဲ့။
မင္းရဲ႕စရိုက္အတိုင္း
ေကာင္မေလးေတြကို ပုခံုးဖက္စရာရွိရင္လည္း
ဖက္ခဲ ့ေပါ့ကြာ။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တို႔
အဘဦးတင္ဦးတို႔
ဆရာဦး၀င္းတင္တို႔ကေတာ့
နတ္ေနကိုင္းေတြေနာ္ ညီေလး
ေယာင္လို႔ေတာင္သြားမခ်ဳိင္ေလနဲ႔
။
ေသဂ်င္းဇိုးနဲ ့ေေတာင္ေသသြားဦးမွာ
မင္းရဲ႕တခ်ဳိ႕ေကာင္ေတြလို
ေညာင္အိုးကြဲေတြကိုေတာ့
အိမ္ေခါင္းရင္း ၿခံတိုင္မွာ စြပ္ခဲ့ေပေတာ့။
“ငါလာတယ္၊ ငါျမင္တယ္၊ ငါေအာင္ပြဲခံတယ္”
ဂ်ဴးလိယက္ဆီဇာ ကေတာ့
ေျပာတာပဲ။
ေနာက္ၿပီးေတာ့ သူပဲ
ေနာက္ေက်ာ ဓားနဲ႔အထိုးခံခဲ့ရတာပဲ။
ၾသ- ဘရုတပ္စ္
မင္းလည္းပါသကိုး။
ၾသ – မိုးဟိန္း
မင္းလည္းပါသကိုး။
ဟိုတုန္းက
တိုက္ပြဲဟာ အျပင္မွာမရွိဘူး
အထဲမွာပဲရွိတယ္လို႔
ငါတို႔ျမင္ခဲ့ၾကတယ္။
အခုေတာ့ ငါ ့အျမင္
(ကဗ်ာဆရာ ေအာင္ေ၀းအျမင္)
ဗမာ့ရာဇ၀င္ဟာ ေျပာင္းလဲသြား။
တိုက္ပြဲဟာ
တကယ္ပဲ ဆူးေလဘုရားလမ္းမွာမရွိေတာ့။
ေတာ္လွန္ေရးရဲ႕အေျခခံျပႆနာဟာ
အာဏာလိုၿခင္တဲ ့ျပႆနာပဲ။
ဒီမိုကေရစီျပႆနာ မဟုတ္ဘူး
လူ႔အခြင့္အေရးျပႆနာ မဟုတ္ဘူး
ဆရာလုပ္ၿခင္တဲ ့ျပႆနာပဲ။
ဒီကေန ့
ဒီမိုကေရစီေလာက္
လူ႔အခြင့္အေရးေလာက္
ေျပာတတ္ ဆိုတတ္ရင္ပဲ
ဟုတ္လွၿပီထင္ေနတဲ့
ဂူဂယ္ဘေလာ ့ေပၚ္က ႏိုင္ငံေရး။
ပိုက္ဆံရ ေရးကို
အဓိက ထားမွေတာ့
ငါတို႔လိုစားဖားေတြလည္း
ဘာ ေစာက္သုံးက်ေတာ့မွာလဲ ညီေလး။
ညီေလး
အဲယားကြန္းမရွိတာထက္
ႀကမ္း ၇ေခ်ာင္းဘဲရွိတဲ ့အိမ္က
ပိုေအးပါတယ္ကြာ။
ဖဲသမားေတြ လူရာ၀င္ေနတဲ့
ဒီေန ့ေခတ္မွာ
မိုးသီးေရ
ကိုယ့္ဥကိုပဲ
ကိုယ္ ထုခ်လိုက္ၾကရံု။
ကိုယ့္ ဇစ္ကိုပဲ
ကိုယ္ ၿပန္ဆြဲတင္္ၾကရံု။
ျပန္ခဲ့ေတာ့
ညီေလးေရ။
မင္းကို လက္မခံခ်င္တဲ့
အရပ္က
ျပန္ခဲ့ေတာ့ ညီေလးေရ။
မိုးသီးဇြန္
ရွစ္ဆယ့္ရွစ္မွာ
ဒီမိုကေရစီတိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့တာ
အခုလို ရန္ကုန္မွာ မေတာ္မတရားႀကံံဖို႔လား။
မိုးသီးဇြန္
ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္မွာ
စစ္အစိုးရကိုတိုက္ခဲ့တာ
အခုလို ရန္ကုန္မွာ ဂေယာင္ေခ်ာက္ခ်ားလုပ္ဖို႔လား။
မိုးသီးဇြန္
လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမမွာ
ႏိုင္၀င္းေဆြတို႔၊ ဖဒိုမန္းရွာတို႔၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျမတို႔နဲ႔ေတြ႔ခဲ့တာ
အခုလို ရန္ကုန္မွာ တာလေဘာဟင္းစားရဖို႔လား။
ညီေလးေရ
မင္းစြန္႔လႊတ္ခဲ့သမွ်ဟာ
ရန္ကုန္က ေခြးေတြေတာင္အနားလာ မသီဘူး။
ညီေလးေရ
မင္း အိမ္နဲ႔ေ၀းခဲ့သမွ်ဟာ
ေဖ့စ္ဘုတ္ေပၚက မင္းအေႀကာင္းသိေတြ
ဟာသၿပဇတ္တပုတ္ဘဲ
ညီေလးေရ
မင္း ေ၀ဖန္တိုက္ခိုက္ခံခဲ့သမွ်ဟာလည္း
