မေ၀းေတာ့တဲ့ အနာဂတ္ ႏွစ္သစ္ ေကာင္းကင္က
ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ခဲြခြာေနခဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း လမင္းကို နမ္းရိႈက္ရင္း
လင္းလက္ေတာက္ပ ႀကယ္စင္မ်ားကို ရင္ခြင္ထဲ ေပြ ့ဖက္
သိကၡာရိွရိွ ေမ်ွာ္လင့္ျခင္း ၀တ္စံုသစ္ကို တမ္းတေနတယ္..။
မေျပာင္းလဲျခင္းထဲ ႏံြနစ္ေနစဲ ႏွစ္ေဟာင္းမွာ
နာက်ည္းျခင္းေတြသာ ငါးလို အေႀကးခြံ အထပ္ထပ္နဲ ့
ေဒါသမ်ား အမိႈက္ပံုလို စုပံုေနတဲ့ ျမိဳ ့ျပ
ညီွေစာ္နံ ညေနခင္းကို ေလေျပညင္းလို ရႈရိႈက္ခဲ့တယ္..။
အေတာင္ပံမဲ့ ပ်ံသန္းလာဦးမဲ့ ရက္စဲြေတြဟာ
အသက္အရြယ္ကို ဖံုးကြယ္ဖို ့ ဟန္ေဆာင္မိတ္ကမ္မ်ား လိမ္းခ်ယ္ရင္း
ေငြကို တံတားခင္းျပီး မုသား၀ါဒ က်မ္းေႀကသူမ်ားကေတာ့
ဖက္စပ္လုပ္ငန္းကို ဖက္ရွင္လို ၀တ္ဆင္ေနႀကတယ္..။
ေသာက ပိျပီး ခါးခ်ိလာတဲ့ ေလာကႀကီး ေျပာင္းလဲလာတယ္..။
အရံႈးေတြကို ခါး၀တ္ ပုဆိုးလို ျမဲျမဲ၀တ္ထားတဲ့ ေျမမွာ
အျပံဳးမ်ား မ်က္ႏွာျပင္ရဲ ့ေနာက္ေဖးေပါက္က ခုန္ခ်
အက်ည္းတန္ ကမၻာဟာ ဒဏ္ရာေတြျမင္မွာ ေႀကာက္ျပီး မွန္မႀကည့္ရဲဘူး..။
ပူေလာင္ ျပင္းျပတဲ့ ကႏၱာရလြင္ျပင္ထဲ လက္တဲြရင္း
ရိႈေျမာင္ ေတာေတာင္အထပ္ထပ္မွာလည္း ႀကမ္းတမ္းစြာ အတူေနထိုင္ရင္း
အငတ္ငတ္ အျပတ္ျပတ္ မြန္းႀကပ္တဲ့ ျမိဳ ့ျပမွာလည္း ဥမကဲံြ သိုက္မပ်က္
ငါတို ့နဲ ့အတူထပ္ခ်ပ္မကြာရိွေနတာဆိုလို ့ ဒုကၡသစၥာ တစ္ခုထဲပါ....။
အႀကံတစ္၀က္နဲ ့ အပ်ံခက္ေနတဲ့ ငွက္လို
ရာသီခြင္ကို စိတ္တြက္တြက္ရင္း ၊ သိုက္ျမံဳရဲ ့အေ၀းမွာ ေခါင္းခ်ရေတာ့မဲ့အျဖစ္ ၊
ပြင့္လင္းျမင္သာမႈမရိွတဲ့ ပြင့္လင္းရာသီ ေရာက္မွ
ႏွလံုးသားမဲ့ လူအတုေတြလို စစ္ ထထ ျဖစ္
တက္တက္စင္ အလဲြေတြကို လူေတြက လင္မယားလို ေပါင္းသင္းေနႀကတယ္..။
အေရခံြ ဆဲြစုတ္ခံလိုက္ရတဲ့ ေတာင္တန္းနဲ ့လယ္ကြင္းမ်ားကို
မဆိုင္သလို အေ၀းက ေငးႀကည့္ေနတဲ့ ျမိဳ ့ျပမွာ
အတၱကို ေကာ္ဖီခါးခါးလို အငမ္းမရ ေသာက္ရင္း
ကိုယ္မ်က္ခ်ီး ကိုယ္မျမင္တဲ့ မ်က္ကန္းမ်ိဳးခ်စ္ေတြ ေနထိုင္တယ္ ၊
ဘ၀ပ်က္ေတြကို ဥပကၡာျပဳျပီး
ကိုယ္ပ်က္တာကို လူမသိ သူမသိ ဖံုးဖိဖို ့
ကမၻာပ်က္မယ္လို ့ေဟာကိန္းထုတ္ ၊
မတရား လူေတြ အလုပ္ရႈပ္ရင္း အရႈပ္လုပ္ေနႀကတယ္..။
ေအာင္ခိုင္ျမင့္
၂၅ ဒီဇင္ဘာ ၂၀၁၂
No comments:
Post a Comment