နယူးေယာက္တိုင္း သတင္းစာႀကီးမွာ မပါဖူးဘူး
ျပန္ခဲ့ေတာ့
ညီေလးေရ။
ဆဲဗင္းဂ်ဴလိုင္ေအာက္ေမ့ဖြယ္
ႏွစ္ငါးဆယ္အခမ္းအနား
မလုပ္ရလည္း ဘာျဖစ္လဲ
ကုန္က်မယ့္ေငြေတြ
တျခားတေနရာ လွဴလိုက္ပါလား – တဲ့။
မင္းဖ်ာ၀င္ခင္းမဲ ့ေနရာကိုလည္း
လူတိုင္းကသိေနမွွေတာ့
ဒို႔ေသာက္ေနႀက ဘီယာဆိုင္ႀကီးလည္း
ေနာက္ဆို အေႀကြးမေရာင္ေတာ ့ဘူးတဲ ့ ညီေလးရာ။
ဂ်ာနယ္တိုင္းေတာ့ မဟုတ္
တခ်ဳိ႕နားလည္တဲ့ဂ်ာနယ္ေတြ
မင္းရဲ႕အိမ္ျပန္လမ္းကို
လြမ္းလြမ္းဆြတ္ဆြတ္ ႀကိဳၾကရွာပါတယ္
၂၄ႏွစ္ ၿပည္ ့ဆြမ္းကပ္ေပးႀကတဲ ့အေႀကာင္း
ေက်းဇူးတင္တယ္
ရဲေဘာ္တို႔။
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္
မိတ္ေဆြတို႔။
ခြ ေဒါင္းမွန္ရင္
ဘယ္ေတာ့မွ ကိုယ့္ဖင္ ကိုယ္ျပန္မနမ္းဘူး။
ၿပည္ေၿပးမွန္ရင္
ဘယ္ေတာ့မွ ရဲစခန္းေရွ ့ၿဖတ္မေလွ်ာက္ဘူး။
ဆရာဒဂုန္တာရာကိုေတာ့
အားနာတယ္။
ရန္ကုန္က ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ
ရန္သူကို ရန္သူျဖစ္ေအာင္
မိတ္ေဆြကို ရန္သူျဖစ္ေအာင္
လုပ္ေနသလိုပဲ။
၀မ္းမနည္းနဲ႔
ညီေလး။
အရမ္းလည္း
သြားမစားနဲ႔ ညီေလး။
ေကာင္မေလးက အသစ္ေလးဆိုေပမဲ ့
မႏ ၱေလးမွာ ၆လ ေမာ္လၿမိဳင္မွာ ၆လ
ညီမေလးက
အေ၀းေရာက္အင္အားစုေတြကို မုန္းသတဲ့လား။
ညီမေလးက
ျပည္ပက လွဳပ္ရွားမွဳေတြကို မလိုဘူးတဲ့လား။
ေန ့တိုင္းေန ့တိုင္း
ပန္းကုန္းလာလာစြပ္တဲ ့သူေတြကို ေလးစားတယ္လား
မိုးသီးေရ
ရီးပဲ
မင္းေၾကာင့္ အခုလို ေစာ္ကားခံရတာ။
အဲဒါ မင္းရဲ႕
ငမ္းငမ္းတက္ အဆီဘူးခါခ်င္စိတ္ေၾကာင့္ပဲ။
ခဏတစ္ျဖဳတ္ေတာ့
ေစာင့္ပါဦးလားကြာ
အခုေတာ့
မင္းရဲ႕ ့အုတ္ဂူကိုို ေဆးအသစ္ေလးသုတ္ထားလိုက္ၾကၿပီ။
ညီေလးေရ
ျပန္ခဲ့ေတာ့။
ရန္ကုန္ကို
မာမီၿမင္ ့ေဆြတို႔လက္ထဲမွာ
ဖင္တု ရင္တုေတြနဲ ့ ထားခဲ့ေတာ့။
ငါတို႔ညီအစ္ကိုေတြ
နယူးေယာက္ၿမိဳ႕
မင္ဟတ္တန္ျမစ္ထဲက
ဦးသန္႔နာမည္နဲ႔ ကၽြန္းကေလးေပၚမွာပဲ
တသက္လုံး အတူေနသြားၾကတာေပါ့ကြာ။
မင္းေသေတာ့လည္း
လဒပံု အလံအုပ္ၿပီး
ငါ မင္ဟတ္တန္ျမစ္ထဲေမွ်ာေပးမယ္
ငါေသရင္လည္း
ကဗ်ာတပုဒ္ရြတ္ၿပီး
မသာယုတ္ နင္သြားလိုရာသြားႏိုင္ပီ ေၿပာေပးဦး
တိုင္းျပည္ခ်စ္စိတ္နဲ႔
ဆာေလာင္လာရင္
အဲဒီ ဦးသန္႔ ကၽြန္းေလးေပၚမွာ
ေစာက္ရွက္မရွိ ဗမာႏွစ္ေကာင္ဆိုၿပီး
ဆိုင္းဘုတ္ေထာင္ ေနၾကမယ္ေလ။
မိုးသီးေရ
ညီေလးေရ
အျမန္ဆုံးျပန္ခဲ့ေတာ့
မင္းကို
မလိုသူတို႔ မင္းအတြက္
နတ္ကႏၷားေပး ၾကေတာ့မယ္။
မင္ဟတ္တန္ေရ
တိုင္းျပည္မဲ့သြားတဲ့
သားေကာင္တေယာက္ကို
ဖာတန္းသာပို ့လိုက္ပါေတာ့
အလာဟို အရွင္ၿမတ္ အမိန္ ့ေတာ္ေပးပါ
အရွင္ေရရွဳ ခရစ္ေတာ္မွာေကာင္းခ်ီးေပးပါ။

အာလ၀ီး
(စက္တင္ဘာ ၆ – ၂၀၁၂)